Ελλάδα, 2013 μετά Χριστόν. Ελλάδα, 39 μετά Χούντας. Πληθυσμος: 10.815.197 Νόμισμα: Ευρώ (με ροπή τεχνιέντως στη δραχμή) Κλίμα: Εύκρατης Τρομολαγνείας Θρήσκευμα: Ανορθόδοξος Καπιταλισμός Πολίτευμα: Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Ασυλία Οδηγούν και οδηγούνται από: Δεξιά Η Ελλάδα ή Ελλάς είναι χώρα που βρίσκεται στη νοτιοανατολική Ευρώπη, στο νοτιότερο άκρο της Βαλκανικής χερσονήσου, στην Ανατολική Μεσόγειο,ωστόσο δεν έχει προκαθοριστεί εάν ανήκει στην Ανατολή ή τη Δύση. Πρωτεύουσα της Ελλάδος και μεγαλύτερη πόλη είναι η Αθήνα. Αθήνα, 1η Δευτέρα Φλεβάρη τρέχοντος έτους. Η κυκλοφορία στους δρόμους έχει αποκατασταθεί. Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς λειτουργούν κανονικά. Ή ταν ή επι τας. Ή τανκς ή επίταξη. Ο ήλιος ανέτειλε κανονικά στις 7.24 π.μ και θα δύσει χωρίς καθυστερήσεις από τυχόν πορείες ή κινητοποιήσεις στον αφαλό του κόσμου στις 17:49 μ.μ. Οι επιτυχίες της Ελληνικής Αστυνομίας σχετικά με τη σύλληψη των νεαρών που φέρονται να συμμετέχουν στους Πυρήνες της Φωτιάς, καθώς και η συνδρομή της Δημοτικής Αστυνομίας στον θάνατο ενός μετανάστη από τη Σενεγάλη συντελούν τα μέγιστα ώστε οι Αθηναίοι να μπορέσουν να απολαύσουν την ύφεση χωρίς περαιτέρω προβληματισμούς. Ζούμε σε έναν ελεύθερο κόσμο και στα εξώφυλλα της ομώνυμης εφημερίδας κοσμείται αφιέρωμα για τον εκλιπόντα Στρατηγό Ντερτιλή. “Έφυγε όρθιος όπως έζησε. ΝΕΚΡΟΣ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ” με συλλεκτικό cd με τραγούδια του ΕΔΕΣ. Λίγα 24ωρα μετά την ταφή του, λίγα 24ωρα μετά τη συγκέντρωση ακροδεξιών στην κηδεία του, όπου τιμώντας τον με μπαλωθιές, τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία, στο όνομα της.. Δημοκρατίας και του επιλεκτικού δικαιώματος του συναθροίζεσθαι. Ζούμε σε έναν ψηφιακό κόσμο και ενώ βαλλόμαστε από εκατομμύρια πληροφορίες και έχουμε πρόσβαση σε ακόμη τόσες, η νέα γενιά, το μέλλον της χώρας, έχει ταυτίσει το Πολυτεχνείο όχι με τους αγώνες των φοιτητών, αλλά με τρεις ώρες κενό στο σχολείο και μία τυπική γιορτή με χορωδία. Σε μία επέτειο που ποτέ δεν πήρε τη θέση που της αξίζει, σε μία επέτειο που ποτέ δε θ’ ακουστεί ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων. Ζούμε στην εποχή του photoshop. Η εικόνα μετράει πιο πολύ από την ουσία και αυτό ξεπερνάει τα όρια της προπαγάνδας και του Γκεμπελισμού Ι: the Basics. Όλα μετρώνται με την αγοραστική τους δύναμη, ως εκ τούτου ξανθιές υπέργηρες κοσμικές σύζυγοι εφοπλιστών ενδεδυμένες με την αιώνια επίπλαστη νιότη τους σε ξεγελούν με τα φιλανθρωπικά τους έργα παίρνοντας όλα τα εύσημα, ενώ εσύ έχεις μοχθήσει πιο πολύ. Τραγουδίστριες και ηθοποιοί χωρίς ήθος και παιδεία,ρετουσαρισμένες, σε αναγκάζουν να μηρυκάζεις τα τσιτάτα τους κι έτσι ξεχνάς τα τρία μνημόνια που ψηφίστηκαν ερήμην σου. Ζούμε στην εποχή του photoshop, αλλά το πρόσωπο του μετανάστη που βρέθηκε σφαγμένος θα