Χωρίς να το παίζουμε φωτεινοί παντογνώστες ώστε να σας πούμε τι έγινε εκείνο το βράδυ του 1996 στα Ίμια, μπορούμε με βεβαιότητα να σας πούμε πως σημασία δεν έχει τι έγινε εκείνο το βράδυ στα Ίμια. Στο κάτω κάτω, δύο γειτονικές χώρες μπορούν κααααάποια στιγμή να λύσουν τα προβλήματά τους και να σταματήσουν τις εχθροπραξίες. Όπως το έκαναν η Γερμανία με τη Γαλλία, μετά από δύο (2) παγκόσμιους πολέμους όπου σφάχτηκαν μεταξύ τους και αρκετούς μη παγκόσμιους πολέμους μεταξύ τους. Κάποια στιγμή τα βρήκανε. Περισσότερο πρόβλημα είναι όλο το όργιο εθνικοπατριωτικής και ακροδεξιάς ηλιθιότητας και εκμετάλλευσης του θέματος. Από τον Πάνο Καμμένο που πέταγε στεφάνια με το ελικόπτερο και τους έμπορους εθνικού φρονήματος της ΝΔ στυλ Κρανιδιώτη μέχρι τις πορείες της Χρυσής Αυγής με τους πυρσούς, όλοι πουλάνε αίμα-μαχαίρι-Περιστέρι στους δύστυχους πολίτες, μήπως και τσιμπήσουν καμιά ψήφο ώστε να μπορέσει ο κάθε Άδωνις να πάρει επ’ώμου το G3 και να ξεκινήσει να πάρει την Πόλη. NOT Ειδικά για τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής, τα Ίμια είναι ένα τρομερό brand διαφημιστικά γιατί έτσι μπορούν να ξεδιπλώσουν καλύτερα το εθνικιστικό και μιλιταριστικό, αλήτες-προδότες-πολιτικοί εμπόρευμα τους. Φωτιές, σημαίες, όλοι κλαρίνο προσοχή μπας και πείσουν κανένα φοβισμένο νοικοκύρη να ψηφίσει τους αληθινούς τουρκοφάγους. Που τελικά κρατάνε τα μαχαίρια τους για φτωχούς μετανάστες και έλληνες αντιφασίστες. Αυτά είναι τα αληθινά προβλήματα που αφορούν τα Ίμια, το πολιτικό εμπόριο του μιλιταρισμού/εθνικισμού (που τίποτε δεν κάνει προφανώς για τις οικογένεις των τριών αξιωματικών του Π.Ν. που έχασαν τη ζωή τους) και φυσικά η περιβόητη ευχαριστία στους Αμερικάνους (για τι πράγμα άραγε) που είχε δώσει ο Σημίτης, παρότι ο ίδιος ο Κλίντον 3 χρόνια μετά θα ζητούσε συγγνώμη για τις ευθύνες των Η.Π.Α. για τη χούντα στην Ελλάδα. https://www.youtube.com/watch?v=nmx_cna5r_A Όπως και να’χει, 2ο χρόνια μετά και ενώ η υπόδικη Χρυσή Αυγή που προσπαθεί να μεγαλώσει ξανά την επιρροή της ετοιμάζεται για άλλη μια πορεία με πυρσούς, διαβάσαμε εδώ μια συνέντευξη του Ιωάννη Καραθανάση, γιου του Χριστόδουλου Καραθανάση, υποπλοίαρχου του Πολεμικού Ναυτικού και κυβερνήτη του ελικοπτέρου που κατέπεσε με πλήρωμα τους υποπλοίαρχο Παναγιώτη Βλαχάκο και αρχικελευστή Έκτορα Γιαλοψό. Ο γιος του Καραθανάση, τον οποίο στο κάτω κάτω αφορά άμεσα η Κρίση των Ιμίων, λέει σε κάποιο σημείο το εξής πολύ ενδιαφέρον: Άρα για ένα παιδί με έναν πατέρα νεκρό σε περίοδο οριακά πριν από τον πόλεμο το βάρος και η ευθύνη είναι τεράστια. Και όταν λέω ευθύνη, εννοώ το πώς θα διαχειριστώ εκτός των άλλων όλη αυτή την υπερπροβολή που έχει γίνει και την οποία εκμεταλλεύτηκαν διάφορες ομάδες. Και αναφέρομαι σε πολιτικές ομάδες οι οποίες είτε έλεγαν τρομερά αρνητικά για τον πατέρα μου, αμαυρώνοντας τον άνθρωπο Χριστόδουλο Καραθανάση είτε ισοπεδώνοντας την αξία του ως αξιωματικό. Ερχόμουν σε πολύ δύσκολη θέση, με χαρακτηριστικό παράδειγμα κάποιους γνωστούς μου ακραίων οργανώσεων οι οποίοι μου μίλαγαν απαξιωτικά επειδή δεν τους υποστηρίζω. «Μου έλεγαν πως για να διαιωνιστεί η μνήμη του πατέρα μου θα έπρεπε να ανήκω στον χώρο τους και να ακολουθώ την δική τους πολιτική άποψη, με την οποία δεν είμαι σύμφωνος. Αυτοί οι άνθρωποι και αυτές οι ομάδες πρέπει να ξέρουν πως ούτε ο πατέρας μου ήταν ή θα γινόταν, ούτε εγώ ήμουν ή θα γίνω «φαν» της Χρυσής Αυγής» Ας το πούμε όλοι μαζί: ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΑΛΑΣΕ
