Ο Μίκης Θεοδωράκης, παρά τα 90 του χρόνια, συνεχίζει να διατηρεί το προσωπικό του ιστολόγιο, όπου ανεβάζει πού και πού σχόλια, κείμενα, ποιήματα αλλά και συνεντεύξεις του. Μπορεί στην περίοδο που ασχολείτο με τη “Σπίθα” να ήταν λαλίστατος και τώρα να έχει πέσει κάπως, αλλά ο θάνατος του Φιντέλ τον ανάγκασε να γράψει δυο λόγια (κυριολεκτικά) ως ύστατο χαίρε. Και η επίσκεψη Τσίπρα στην Κούβα για την κηδεία κάποιες αράδες παραπάνω. Στο ένα σκέλος, λοιπόν, ο διακεκριμένος μουσικοσυνθέτης αναλύει κάποιες απόψεις του περί του πολιτεύματος, με το άρθρο να φέρει τον τίτλο “Προδομένη Δημοκρατία”, καταλήγοντας στην απαρχή ενός diss στον Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο και αποκαλεί “πρώτο μάγκα”: Το πολίτευμά μας είναι Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Οι Πυλώνες-Θεσμοί, είναι οι εξής: Βουλή (νομοθετική εξουσία) Κυβέρνηση (εκτελεστική εξουσία) Δικαστική εξουσία Πρόεδρος Δημοκρατίας- Ρυθμιστής του Πολιτεύματος. Το Σύνταγμα είναι η βάση. Από αυτό πηγάζουν τα Δικαιώματα και οι Υποχρεώσεις των Πολιτών. Ο Πρόεδρος πρέπει να είναι η ασφαλιστική δικλείδα. Να ελέγχει εάν ισχύει η Συνταγματική Αρχή ότι η πλειοψηφία κυβερνά και η μειοψηφία ελέγχει. Και έχει την υποχρέωση-δικαίωμα, σε περίπτωση που εκείνος θεωρεί ότι παραβιάζεται αυτός ο κανόνας, να διαλύει τη Βουλή και να προκηρύσσει εκλογές. Όμως, με την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1986, ο Ανδρέας Παπανδρέου αφαιρεί αυτό το κύριο και μοναδικό δικαίωμα από τον Πρόεδρο και το δίνει στον εαυτό του (στον Πρωθυπουργό). Έτσι ο ελεγχόμενος ανακηρύσσεται σε ελέγχοντα. Το γεγονός αυτό παραμορφώνει το Σύνταγμα και από Προεδρευομένη Δημοκρατία την μεταβάλλει σε Παντοδυναμία της Εκτελεστικής Εξουσίας, δηλαδή του Πρωθυπουργού που αναδεικνύεται σε Απόλυτο Άρχοντα, εφ’ όσον ο μόνος που μπορεί να τον ελέγξει είναι ο εαυτός του. Δηλαδή ουσιαστικά έχει δικτατορικά δικαιώματα, γιατί η ουσιαστική Δημοκρατία έχει καταντήσει ένα άδειο πουκάμισο. Το επιχείρημα, ότι η πλειοψηφία στη Βουλή είναι η βάση της ουσιαστικής δημοκρατικής νομιμότητας είναι σκέτη κοροϊδία! Μιας και αυτή η πλειοψηφία ταυτίζεται με τον πρωθυπουργό! Δηλαδή, είναι όργανο στα χέρια αυτού που μετά την συνταγματική αναθεώρηση του ’86, είναι όπως είπα ο απόλυτος Μονάρχης. Από εκεί και πέρα, ο Τσίπρας με τις 153 έδρες και το 16% είναι ανεξέλεγκτος να κάνει ότι θέλει, έχοντας στο τσεπάκι την πλειοψηφία των εδρών, αδιαφορώντας αν έχει την Λαϊκή πλειοψηφία. Σχετικά, γράφει στα σημερινά ΝΕΑ, ο αρθρογράφος Ηλίας Κανέλλης (ΑΡΘΡΟ: Το τζάμπα πέθανε, στη στήλη Ενστάσεις) Στην ίδια εφημερίδα, ο διαπρεπής δημοσιογράφος Γιώργος Παπαχρήστου αποστομώνει με ατράνταχτα στοιχεία το Γραφείο του πρωθυπουργού, που αναφέρει πως τάχα το ταξίδι στην Κούβα κόστισε μόνο 22,900 ευρώ! Σαν απλός πολίτης, τους συγχαίρω και τους ευχαριστώ και τους δύο γι’ αυτό. Σε αυτήν την ανοικτή πρόκληση, η Βουλή σιωπά, διότι μέσω της συνταγματικής αναθεώρησης του ’86, είναι συνένοχη γι’ αυτή την παραμόρφωση της Αρχής της ουσιαστικής Λαϊκής Κυριαρχίας (σ.