Ένα από τα πιο δημοφιλή είδη κινηματογράφου είναι οι βιογραφίες. Οι αληθινές ιστορίες για αληθινούς ανθρώπους τραβάνε την προσοχή τόσο των θεατών όσο και των κριτικών, και όταν κάτι έχει την προσοχή αυτών των δύο σίγουρα θα προσελκύσει και βραβεία. Καθώς μπαίνουμε στην εποχή των Οσκαρικών ταινιών και περιμένοντας σε λίγο καιρό τις βιογραφίες του Άλαν Τούρινγκ (“The Imitation Game”) και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ (“Selma”), θυμόμαστε μερικά από τα καλύτερα biopics όλων των εποχών: The Social Network Tαινία σε σκηνοθεσία του David Fincher με σενάριο του Aaron Sorkin δε θα μπορούσε παρά να είναι αξιοσημείωτη, αλλά το “The Social Network” είναι μία από αυτές τις σπάνιες φορές όπου κάθε κομμάτι της ταινίας λειτουργεί σωστά. Η σκηνοθεσία του Fincher είναι πανέμορφη, το σενάριο του Sorkin για τη δημιουργία του Facebook και τις επιπτώσεις στη ζωή του Zuckerberg ένα από τα καλύτερα του, και ολο το καστ είναι εξαιρετικό, με τον Eissenberg να ξεχωρίζει ως ο νευρωτικός Mark Zuckerberg και τον Armie Hammer να μην είναι περιττός. Schindler’s List H καλύτερη ταινία του Steven Spielberg (τουλάχιστον η καλύτερη ταινία του χωρίς δεινόσαυρους), έχει να κάνει με τα μέτρα που πήρε ο Oskar Schindler για να σώσει τους Εβραίους εργάτες και τις οικογένειές του από τους ναζιστές πριν το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Αναγνωρισμένη ως μία από τις πιο σημαντικές ταινίες με θέμα το Ολοκαύτωμα, το Schindler’s List είναι επιβλητικό και τρομακτικό, μια ταινία κατάλληλη μόνο για δυνατά στομάχια. Malcolm X Μία από τις καλύτερες ταινίες του Spike Lee, το Malcolm X αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων (έλλειψη χρηματοδότησης, ανησυχίες για το χειρισμό του θέματος από το σκηνοθέτη) όμως κατέληξε εξαιρετική. Ο Denzel Washington θα πρεπε να έχει τώρα 3 Όσκαρ αλλά έχασε αυτό από τον Al Pacino (για το Scent of a Woman), και ο Lee σωστά σχολίασε πως του το «έκλεψαν». La Vie en Rose Eνώ η ταινία έχει τα προβλήματα της, το “La Vie en Rose” μπαίνει στη λίστα για μόνο και μόνο για την ερμηνεία της Marion Cotillard, η οποία μπαίνει στο ρόλο της Edith Piaf και μας δείχνει τόσες πολλές πτυχές της ζωής μιας από τις πιο εμβληματικές γαλλίδες τραγουδίστριες. Το φινάλε της ταινίας είναι η επιτομή του Όσκαρ bait, και δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού αφήνει τελευταία θετική εντύπωση σε μία κινηματογραφική εμπειρία γεμάτη ύψη και βάθη. Capote Είναι δύσκολο να βρεις μελανό σημείο γενικά σε ερμηνεία του Philip Seymour Hoffman, και στο ρόλο του Truman Capote αδύνατο. Η ταινία ακολουθεί τη ζωή του Truman Capote την περίοδο που έγραφε το “Εν Ψυχρώ”, και ο Hoffman εκμεταλλεύεται κάθε σκηνή για να δείξει τις γκρι αποχρώσεις στις αποφάσεις του Capote. Frida Διαφορετικό από τις περισσότερες βιογραφικές ταινίες, οι οποίες είναι πιο προσγειωμένες στην πραγματικότητα, το Frida ενσωματώνει σουρρεαλιστικές εικόνες στο πνεύμα του έργου της Kahlo, κι ακόμα κι όταν η ταινία είναι στο όριο του να γίνει κουραστική, η ερμηνεία της Salma Hayek καταφέρνει να κρατήσει την προσοχή του θεατή. Walk the Line Η ταινία που έδωσε στη Reese Witherspoon το Όσκαρ της αξίζει όλα τα βραβεία που έχει πάρει. Ως June Carter και Johnny Cash, η Witherspoon και ο Phoenix δίνουν ερμηνείες καριέρας και φέρνουν στη ζωή μια από τις μεγαλύτερες αγάπες της ποπ κουλτούρας, μέσα από τη μουσική που έχουν γράψει ο ένας για τον άλλο. Αν και δεν άρεσε στην Rosanne Cash λόγω του τρόπου που παρουσιάζει τη μητέρα της Vivian (πρώτη σύζυγος του Cash), το Walk the Line είναι μία από τις πιο δυνατές βιογραφικές ταινίες που γυρίστηκαν από το Hollywood.
