Είδαμε πρόσφατα ποια είναι εκείνη η δραστική μορφή των θείων που μπορεί αν νικήσει τον καρκίνο. Όχι απλά να το νικήσει, δηλαδή, να τον κατατροπώσει, να τον μηδενίσει, να τον κάνει ένα με το πάτωμα: Τι γίνεται, όμως, όταν ο ασθενής θελήσει να αναζητήσει τη σωτηρία του σε πιο μοντέρνες και αξιόπιστες λύσεις από τον Άγιο Εφραίμ και τα ντοκουμέντα του Παϊσίου; Δόξα σοι ο Θεός, θαύματα γίνονται και χωρίς την επίκληση στα θεία. Μια πρέζα από επιστημονική αυθεντία, λίγη υποστήριξη από τους κατάλληλους ανθρώπους και πολύ καλό μάρκετινγκ και έχετε το απόλυτο επιστημονικό θαύμα. Κι επειδή τα θαύματα μας αρέσουν ως θέμα, παρότι μη θρησκευάμενοι, ρωτήσαμε, ψάξαμε, μάθαμε και σας παρουσιάζουμε τα 5 κορυφαία ελληνικά ιατρικά hoaxes: Το κολλαγόνο Δε θα μπορούσαμε παρά να ξεκινήσουμε με το πιο δυνατό και πλέον καλά πλασαρισμένο χαρτί της σύγχρονης κομπογιαννιτικής, το πόσιμο κολλαγόνο, αυτό το πραγματικό φίλτρο νεότητος που τόσες φορές έχουμε δει να διαφημίζεται από εκπροσώπους του ελληνικού μόντελινγκ, πολιτικοποιημένους/ες ή μη. Τι τάζουν τα συγκεκριμένα σκευάσματα; Λαγούς με πετραχείλια: σφριγηλό και ελαστικό δέρμα καταπολέμηση της κυτταρίτιδας θεραπεία για την ακμή και τη δερματίτιδα εύρυθμη λειτουργία αρθρώσεων και αγγείων μπόνους καλύτερο μεταβολισμό λύση του Κουρδικού ζητήματος σε πέντε απλά βήματα Ποιο είναι το πρόβλημα; Ότι τις παραπάνω λειτουργίες τις επιτελεί το κολλαγόνο του ανθρώπινου οργανισμού, μια πρωτεΐνη, δηλαδή, που υπάρχει όπου θα συναντήσει κανείς συνδετικό ιστό στον άνθρωπο. Το κολλαγόνο που έχει συντεθεί από τα αμινοξέα που έχει λάβει ο οργανισμός από τις τροφές, έτσι; Διότι το πεπτικό μας αποδομεί την πρωτεΐνα που παίρνουμε από τροφές και συμπληρώματα και τη διασπά στην πρώτη ύλη για την παραγωγή των απαραίτητων γι’ αυτόν πρωτεϊνών. Που σημαίνει ότι αποδομεί ΚΑΙ το κολλαγονάκι που κατεβάζει πλήθος πεπεισμένων υπό του telemarketing ασθενών. Δεν το πίνετε και γιαίνετε σα να λέμε. Τι σημαίνουν τα παραπάνω; Ότι πίνοντας κολλαγόνο είναι σαν να τρώτε ένα πολύ θρεπτικό μοσχαρίσιο φιλέτο. Ή μανιτάρια πλευρώτους, αν είστε veggan. Με cottage cheese, αν είστε μερακλήδες. Αμινοξέα μπαίνουν στην κυκλοφορία, όχι κολλαγόνο, κι ας μην το χετε διαβάσει ή ακούσει στις διαφημίσεις. Πιο νόστιμο από κολλαγόνο Και τι πειράζει, ρε άνθρωπε, να πίνουμε κάνα κολλαγόνο; Πέραν του ότι μπορείτε να έχετε το ίδιο αποτέλεσμα από πιο εύγευστα πράγματα που θα βρείτε σε σουπερμάρκετ και κρεοπωλεία, μιλάει και η επιστήμη. Και η επιστήμη και οι κλινικές μελέτες δεν έδειξαν κάποια σοβαρή βελτίωση σε όσους πιάστηκαν από τη σανίδα του πόσιμου κολλαγόνου για να βάλουν σε μια σειρά τη ζωή τους. Ντάξει, πλην ενός συμπληρώματος που με την τάδε βιταμίνη και παρέα με το τάδε συμπλήρωμα έδειξαν μια κάποια βελτίωση στον πόνο της οστεοαθρίτιδας. Κι αυτό με αμφιβολία, καθότι χρηματοδοτούμενη η έρευνα (πιο επιστημονικό stuff εδώ). Η φραπελιά Όσοι θυμάστε τις εκπομπές της Άννας Δρούζα δε γίνεται να έχετε ξεχάσει τούτο δω το σούσουρο. Η