Είναι 8 Ιουνίου 1972, βρισκόμαστε στο Trang Bang στο Νότιο Βιετνάμ. Το χωριό έχει δεχτεί επίθεση και βρίσκεται στα χέρια των Βόρειων. Βόριο και Νότιο Βιετνάμ. ΗΠΑ και ΕΣΣΔ. Ο πόλεμος του Βιετνάμ. Ο στρατός του Ν.Βιετνάμ επεμβαίνει και ξεκινούν οι βομβαρδισμοί. Η Kim Phuc και η οικογένειά της βρίσκονται στον ναό Caodai. Τα σπίτια ακριβώς μπροστά του ισοπεδώνονται. Ο ναός ανέπαφος. Αμέσως φεύγουν και τα τρέχουν να γλιτώσουν. Η 9χρονη Phan Thi Kim Phuc βρίσκεται ανάμεσα σε αμάχους και στρατιώτες. Οι εναέριες δυνάμεις του Ν.Βιετνάμ τους περνούν για εχθρικό στρατό και τους βομβαρδίζουν στον δρόμο. Μια γυναίκα και ένας άντρας βαστούν παιδιά που γλίτωσαν απ τις φλόγες. Λίγο αργότερα θα ξεψυχήσουν. A Vietnamese man and woman carry severely burned children down Route 1 after a misdirected napalm attack by South Vietnamese pilots in the village of Trang Bang, South Vietnam. The aerial attack was intended for enemy forces on the outskirts of the village, June 8, 1972. The temple, seen in the background is still there today. That’s where Kim Phuc and her family, along with other villagers, were inside, thinking they were safe from the conflict. The children in this image did not survive. (Nick Ut/AP Photo) Αμέσως μετά ακολουθεί η πασίγνωστη φωτογραφία του Nick Ut που κέρδισε το βραβείο Pulitzer. Στη φωτογραφία η Kim Phuc τρέχει γυμνή στον δρόμο κλαίγοντας. Τα ρούχα της έχουν καεί. Το ίδιο και η πλάτη της. Δύο απ’ τα αδέρφια της θα πεθάνουν. Η Kim Phuc φωνάζει ότι θα πεθάνει, ότι καίγεται, ζητά νερό. Μετά από χρόνια θα πει: « Είδα τις βόμβες, είδα τη φωτιά. Η θερμότητα ήταν απίστευτη. Έσκισα τα φλεγόμενα ρούχα μου αλλά το κάψιμο δεν σταματούσε. Έριχναν νερό πάνω μου, μετά λιποθύμησα.» Nick Ut: «Συνέχιζα να τραβάω, να τραβάω φωτογραφίες της Kim καθώς έτρεχε. Όταν πέρασε μπροστά απ την κάμερά μου, είδα το σώμα της καμένο. Θεέ μου, δεν θέλω άλλες φωτογραφίες, σκέφτηκα. Φώναζε, επαναλάμβανε ότι θα πεθάνει, ζητούσε νερό. Έτρεξα. Έριξα στο σώμα της νερό. Είπα τέρμα οι φωτογραφίες, ήθελα να τη βοηθήσω αμέσως.» Ο φωτογράφος την μεταφέρει στο νοσοκομείο. Της φέρνει βιβλία και δώρα. Αργότερα θα δημιουργήσει ταμείο για τη στήριξή της. Η φωτογραφία κάνει τον γύρο του κόσμου. Η Kim θα περάσει τους επόμενους 14 μήνες στο νοσοκομείο. Πάνω απ το μισό σώμα της είναι καλυμμένο με εγκαύματα 3ου βαθμού. Κανείς δεν περιμένει να ζήσει. Ο πλαστικός χειρουργός που την αναλαμβάνει διαπιστώνει ανεπανόρθωτα τραύματα, με το αριστερό της χέρι να έχει καεί σχεδόν μέχρι το κόκαλο. Μετά από πολλές θεραπείες, επεμβάσεις και στήριξη, μετά από 2 χρόνια, η Kim επιστρέφει στο χωριό της. Η Kim μεγαλώνοντας, θα τραβήξει πολλές φορές την προσοχή των μέσων. Πολλοί θα θελήσουν να δουν και να μιλήσουν με το κορίτσι της φωτογραφίας. Θα θελήσουν να τη αποσπάσουν απ τις σπουδές της, να την κάνουν σύμβολο. Η ίδια θα καταφέρει να συνεχίσει τις σπουδές της στην ιατρική και την Κούβα. Μετά από χρόνια θα είναι πρέσβειρα καλής θέλησης της UNESCO. Θα είναι μητέρα 2 παιδιών… Αμερικανοί βετεράνοι του Βιετνάμ θα συνεχίσουν να στέλνουν επιστολές συγνώμης για αυτό εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=Ev2dEqrN4i0 βοηθήματα: abc news, peace.ca
