Ένα από τα νέα της εβδομάδας που πέρασε απαρατήρητο ήταν η κατάληξη (στα αμερικάνικα δικαστήρια) της δίκης της βρετανικής τράπεζας HSBC. H τράπεζα είχε αποδεχθεί το ξέπλυμα χρήματος δισεκατομμυρίων δολλαρίων για Κολομβιανά και Μεξικάνικα καρτέλ ναρκωτικών (μεταξύ άλλων) και την παράβαση αμέτρητων σημαντικών τραπεζικών νόμων (μεταξύ άλλων τους νόμους Bank Secrecy Act και Trading With the Enemy Act, με βαριές συνέπειες θεωρητικά). Το αποτέλεσμα; O υπό τον Γενικό Αντισαγγελέας των ΗΠΑ, Lanny Breuer σαν υψηλόβαθμο στέλεχος του Υπουργείου Δικαιοσύνης τη χάρισε στο Βρετανικό χρηματοπιστωτικό γίγαντα με ένα διακανονισμό-χάδι, το οποίο είναι το απόλυτο ανέκδοτο για οποιονδήποτε έχει αρπάξει οποιαδήποτε ποινή σχετική με ναρκωτικά. Παρότι η HSBC ξέπλενε χαλαρή τα φράγκα των καρτέλ, ο Breuer επέλεξε να μη γίνει δίωξη της τράπεζας και των στελεχών της για κακουργήματα, αλλά να τη βγάλουν καθαρή με ένα πρόστιμο ρεκόρ ύψους 1.9 δισεκατομμυρίου δολλαρίων $, το οποίο σύμφωνα με αναλυτή ισοδυναμεί με το εισόδημα της τράπεζας σε διάστημα 5 εβδομάδων. Οι συναλλαγές της τράπεζας μάλιστα ήταν τόσο σκανδαλώδεις που ο Breuer παραδέχτηκε πως έμποροι ναρκωτικών μπορεί να έμπαιναν στην τράπεζα και να κατέθεταν εκατοντάδες χιλιάδες δολλάρια μετρητά, σε μια μέρα, σε ένα λογαριασμό, κάτι το οποίο είναι συγκρίσιμα SWAG με τις περίφημες καταθέσεις των τσιρακίων του Τοny Montana στο Scarface, στη φανταστική American City Bank του Miami. Παρότι κανένας δεν το δήλωσε ξεκάθαρα, η λογική της κυβέρνησης των ΗΠΑ να μην διώξει ποινικά την τράπεζα βασιζόταν στην ανησυχία πως το να χώσεις μέσα στελέχη ενός “συστημικά σημαντικού θεσμού” για ξέπλυμα ναρκοχρήματος θα απειλούσε τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Έτσι όπως το έθεσαν οι New York Times: Oι ομοσπονδιακές και πολιτειακές αρχές επέλεξαν να μη διωχθεί η βασιζόμενη στο Λονδίνο τράπεζα HSBC, κατηγορούμενη για μακροχρόνιο και τεράστιο σε μέγεθος ξέπλυμα χρήματος, φοβούμενες πως η ποινική δίωξη θα κατέστρεφε την τράπεζα και συνεπακόλουθα, θα έθετε σε κίνδυνο το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Το συμπέρασμα είναι: Οι τράπεζες να κερδάνε και όλοι οι άλλοι να παν να γαμηθούν.
