“You don’t know who I am. You’ll never see me coming.” – Mandarin Ο Mandarin (Ben Kingsley), ένας πανίσχυρος τρομοκράτης επιτίθεται στο σπίτι/εργαστήριο του Tony Stark/Iron Man (Robert Downey Jr.), o οποίος με τη σειρά του ξεκινάει μια προσωπική βεντέτα εναντίον του. Σενάριο από τον σκηνοθέτη της ταινίας, Shane Black (γραφιά και των δύο πρώτων «Φονικών Όπλων» μεταξύ αρκετών άλλων), και τον Drew Pearce, βασισμένο κυρίως στην ιστορία “Extremis” του Warren Ellis (“Red”). Ο Black συναντιέται ξανά με τον Downey Jr. μετά το “Kiss Kiss Bang Bang” του 2005, το οποίο αποτέλεσε και το σκηνοθετικό ντεμπούτο του 51χρονου Αμερικανού. Τα αγαπημένα θέματα του είναι παρόντα, καθώς υπάρχει τουλάχιστον μία απαγωγή και η δράση εξελίσσεται τα Χριστούγεννα. Τα τρέηλερ και τα πόστερ μας προετοίμαζαν για μια πιο σκοτεινή ματιά πάνω στον Iron Man, αλλά τα πάντα εξακολουθούν να είναι λαμπερά και ποπ – χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει πως είναι κάτι κακό. Με τη δεύτερη συνέχεια του “Iron Man” – έβδομο φιλμ του κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel και ταινία που ακολουθεί τα γεγονότα των “Avengers” – η δεύτερη φάση του τεράστιου κινηματογραφικού εγχειρήματος της Marvel ξεκινάει μουδιασμένα. Λόγω της χαρισματικής περσόνας του Robert Downey Jr. καταφέρνει να μη στέκεται στη σκιά του τεράστιου hit του προηγούμενου καλοκαιριού, κάτι που θα γινόταν αναμφίβολα αν μετά το Avengers κυκλοφορούσε το δεύτερο Captain America ή Thor. Αυτή όμως η χαρισματική περσόνα του Downey Jr. είναι και αυτή που αποτελεί τροχοπέδη στο συγκεκριμένο έργο. Όπως ακριβώς και στο “The Dark Knight Rises” to βάρος μετατοπίζεται στον άνθρωπο πίσω από τη μάσκα, ή το κράνος για να είμαστε ακριβείς, και αυτό εμένα προσωπικά με χαλάει πολύ, πάρα πολύ. Ναι, ο τύπος είναι εκπληκτικός, οι ατάκες που του δίνει ο Black είναι απολαυστικές, αλλά εδώ παρακολουθούμε τις περιπέτειες ενός jet setter McGyver ή ενός techno-freak Largo Winch. Σίγουρα ο τρίτος Iron Man είναι πολύ, πολύ καλύτερος από το δεύτερο, μετριότατο μέρος της τριλογίας, αλλά δεν μπορεί να αγγίξει με τίποτα το πρωτότυπο, του οποίου η θαυμαστή ισορροπία ανάμεσα στη δράση και την κωμωδία είναι παροιμιώδης. Σ’ αυτό εδώ το βάρος πέφτει στην κωμωδία, μέχρι και στο είδος του buddy cop και πώς να μη γίνεται αυτό όταν o Black ήταν ο σεναριογράφος των πρώτων δύο «Φονικών Όπλων». Το σενάριο ενώ έχει πλοκή εκπληκτική μέχρι τα μισά του φιλμ, με μια ανατροπή που θα συζητηθεί πάρα πολύ στους fan του comic (εγώ προσωπικά τη λάτρεψα), ξαφνικά αποπροσανατολίζεται και γίνεται μία από τα ίδια – γεγονότα ασύνδετα, αδικαιολόγητες κρίσεις πανικού (στις οποίες ο Downey Jr. είναι μέτριος ερμηνευτικά), ένας πιτσιρικάς που δεν έχει λόγο ύπαρξης, στολές που καταστρέφονται λες και είναι φτιαγμένες από πλαστικό, ενώ ο επίλογος της τριλογίας είναι για γέλια. Α, ναι, για τη δράση δεν έγραψα τίποτα. Ίσως γιατί και οι σεναριογράφοι της ταινίας ξέχασαν να βάλουν δράση μέσα στο έργο, αποφασίζοντας να τα δώσουν όλα στο μέγκα φινάλε, το οποίο όμως μοιάζει να εξελίσσεται στο Death Star και όχι σε ένα φορτηγό πλοίο με την τόση ώρα που διαρκεί. Λίγη περισσότερη φαντασία σε μια περιπέτεια φαντασίας δε θα έβλαπτε. Ο Downey Jr. καταφέρνει και στην πέμπτη εμφάνιση του (είναι και εκείνη η post-ending credit σκηνή στο “The Incredible Hulk”) να είναι εκπληκτικός στο ρόλο του douchebag που όλοι αγαπήσαμε, γιατί ας το παραδεχθούμε, ο Tony Stark είναι αντιπαθητικός χαρακτήρας – μεγαλομανής, πρώην μέθυσος, εγωιστής. H Gwyneth Paltrow επιτέλους παίρνει μεγαλύτερο ρόλο, ενώ ο Don Cheadle είναι απλά συμπαθής. Ο Guy Pearce, εξακολουθώντας να είναι ένας από τους πιο υποτιμημένους ηθοποιούς στο Hollywood, εδώ δυστυχώς κινείται σε ρηχά νερά. Ακριβώς το αντίστοιχο δηλαδή από τον Ben Kingsley, ο διαβολικά απειλητικός Μανδαρίνος του οποίου αποτελεί με διαφορά τον καλύτερο «κακό» του κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel – ερμηνεία αψεγάδιαστη, η οποία θα τον οδηγούσε ακόμα και σε Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου, αν η Ακαδημία ήταν περισσότερο απενοχοποιημένη. Αν δεν υπήρχε αυτός, και γενικότερα η όλη ιστορία του Μανδαρίνου του, η οποία έχει δεκάδες σημειολογικές αναφορές, θα μιλάγαμε για μια επιεικώς μέτρια ταινία. Υπερτιμημένο ήδη; Σίγουρα. Διασκεδαστικό; Αδιαμφισβήτητα. Να πας να το δεις; Να πας, αν σου άρεσαν τα προηγούμενα, αλλά παρόλα αυτά τίποτα περισσότερο από… 3/5 Πάρε και το trailer της ταινίας:
