Πολλά πράγματα μαζί μάθαμε σήμερα αγαπητές φίλες και φίλοι. Πρώτον, ότι υπάρχει εκκλησία στην Αττική που έχει (τύπου) αγιογραφήσει ο γνωστός ζωγράφος Δημήτρης Μυταράς (ο οποίος πέθανε το 2017). Δεύτερον, ότι υπάρχει μητροπολίτης που αποφάσισε να της πάρει την άδεια γιατί δεν του αρέσουν οι αγιογραφίες που φιλοτέχνησε ο Δ. Μυταράς. Η εκκλησία στην οποία αναφερόμαστε είναι η Παναγία Καταφυγιώτισσα στον οικισμό Αίολο στο Θυμάρι. Πρόκειται για ένα εκκλησάκι ομολογουμένως πάρα πολύ cute, στο οποίο γίνονται κάθε χρόνο κάποιοι (λίγοι) γάμοι και βαφτίσεις. Η Καταφυγιώτισσα ζωγραφίστηκε από τον Δημήτρη Μυταρά το 2004 και του είχε ανατεθεί από τον κ. Ευάγγελο Βάκουλα, δηλαδή τον τότε πρόεδρο (πλέον επίτιμος πρόδρος) του Πολιτιστικού Εξωραϊστικού Συλλόγου «Ο ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ». Έτσι είναι η εκκλησία απέξω: [break height=50] [break height=50] [break height=50] [break height=50] [break height=50] Και από μέσα: [break height=50] [break height=50] [break height=50] [break height=50] [break height=50] Σύμφωνα με το ekklisiaonline, ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος αποφάσισε να αποσύρει την άδεια λειτουργίας από το εκκλησάκι επειδή δεν του αρέσουν οι ζωγραφίες του γνωστού ζωγράφου, τις οποίες μάλιστα θεωρεί «τερατουργήματα». Όπως μπορείτε να φανταστείτε, ο μητροπολίτης είναι κι αυτός γνωστός για τις απόψεις του, οι οποίες φυσικά ανήκουν στον χώρο της Κεντροαριστεράς: «Το μεγαλύτερο λάθος μας θα ήταν να δεχθούμε ότι η ομοφυλοφιλική πράξη, εκτός από ψυχική διαταραχή, δεν είναι και αμαρτία. Τα πρόσωπα αυτά, εκτός από την ελπίδα της ψυχιατρικής θεραπείας, θα είχαν χάσει οριστικά και την σωτήρια διάθεση μετάνοιας και την αναζήτηση παρηγορίας του θείου ελέους για τις δικές τους εκτροπές. Η ομοφυλοφυλία είναι μια ασθένεια που τη γέννησε η διάχυτη κοινωνική αμαρτία και μπορεί ασφαλώς να τη θεραπεύσει η Εκκλησία. Μαζί με όλες τις μεγάλες δικές μας αμαρτίες, μπορεί να αγκαλιάσει θεραπευτικά και αυτήν. … Από τότε που η ψυχιατρική διέγραψε την ομοφυλοφιλία από την λίστα των ψυχικών διαταραχών, παραιτήθηκε από τη σχετική έρευνα και έμειναν τα δύστυχα αυτά άτομα αβοήθητα με μοναδική συντροφιά την ελπίδα σε μια βολική νομοθεσία και τη διεκδίκηση δικαιωμάτων με παρελάσεις αυτοξευτελισμού και ντροπής.» Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα του ekklisiaonline, ο Μηταράς είχε υποσχεθεί στον πρόεδρο του Συλλόγου ότι δε θα ζωγραφίσει «τίποτα βλάσφημο». Από την άλλη, ο ίδιος είχε δηλώσει ότι ένας δεσπότης που είχε μπει μέσα νόμιζε ότι μπήκε στην Κόλαση την ίδια: «Αγιογράφος δεν είμαι. Το έφτιαξα όπως το ένιωσα εκείνη τη στιγμή. Έβαλα ένα μάτι που βλέπει ο Θεός και ζωγράφισα τον Χριστό και την Παναγία. Και τεράστιους αγγέλους. Μπήκε ένας δεσπότης στο εκκλησάκι και μου είπε: “κ. Μυταρά, είστε καλά; Τι κάνετε; Πού είναι το τέμπλο; Οι άγιοί μας;”. Ήταν τόσο φοβισμένος, σαν να είχε δει τον διάβολο! Εγώ έτσι είδα τον Θεό. Τον Θεό τον βλέπω γύρω μου στη φύση! Ο Θεός καταγράφεται στον χώρο! Όταν προσφέρθηκα να εικονογραφήσω το εκκλησάκι, είπα ότι δεν θέλω χρήματα, όχι για να πάω στον παράδεισο, αλλά για να μη μου επιβάλουν οι άλλοι τις απόψεις τους. Το αποτέλεσμα μπορεί να ξενίζει, να μοιάζει προκλητικό, όμως το εκκλησάκι αυτό είναι μια προσευχή που πάντα χρωστούσα. Δεν είμαι φανατικά Xριστιανός, είμαι βαθύτατα Xριστιανός.» ΜΑΛΛΟΝ ΤΟΝ ΜΑΡΤΥΡΗΣΕ ΤΕΛΙΚΑ Ο ΔΕΣΠΟΤΑΣ.
