Παρασκευή βράδυ και το Παραίσχος βγήκε παγανιά για φαΐ. Παρέα με τους δυο συναγωνιστές Dr Pepper και Gmoch και τον μεγάλο κηφήνα, τον ιδιοκτήτη του site. Προφανώς ήρθε για να μας ελέγχει και όχι για το φαγητό καθώς εκείνος τρέφεται μόνο με το αίμα αγνών εργαζομένων. Κι επειδή έχει και πολλούς στην δούλεψή του, συνεχώς παχαίνει, αυξάνεται και πληθύνεται, ενώ στους διαδρόμους των γραφείων του site πλέον παίζονται στοιχήματα για το πότε θα διπλασιαστεί εντελώς και θα διαιρεθεί με απλή διχοτόμηση. Έτσι λοιπόν η αποστολή κατευθύνθηκε στην λεωφόρο Συγγρού. Μέρος με πολλές ομορφιές. Για όλα τα γούστα. Καμιά δεκαριά στριπτιτζάδικα, η Πάντειος, η πιάτσα, το…πανέμορφο κτίριο του Βωβού που μέσα στεγάζεται το άξιο κυβερνών κόμμα μας… α ναι.. και δύo καντίνες με hot dog… εκεί πήγαμε. Αποφασίσαμε λοιπόν να περάσουμε και από τις δυο καντίνες, να δοκιμάσουμε, να τεστάρουμε, να συγκρίνουμε και να καταλήξουμε ποιο είναι το καλύτερο χοτ ντογκάδικο στη Συγγρού. Πρώτη στάση το Johnie’s έξω από την Πάντειο. Προσεγγίσαμε το μαγαζί, μιλήσαμε με τον κύριο που ήταν μέσα εξηγώντας οτι έχουμε πάει για άρθρο και χωρίς προστριβές κάτσαμε να διαλέξουμε. Μας έκανε αίσθηση η ποικιλία του: πολλές σάλτσες και ψιψιψώνια να διαλέξεις, όλα μέσα σε κλειστά δοχεία και σε τιμές από 2,50 μέχρι 4,00 ευρώ τα πιο ακριβά. Εμείς επιλέξαμε τέσσερα με ίδια τιμή (3.50 ευρώ) και περιμέναμε. Οι επιλογές μας ήταν ένα ένα κλασσικό hot dog με λάχανο-καρότο και λοιπές σάλτσες. Ένα american dog το οποίο είχε παναρισμένο κρεμμύδι και σως μουστάρδας με μέλι, ένα corn dog το οποίο είχε καλαμπόκι και cheddar και ένα bratwurst. Για τους μη γνώστες αυτό είναι το “γερμανικό σουβλάκι”. Σερβίρεται με λευκό λουκάνικο, γλυκιά σάλτσα και ξινό λάχανο. Δεν τα φάγαμε επί τόπου, τα τυλίξαμε και προχωρήσαμε στην παρακάτω καντίνα. Δυο χιλιόμετρα παρακάτω, βρίσκεται η καντίνα έξω από τα γραφεία της ΝΔ. Προσεγγίσαμε εντυπωσιασμένοι από το προηγούμενο κατάστημα και τις επιλογές που μας έδωσε και η πρώτη σκέψη ήταν “απογοήτευση”. Βιτρίνα δεν υπήρχε, τα λουκάνικα ήταν στοιβαγμένα σε ψυγείο αναψυκτικών και ο υπάλληλος καθόταν στο βάθος της καντίνας και κάπνιζε. Ρωτάμε τι προσφέρει το μαγαζί και μας είπε “hot dog με λάχανο καρότο, κέτσαπ, μουστάρδα, μαγιονέζα και επιλεκτικά μια επιπλέον κόκκινη σάλτσα”. Στην τιμή των 3,00 ευρώ. Φυσικά, έχουμε μάθει να κρίνουμε από την γεύση και όχι την όψη οπότε πήραμε τέσσερα σάντουιτς και περιμέναμε. Μιλώντας με τον υπάλληλο μας είπε ότι το μαγαζί είναι εκεί από το 1991. Πολύς καιρός λοιπόν, οπότε θα την κατέχει την τέχνη. Μάθαμε επίσης ότι δουλεύει σχεδόν αποκλειστικά με τακτικούς πελάτες. Κατά την παρασκευή παρατηρήσαμε ότι τα ψωμάκια τα είχε στον ατμό κάτι που έβαλε σε σκέψεις την παρέα για το αν είναι φρέσκα ή μπαγιάτικα αλλά παρ’όλα αυτά φαίνονταν ότι θα λιώνουν στο στόμα. Παίρνουμε το δεύτερο πακέτο και καθόμαστε πέντε μέτρα μακριά από τον σεκιουριτά. Καλός οιωνός ότι πετύχαμε στρουμφάκια στον δρόμο μιας και αυτό τείνει να συμβαίνει σε όλες τις επιτυχημένες εξορμήσεις του Tuluben. Χωρίς πολλά πολλά καθήσαμε, απλώσαμε την πραμάτια μας και ξεκινήσαμε το ακόλαστο γεύμα μας. Στην φωτογραφία από πάνω βλέπετε ζευγάρια με τα σάντουιτς. Δεξιά είναι του Johnie, αριστερά από την καντίνα χωρίς όνομα. Τρώγοντας και συζητώντας σύντομα αποφανθήκαμε οτι η καντίνα έχει καλύτερο λουκάνικο από τον Johnie. Και σίγουρα ήταν και πιο γενναία στη δοσολογία των σαλτσών. Όμως η σαλάτα του ήταν πολύ άνοστη και χοντροκομμένη. Από την άλλη τα 2 από τα 4 σάντουιτς του Johnie ήταν πάρα πολύ νόστιμα. Το αμερικάνικο κρεμμύδι έδινε άψογη γεύση και σου έδινε την αίσθηση ότι “αυτό το πράγμα ΔΕΝ χρειάζεται πατάτες”. Ενώ στο corn dog έδενε τέλεια το cheddar με το καλαμπόκι. Όμως το bratwurst ήταν εν μέρει αποτυχία καθώς το λάχανο ήταν πραγματικά ξινό ενώ το λευκό λουκάνικο δεν έμοιαζε σε τίποτα τα αντίστοιχα γερμανικά. Και τα δύο μαγαζιά είχαν τα ατού τους, από την μια ένα σύγχρονο μαγαζί με ποικιλία και καθαριότητα, από την άλλη ένα αυθεντικό βρώμικο με ποσότητα και εμπειρία χρόνων.. Οπότε ποιός κερδίζει; Είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα. Και στους δυο θα ξαναπηγαίναμε αν μας έβγαζε ο δρόμος γνωρίζοντας οτι θα φάμε αξιοπρεπώς, όμως δεν θα λέγαμε σε κάποιον “πήγαινε με κλειστά μάτια” Ήταν λοιπόν και καλά και κακά…σαν την Τοτεναμ… ΥΓ.: Ο λογαριασμός μας ήρθε συνολικά 27 ευρώ. Η ερώτηση είναι απλή: τι παίρνεις με 27 ευρώ σ’ ένα από τα δεκάδες 70 cents hot dog stations που έχουν φυτρώσει στην Αθήνα; ΥΓ. 2.: Το ερώτημα θα απαντηθεί άμεσα.