έμπνευση της Αθηνάς Καραμπάτσου να ρίξει στο μπλέντερ φύλλα ελιάς, να τα χτυπήσει και να δώσει στον κόσμο ένα αντικαρκινικό πιο δυνατό από τη βινκριστίνη και τη cis-πλατίνα έκανε πάταγο. Το άφησε να γνωστοποιηθεί και η Άννα Δρούζα και η φάση απέγινε. Και, κάπως έτσι, ξεκίνησε μια γενικευμένη τρέλα, με τις ηλικίες άνω των 50 να δίνουν ρεσιτάλ, με γειτόνισσες να τσακώνονται για τα λιόφυλλα που κλεψε η μία από το δέντρο μπροστά στην αυλή της άλλης, με τα shaker να γνωρίζουν τρελές πωλήσεις και τα φύλλα ελιάς να γίνονται εμπορεύσιμο προϊόν, ακόμα και σε σουπερμάρκετ. Η κατανάλωση της φραπελιάς έφτασε σε σημείο να απειλεί την πρωτιά που κατείχε στα 00s ο γνήσιος φραπές στις προτιμήσεις του Έλληνος, Μέχρι που βγήκαν κάποιοι νοήμονες άνθρωποι και είπαν το απλό: ραντίζεις τις ελιές για δάκο, ραντίζεις τις ελιές για μεγαλύτερη παραγωγή, ραντίζεις για χίλιους δυο λόγους. Και μετά αλέθεις το φύλλο του ραντισμένου δέντρου για να προλάβεις τον καρκίνο. Ε, είσαι μαλάκας ή δεν είσαι; Το τι ακολούθησε μετά τη νομπελικού επιπέδου αποκάλυψη ότι τα λιόφυλλα στο μπλέντερ βλάπτουν ήταν ένα πραγματικό έπος για όσους λατρεύουν τη μεσημεριανή ζώνη της ελληνικής τηλεόρασης, καθότι μεσημεριανά που δεν είχαν προλάβει την αποκλειστικότητα της φραπελιάς, αλλά είχαν υπερθεματίσει στην πορεία, βρίσκονταν ξαφνικά να πυροβολούν προς κάθε κατεύθυνση και κατά παντός υπευθύνου. Νοσταλγία (κλιψ). Το νερό με όζον Ένα όνομα, μια ιστορία: Ανδρέας Φικιώρης. Ο άνθρωπος που έγινε γνωστός από τις εκπομπές οζονοθεραπείας αλλά και τις σατιρικές εκπομπές του Λάκη Λαζόπουλου και τα βιντεάκια του “Όλα” του Θέμου του Αναστασιάδη. Ο άνθρωπος που κατάφερε με τη γραφικότητά του και την “αρνητική διαφήμιση” να προωθήσει την ιδέα της οζοντοθεραπείας “δια πάσαν νόσον και μαλακίαν”. Ο τύπος ρευόταν και έλεγε “το όζον, παιδιά, το όζον”. Τέτοια επίπεδα καλτίλας. Και σπάμμαρε για τον οξειδωτικό μεταβολισμό, στον οποίο βοηθάει το όζον, και το μέγα εύρος των ευεργετικών του συνεπειών. Πάμε μία, κρατηθείτε, όζον εναντίον: ακμής μηκυτιάσεων ψωρίασης κυτταρίτιδας παχυσαρκίας χρόνιων λοιμώξεων δυσκοιλιότητας γαστρίτιδας χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας βρογχικού άσθματος νεοπλασιών ωμοαυχενικού συνδρόμου δισκοπαθειών φτάνει έχει κι άλλο φλεβικής ανεπάρκειας ημικρανιών Κι όλα αυτά με αυτή τη μαγική συσκευή που “οζωνώνει το νερό”: Οι ταλαίπωροι ασθενείς ακολούθησαν τον κυρ Ανδρέα ως άλλο Μεσσία και, στα πλαίσια του placebo effect, έβλεπαν κι αποτελέσματα. Για λίγο, όμως. Κάποια στιγμή άρχισε η γκρίνια και, τελικώς, ο ΕΟΦ απαγόρευσε τις οζονοδιαφημίσεις. Υστερα από εμπεριστατωμένη μελέτη της βιβλιογραφίας η οζονοθεραπεία δεν τεκμηριώνεται ως θεραπεία για κανένα νόσημα. Επομένως αφού δεν υπάρχει καμία επιστημονική τεκμηρίωση, θεωρείται ότι παραβαίνει βασικές αρχές ιατρικής δεοντολογίας και εμπλέκεται με δραστηριότητες εμπορικού χαρακτήρα. Και πώς να μην το κάνει, άλλωστε, όταν πλην κάποιων εσκεμμένα αλμπάνηδων, είναι γνωστό στη λοιπή επιστημονική