Οπορτουνισμός, ροπή προς τη γελοιότητα και ικανότητα για κωλοτούμπες, πολλές και δραματικές κωλοτούμπες: χωρίς αυτά τα τρία στοιχεία, κανένας Ελληνας βουλευτής δεν πρόκειται να μακροημερεύσει στη ζούγκλα της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Η περίπτωση του Ιωάννη Μιχελογιαννάκη, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ απο το νομό Ηρακλείου ο οποίος είναι στην επικαιρότητα αυτές τις μέρες για την απεργία πείνας που πραγματοποιεί στο Σύνταγμα και που σήμερα την έκανε για καφέ μόλις άρχισε να βρέχει, είναι χαρακτηριστική. Σύμφωνα με το βιογραφικό του, τον Ιανουάριο του 2011, μπαίνει στη Βουλή με το ΠΑΣΟΚ. Το Φεβρουάριο του 2012 καταψηφίζει το Μνημόνιο 2, διαγράφεται απο την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ και αναζητεί παρηγοριά στην αγκαλιά του τρυφερού Φώτη Κουβέλη, με το κόμμα του οποίου εκλέγεται βουλευτής τον Μάιο του 2012, άλλα απο το οποίο ανεξαρτητοποιείται επειδή δεν έπαιρνε ευκαιρίες. Επίπονη και ενδελεχής αναζήτηση 5 λεπτών στο Google, βρήκε μόνο μια (1) φωτογραφία του Μιχελογιαννάκη με τον γλυκύτατο Φώτη Κουβέλη ή άλλα στελέχη της ΔΗΜΑΡ. Εντέλει, στις 24 Ιουνίου 2013, το μακρύ και δύσκολο ταξίδι του Μιχελογιαννάκη στις ερημιές της ανεξάρτητης πολιτικής τοποθέτησης, φτάνει στο τέλος του με τον βουλευτή να βρίσκει (προσωρινά;) στέγη στο ΣΥΡΙΖΑ. When in Rome, do as the Romans do – που λέει και ο σοφός αγγλομαθής λαός, έτσι λοιπόν ο Μιχελογιαννάκης θέλοντας να δείξει στους νέους συντρόφους του πόσο Λαφαζανικότερος του Λαφαζάνη μπορεί να γίνει κάποιος αρκεί να το θέλει, ξεκίνησε απεργία πείνας πριν τρεις μέρες στο Σύνταγμα. Όπως η Κιμ Καρντάσιαν έβγαλε έξω το κώλο της για να σπάσει το ίντερνετ, έτσι και ο Μιχελογιαννάκης παίζει Candy Crush Saga τρεις μέρες τώρα στο Σύνταγμα, για να “σπάσουμε όλοι εμείς τους καναπέδες μας”, να πάρουν διαβατήριο οι Σύριοι, να μην ψηφιστεί ο προϋπολογισμός, να μην υπάρξει νέο μνημόνιο και να μην πάρουν οι Τούρκοι τον ενεργειακό πλούτο της Κύπρου. Αν όλα αυτά ακούγονται κάπως παρανοϊκά, δεν φταίει μόνο η μεγάλη ποσότητα βενζίνης που έχει σνιφάρει ο συντάκτης του κειμένου σε νεαρή ηλικία, αλλά και ο ίδιος ο Μιχελογιαννάκης, ο οποίος έχει προσπαθήσει και παλιότερα να αρθρώσει μεστό και κατανοητό πολιτικό λόγο, με πολύ μικρή επιτυχία δυστυχώς. Η παρακάτω ομιλία του από τον Φεβρουάριο του 2013 θα μείνει για πάντα στα χρονικά της ελληνικής πολιτικής ιστορίας ως μια από εκείνες τις στιγμές που Τίποτα Δεν Έβγαζε Νόημα: Τι μαθαίνουμε (γύρω στο 04:30) από το παραπάνω βίντεο εκτός απο το ότι τραβήχτηκε “(…) το τριήμερο, του τρίτου μνημονίου, του τρίτου μήνα, του τρισάγιου, της αγίας τριάδας, που τον πατέρα τον γνωρίζουμε, αλλά το άγιο πνεύμα και τον υιό δεν τον ξέρουμε ακόμη”; «Και φτάνουμε [πλέον, με τα νέα μέτρα] στο σημείο να λες: Θε μου, ουαί κι αλίμονο να μην έχω παιδί… Ηρώδης… παιδοκτόνο… Ουαί κι αλίμονο να μη εϊ γυναίκα… Πάει, τελείωσε, θα δείτε την ομοφυλοφιλία και θα πέσει [μεγάλη κίνηση χεριών προς τα κάτω… αλλά μάλλον εννοεί μείωση, όχι ρίψη κακού από τον ουρανό]… δεν θα ζίνεσαι πλέον πλέον γυναίκα, θα το δείτε αυτό… συνταξιοδοτείσαι 12 χρόνια μετά…» (πηγή) Τελικά το μνημόνιο ή θα αυξήσει ή θα ρίξει την ομοφυλοφιλία; Ακόμα και κοντοχωριανοί του Μιχελογιαννάκη δεν μπορούν να απαντήσουν με σιγουριά στο τι ακριβώς είπε ο μεγάλος. Πιθανότατα ούτε ο ίδιος γνωρίζει. Σε κάθε περίπτωση… …ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ τζε οι καναπέδες θα τρέμουν.
