Το Ντουμπάι αποτελεί ένα οικονομικό θαύμα της Ανατολής, μία δυτική παραφωνία στο κέντρο των αραβικών εδαφών. Η φρικιαστική του αρχιτεκτονική – αρκετά κοντά μάλλον στα οράματα του Λε Κορμπυζιέ – αποτελεί από μόνη της ισχυρή ένδειξη για τη φύση του ως μητροπολιτικό κέντρο. Το Ντουμπάι αποτελεί μία Εδέμ της ειρωνίας, όπου πολλές πολιτικές που προασπίζονται την παγκόσμια ατομικοποίηση, προέρχονται από μία γωνιά του κόσμου με ισχυρότατη πρόνοια. Αλλά πάντα το Ντουμπάι το βλέπουμε στα πλαίσια των οικονομικών δραστηριοτήτων, ως γράμματα σε πολιτικο-οικονομικά κείμενα και όχι ως τόπο κατοικίας. Σπάνια συναντάμε τη ζωή των ανθρώπων και η δουλειά του Matthias Heindrich, “UAE” (United Arab Emirates), προσανατολίζεται ακριβώς στον άνθρωπο του Ντουμπάι ή πιο σωστά, στην απουσία αυτού. Στις φωτογραφίες του βλέπουμε ένα ιδιότυπο αστικό περιβάλλον που θα μπορούσε να λειτουργεί σαν πολεοδομικό υπερθέαμα, αν δεν υπήρχε αυτή η ολοκληρωτική απουσία ανθρώπων να το μετατρέπει σε μεταβιομηχανική νεκρόπολη. Πραγματικά εντυπωσιακή δουλειά, ισχυρό σχόλιο για τη ματαιότητα της υπερ-ανάπτυξης. Κλικ στην πρώτη φωτογραφία και πλοήγηση με τα βελάκια