το δεις, παρόλο που η λεζάντα θα λέει απλά την ηλικία του και το ουσιαστικό ‘ξένος’, την ίδια ώρα που το όνομα και το πρόσωπο του δολοφόνου του δε θα τα μάθεις ποτέ. Ζούμε στην εποχή της ψηφιακής επεξεργασίας και οι φωτογραφίες από τους συλληφθέντες θα φτάσουν στην οθόνη σου με προφανή αλλοίωση στη βία που δέχτηκαν, για να ξεχάσεις τη μήνυση του υπουργού δικαιοσύνης κ. Δένδια στον Guardian σχετικά με δημοσιεύσεις για βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ. Αν έχει απομείνει υγιές εγκεφαλικό κύτταρο μετά από την πλύση εγκεφάλου και την επισταμένη αποβλάκωση του λαού με τα σκάνδαλα στη σήψη της εγχώριας show biz μέσα από μεσημβρινές εκπομπές που προβάλλονται ανερυθρίαστα ακόμη κι όταν το Σύνταγμα βομβαρδίζεται από χημικά, συνειδητοποιείς, αν δεν έχεις τρομοκρατηθεί αρκετά από τα δελτία των 20.00 και την σπορά πανικού σχετικά με επερχόμενη (ή απερχόμενη;) χρεωκοπία της χώρας, ότι τελικά, όχι, δεν σε υποτιμούν με την επιλεκτική διακίνηση ειδήσεων και παροχή φωτογραφικού υλικού στον Τύπο. Απεναντίας, είναι ένα ακόμη όπλο για να διαπιστώσεις έμμεσα που ζεις. Η πρόχειρη και ερασιτεχνική απαλοιφή σημαδιών βίας στα πρόσωπα των συλληφθέντων δεν είναι ακόμη ένα φιάσκο της Ελληνικής Αστυνομίας. Είναι η υπογράμμιση του τι είναι ικανοί οι κυβερνώντες να κάνουν, όχι μόνο στους παραβατικούς, αλλά και σε όσους έχουν ακόμη φωνή και δύναμη, αγανάκτιση, κριτική ικανότητα και κρίση. Κρίση εν κρίσει. Η νέα γενιά μπερδεύει τον Καζαντζίδη με τον Καζαντζάκη, χαλάει τη σύνταξη του παππού στον Πάνο Κιάμο και σε μία νέα εξάτμιση, γράφει σε greeklish και εγκλωβίζεται στον μικρόκοσμό της με το όπιο του εφήμερου έρωτα ή των αθλητικών εξελίξεων. Αλλά αυτή είναι μόνο ένα κομμάτι της πραγματικότητας. Στην υπόλοιπη αντιστοιχεί και το μερίδιο εκείνο των ανθρώπων που ήταν το 2008 στα Εξάρχεια, χωρίς αυτό να τους καθιστά δυνάμει τρομοκράτες. Ήταν το 2010 στο Σύνταγμα συμμετέχοντας στο κίνημα των Αγανακτισμένων χωρίς αυτό να τους καθιστά ρομαντικούς ή επαναστάτες χωρίς αιτία. Αυτοί που τώρα σε απόγνωση μπροστά σε μία οθόνη στέλνοντας βιογραφικά σε άγνωστες και ίσως αφιλόξενες χώρες. Ο κόσμος πια δε χωρίζεται απλά σε αριστερούς ή δεξιούς. Αλλά σε πολιτικοποιημένους ή μη. Έχουμε όλοι χρέος ν’ αντιληφθούμε τα τεκταινόμενα και να γίνουμε μέρος των εξελίξεων. Όσο ανησυχούμε για το τι νόμισμα θα έχουμε, το πορτοφόλι μένει πεισματικά άδειο. Όσο ανησυχούμε για το πώς θα μετακινηθούμε στο κέντρο λόγω απεργιών, συνειδητοποιούμε ότι έτσι κι αλλιώς δεν έχουμε καμία δουλειά να μας περιμένει. Στο 1984 του Όργουελ ο ήρωας Γουίστον Σμιθ ζει στο πιο εφιαλτικό απολυταρχικό καθεστώς. Όλοι και όλα παρακολουθούνται από τον Μεγάλο Αδερφό. Στην Ωκεανία εν Ελλάδι, δεν παρακολουθούνται απλώς, αλλά υπαγορεύονται. Κι ο όρος ‘αδερφός’ τείνει να εξαλειφθεί εν όψει ενός εμφυλίου μεταξύ φασιστών και ελεύθερων ακόμη πολιτών.