κοινότητα πως με το όζον δεν παίζεις. Διότι το όζον, όταν διαλύεται στο νερό απελευθερώνει ελεύθερες ρίζες οξυγόνου, που και η κουτσή Μαρία ξέρει ότι είναι υπεύθυνες για μια σειρά παθογενειών στον ανθρώπινο οργανισμό. Διότι το όζον, ακόμα και στη διαχείριση υδάτινων πόρων όπου αξιοποιείται, το όζον χρησιμοποιείται με τεράστια προσοχή, καθότι, αν αντιδράσει με βρωμιούχα παράγοντα σε υφαλατωμένο ύδωρ (για να γίνει πόσιμο το νεράκι) παράγονται βρωμικά παράγοντα, που θεωρούνται ύποπτοι καρκινογόνοι παράγοντες. Αλλά “πες τα, γιατρέ” στο “πες τα, γιατρέ” τις γράψαμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου και η ζημιά έγινε. Το νερό του Καματερού Πολύ πριν από το γραφικό και επικίνδυνο ιατρό Ανδρέα Φικιώρη, υπήρχε ένα άλλο “νερό”, όχι vague χρήσεως “δια πάσαν νόσον και μαλακίαν” αλλά που θα χτυπούσε στοχευμένα τον καρκίνο. Επίδοξος δε διεκδικητής ενδεχόμενου Νόμπελ Ιατρικής δεν ήταν ιατρός αλλά δικηγόρος, ονόματι Γεώργιος Καματερός. Το Φλεβάρη του ’76, ο δόκτωρ με πτυχίο νομικής αρχίζει να αφυδατώνει την Κω για να φέρει βυτία ιαματικού ύδατος εις τας Αθήνας, ισχυριζόμενος πως δεν πρόκειται περί απλού ύδατος, αλλά εμπλουτισμένου με απόσταγμα από τα ακριτικά πετρώματα του νησιού που θα κονιορτοποιούσε κάθε μορφή καρκίνου. Ιδού η εκλαϊκευμένη version της επιστημονικής τεκμηρίωσης της αποτελεσματικότητας του νερού με πέτρωμα Άλφα: Δια να έχωμε κάποιο έργο ή κλασσική επιστήμη “καθ’εμέ” ζητάει κάποιος να σπρώξει. Να γίνει ένα έργον. Χωρίς να υπάρχει αποτέλεσμα από ένα έργον αρχίζουν να φεύγουν ηλεκτρόνια. Χωρίς να το σπρώχνουν. Αυτό το είπανε “αυτοενέργεια”. Στο ράδιο είναι η ραδιενέργεια. Όταν λοιπόν αρχίζει ένα άτομο ραδίου να χάνει τη ραδιενέργεια του, κάτι το σπρώχνει και γυρνά πίσω. Θα πρέπει να είναι μία ελάσσονα, μια μείζονα ενέργεια. Αυτό μας οδήγησε σε μελέτες για μία καινούργια θεώρηση της ύλης. Υλη δεν είναι καθ’ ημάς ό,τι μέχρι στιγμής έχει υποστηριχθεί: άτομα με ηλεκτρόνια και δεν ξέρω τι. Για μας δεν υπάρχουν 119 στοιχεία. Υπάρχει μόνο ένα στοιχείον, η διαφοροποίηση της ταχύτητας της μάζης. Αρνούμεθα την κλασσικήν επιστήμη. Για εμάς έχει λυθεί το θέμα του καρκίνου. Ηλίον (μόριο ύδατος) + ταχύτης + χρόνος = πρωτογενώς προκύπτουν τα πάντα. Άλλο που δεν ήθελε ο κόσμος από ένα δικηγόρο ιππέα που θα κάρφωνε τη Λερναία Ύδρα της επάρατης νόσου και τσίμπησε. Τσίμπησε για τα καλά δηλαδή. Στο πλευρό του επίδοξου φονέα του καρκίνου στάθηκαν, μάλιστα, τα Νέα, που σιγοντάρησαν την προώθηση του ιαματικού ύδατος του κομπογιαννίτη δικηγόρου με αποκαλυπτικά ρεπορτάζ “ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ το νερό”. Ο Ριζοσπάστης, η Αυγή, κ Καθημερινή, η Ελευθεροτυπία και άλλες εφημερίδες τάσσονται εναντίον του. Μόνο που ο Καματερός είχε καταφέρει να πάρει μεγάλη μερίδα του κόσμου με το μέρος του, σε τέτοιο βαθμό που τα Παραιτηθείτε των Ισκάρ Αζίφ και λοιπών Τζημερικών δυνάμεων να φαντάζουν κλειστό οικογενειακό event μπροστά στις συγκεντρώσεις υπέρ του. Βάλαν το χεράκι τους, βέβαια, και