σ.: βλ. καταγγελίες Μίκη Θεοδωράκη, στο άρθρο Είμαστε θύματα μιας τραγικής φαρσοκωμωδίας/21.05.2016). Άλλωστε, όλοι είναι ίδιοι: Εξουσιαστές, Σκληροί, Άπονοι. Ενώ ο λαός σέρνεται πάνω στη λάσπη της λιτότητας, αυτοί αγοράζουν πανάκριβα αεροπλάνα (βλέπε Σαμαράς 2013). Τι να κάνουν; Να τα πουλήσουν και να ταξιδέψουν όπως οι βλάκες ψηφοφόροι τους. Για 300.000 δολλάρια, μια οικογένεια με 1.000€ το μήνα θα έπρεπε να δουλεύει 300 μήνες, με 300€ το μήνα, 1000 μήνες… Πόσες ανθρώπινες κατοικίες για τους πρόσφυγες; Πόσα κρεβάτια νοσοκομείων; Περικυκλωμένοι από εχθρούς. Σε κρίσιμη στιγμή. Απειλές. Κινδύνους. Γιατί το ταξίδι; Για να μιλήσει ένας προσκυνημένος, συμβιβασμένος από το βήμα ενός όρθιου, ασυμβίβαστου! Ένας αληθινός Εθνικός Μάγκας. Γιατί, είναι μαγκιά να μπορείς να κοροϊδεύεις 10 εκατομμύρια υπηκόους για να κάνεις το κέφι σου. Πας και βρίζεις την Μέρκελ και μόλις ξαναγυρίσεις πίσω, της τηλεφωνείς και επαιτείς βοήθεια από τη Μέρκελ! Να ποια είναι η Μεγάλη, η Παγκόσμια Μαγκιά. Γιατί μπορείς και λες βλάκες τους έξυπνους Έλληνες κατάμουτρα, χωρίς ενδοιασμούς και ντροπές! Τελειώνοντας, οφείλω να μιλήσω στον Αλέξη Τσίπρα στη γλώσσα που αποπνέουν οι πράξεις του. Δηλαδή στη γλώσσα του «μάγκα», για να με καταλάβουν όσοι φίλοι του απομείνανε, αλλά και όσοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι ορισμένοι -δεν φτάνει ότι μας σπρώχνουν προς την καταστροφή- αλλά μας κοροϊδεύουν κι από πάνω! Λοιπόν… Για να απασφαλίσει πια πλήρως και για τα καλά απέναντι στο γελαστό παιδί (έτσι αποκαλούσε τον Αλέξη ο πατήρ του Νίκου Παππά στα πέριξ του δημοψηφίσματος) και να στρέψει όλα του τα πυρά κατά πάνω του, σε μορφή ανοικτής επιστολής στο δεύτερο σκέλος της δημοσίευσης: Ανοιχτή Επιστολή προς τον κ. Τσίπρα Σύντροφε Αλέξη, σε παραδέχομαι, γιατί είσαι μάγκας. Ο πιο μεγάλος μάγκας στην Ελλάδα από το 450 π.Χ. έως σήμερα. Γιατί κάνεις ό,τι θέλεις χωρίς να λογαριάσεις κανένα. Παίρνεις το προσωπικό σου αεροπλάνο, το γεμίζεις με φίλους και φίλες και πας στην Κούβα και αφήνεις τον λογαριασμό, 300.000 δολλάρια να τον πληρώσουν τα κορόιδα με τα 300 ευρώ το μήνα στην καλλίτερη περίπτωση. Κάνεις το κέφι σου. Μιλάς στην πλατεία της Επανάστασης όπου μιλούσε και ο Φιντέλ σαν ένας γνήσιος και σκληρός επαναστάτης. Υψώνεις το πελώριο ανάστημά σου ενάντια στον Καπιταλισμό-Ιμπεριαλισμό. Τρως τον αγλέορα (600 ευρώ για ένα γεύμα πληρωμένο από το Υπουργείο των Εξωτερικών, δηλαδή τα τσιράκια σου). Το διασκεδάζεις, το γλεντάς, την ώρα που τα κορόιδα οι Έλληνες κάθονται στις ουρές για σύνταξη, ΔΕΗ, τράπεζες, νοσοκομεία και προ παντός λιτότητα στη λιτότητα. Το παίζεις επαναστάτης κι όταν γυρίσεις, ξαναγίνεσαι αυτό που ήσουν, το παιδί που κάνει τα θελήματα της Μέρκελ, του Ομπάμα και του Γιούνγκερ που κατακεραύνωσες στην Αβάνα και πάλι σε βάρος του έξυπνου ελληνικού λαού, γιατί αυτός αποφάσισε να τον κυβερνούν άτομα χωρίς οπαδούς και φιλότιμο, που το παίζουν κυβέρνηση. Καλή αντάμωση στα Γουναράδικα. Μίκης Δεκέμβρης του 2016 Τώρα, ο προηγούμενος μάγκας, γιατί έπαιξε και ένα “από το 450 π.Χ. έως σήμερα”, εικάζουμε ότι μπορεί και να ταν ο Αλκιβιάδης που γεννήθηκε εκείνη τη χρονιά, για να οδηγήσει κάποια χρόνια αργότερα την Αθήνα στην καταστροφική εκστρατεία στη Σικελία. Μπορεί και να ναι και κάνας άλλος, θα δείξει. Το σίγουρο είναι ότι, πλέον, φωτογραφιές και διάλογοι σαν αυτόν ανήκουν για τα καλά στο παρελθόν.