κάποια επίλεκτα κομάντα για τέτοιες υποθέσεις και έγινε το κακό. Το δράμα της υπόθεσης είναι ότι 18 γονείς παιδιών με λευχαιμία διέκοψαν την κανονική θεραπεία και έδωσαν στα παιδιά τους νερό Καματερού. Το ένα από αυτά πέθανε και τα υπόλοιπα 17 χειροτέρεψαν στα μπαμ. Στις 20 Μαρτίου του 1976 ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος καλεί την πολιτεία να βάλει ένα στοπ στην ανεξέλεγκτη και καταστροφική μανία για το ραδιενεργό νερό του Καματερού, με αποτέλεσμα στις 30 Μαρτίου, κόντρα σε φυλλάδες και Καματερίτσες, η Εισαγγελία Πλημμελιοδικών Αθηνών να ασκεί δίωξη κατά παντός υπευθύνου για την παρασκευή και διάθεση του ιαματικού ύδατος. Ο κομπογιαννίτης απόφοιτος της Νομικής θα τη σκαπουλάρει με εξαγοράσιμη οκτάμην φυλάκιση. Η πικραγγουριά Από το νομό Ηλείας και τα μετεμφυλιακά χρόνια ξεκινάει το έσχατο hoax του αφιερώματος, με το όνομα πικραγγουριά. Το τζέρτζελο ξεκίνησε όταν γυναίκα από τον αγαπημένο μας νομό διέδωσε πως ο όγκος που χε στην κοιλιά έκανε φτερά μετά από 10 μέρες κατανάλωσης χυμού πικραγγουριάς. Το συμπαθές κατά τ’ άλλα φυτό έγινε viral με τα λιγοστά μέσα της εποχής και, πλέον, πρόθυμοι όλοι έπιναν το αφέψημα για να προλάβουν ή και να νικήσουν τον καρκίνο. Κάποιοι, μάλιστα, είδαν στο χυμό του πικράγγουρου τον προπάτορα του νερού με όζον και άρχισαν να το χρησιμοποιούν για κάθε δυνατή χρήση. Ακόμα και σαν αλοιφή στην καράφλα για να βγει καμιά τρίχα. Στους χαλεπούς εκείνους για την επιστήμη καιρούς, ασθενείς άφηναν μαζικά τα νοσοκομεία όπου θα χειρουργούνταν, ρίχνοντας τις ελπίδες τους στο θαυματουργό αφέψημα. Κι όλα αυτά με τη σύμφωνη γνώμη μιας μικρής μερίδας της ιατρικής κοινότητας. Η οποία, βέβαια, είχε τρεξίματα, όταν ασθενείς που εγκατέλειψαν την αντικαρκινική τους θεραπεία για το αντικαρκινικό βιολογικό ζουμί άρχισαν να αποδημούν εις Κύριον. Το ποίημα του Στάθη Έγγαρχου λέει πολλά για την πικραγγουριά (και ίσως όχι μόνο): Είναι φάρμακο σπουδαίο φίλοι μου η πικραγγουριά και γιατρεύει ανεξαιρέτως νέους, γέρους και παιδιά, αφαιρεί τον κάθε πόνο και τον άρρωστο γλιτώνει κι απ’ το βέβαιο χαμό του η πικραγγουριά τον σώνει. Θεραπεύει τον καρκίνο, τον κοκίτη, την καρδιά, τη χολέρα, την πανούκλα η γνωστή πικραγγουριά. Τους χονδρούς αδυνατίζει, τους αδύνατους παχαίνει και κατάντησε μπροστά της φάρμακο άλλο να μη βγάνει. Τα αρθριτικά γιατρεύει ως και τους ρευματισμούς ιλαρά ή μαγουλίτες η γνωστή πικραγγουριά θεραπεύει και τους κάλους τους μικρούς και τους μεγάλους. Αλλά υπάρχει και το άλλο: αν δεν ξέρεις να τη φτιάξεις πιθανότητα μεγάλη, φίλε μου, να τα τινάξεις. Μα τι να κάνει ο πτωχός, πίνει και ξαναπίνει, αφού δεν έχει τη δραχμή ούτε για ασπιρίνη. Τρία χρόνια μετά, κάποιος Γεωργιάδης είπε να επαναφέρει το trend, αναμιγνύοντας ζωμό πικραγγουριάς, άρωμα φράουλας, ζάχαρη και οινόπνευμα, δημιουργώντας το γνωστό και ως “φάρμακον Γεωργιάδη”. Δυο θάνατοι από το αφέψημα ήταν αρκετοί για να ασκηθεί δίωξη κατά του ποτοποιού για αντιποίηση ιατρικού επαγγέλματος και αγυρτεία.
