Πρωτάθλημα με τέσσερις ομάδες στην διεκδίκησή του τίτλου μήνα Γενάρη είχαμε καιρό να δούμε. Για την ακρίβεια οι περισσότεροι από εμάς δεν θυμόμαστε καν ένα τέτοιο σκηνικό. Πολλοί λένε ότι το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου βρίσκεται στα τάρταρα και πιθανώς να έχουν και δίκιο. Ωστόσο η φετινή μορφή του πρωταθλήματος κάνει τη Superleague ένα πρωτάθλημα που από άποψη ενδιαφέροντος αξίζει να παρακολουθήσεις. Εμείς ωστόσο και πείτε μας ανώμαλους αν θέλετε, βρίσκουμε και αρκετά ενδιαφέροντα ποδοσφαιρικά στοιχεία στις διεκδικήτριες του τίτλου. Αν και η ιστορία έχει αποδείξει ότι είναι δύσκολο, ευχόμαστε ολόψυχα να μπορούμε να συζητάμε μόνο για αυτά μέχρι το τέλος της ποδοσφαιρικής σεζόν, χωρίς να ασχοληθούμε καθόλου με το τοξικό παρασκήνιο. Ο Γιοβάνοβιτς τον κάνει overachiever Ο Παναθηναϊκός είναι πρώτος σχεδόν από το ξεκίνημα της σεζόν και μάλιστα σε κάποιο σημείο πήρε και αρκετά μεγάλες διαφορές από τους διώκτες του. Το σημερινό -4 από την ΑΕΚ και -7 από ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό ακούγεται ικανοποιητικό αλλά στην πραγματικότητα είναι ανησυχητικό αν σκεφτεί κανείς ότι στο φινάλε του πρώτου γύρου ήταν +8 και +12. Το Τριφύλλι έκανε ένα συγκλονιστικό πρώτο μισό με δώδεκα νίκες και μια ισοπαλία σε δεκατρία ματς. Αυτά τα αποτελέσματα ήταν παράλογα σε σχέση με την ποιότητα του ρόστερ, όμως απόλυτα δίκαια για μια ομάδα που ζει και πεθαίνει με το πλάνο του προπονητή της. Ο Γιοβάνοβιτς είναι το Α και το Ω του Παναθηναϊκού. Πήρε μια ομάδα που δεν έμπαινε καν στην κουβέντα για τίτλους και πρωταθλητισμό και την έκανε ένα refuse to lose σύνολο που όλοι σέβονται και υπολογίζουν. Μετά την περσινή κατάκτηση του κυπέλλου, ο δικός του Παναθηναϊκός πήγε τρένο στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος, όμως τώρα έχει αρχίσει τις στάσεις. Η έλλειψη βάθους στο ρόστερ κοστίζει στους «Πράσινους» που σκοράρουν με το σταγονόμετρο στα τελευταία ματς και θα είναι κρίμα να μη στηρίξουν τον Γιοβάνοβιτς με τις κατάλληλες μεταγραφές. Σε αντίθεση με την προσπάθεια πολλών να τον απαξιώσουν, ο Παναθηναϊκός είναι ακόμα πρώτος και μέχρι να βρεθεί κάποιος να τον ρίξει από την κορυφή θα θεωρείται φαβορί για την κούπα. Η ΑΕΚ γίνεται ξανά ερωτεύσιμη Όσο καιρό είναι πρώτος ο Παναθηναϊκός, άλλο τόσο καιρό περίπου είναι δεύτερη η ΑΕΚ. Η ομάδα του Αλμέιδα παίζει κατά κοινή ομολογία το πιο όμορφο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Μια ομάδα μοντέρνα, εναρμονισμένη στις σύγχρονες απαιτήσεις, που για πρώτη φορά μετά από χρόνια λειτούργησε με πλάνο και αυτό βγαίνει προς τα έξω. Ο Αργεντίνος έχει φέρει αέρα αισιοδοξίας και η επιστροφή στη Φιλαδέλφεια κάνει την ΑΕΚ ξανά μια υπολογίσιμη δύναμη. Η εικόνα της Ένωσης είναι εντυπωσιακή, ειδικά αν συνυπολογίσουμε πως πρόκειται για μια ομάδα εξαμήνου που ακόμα χτίζει την ταυτότητά της. Όταν ανακοινώθηκε η άφιξη του Αλμέιδα πολλοί βιάστηκαν να προδικάσουν ότι ένας προπονητής με θητεία σε Μεξικό και ΗΠΑ δεν είναι αρκετός για την Ελλάδα. Λίγους μήνες μετά οι φίλοι της ΑΕΚ πίνουν νερό στο όνομα του Αργεντίνου και η διοίκηση σκέφτεται πως θα πετύχει την πρόωρη ανανέωση του συμβολαίου του για να μην τον χάσει από κάποια ομάδα του εξωτερικού. Λίγους μήνες πριν, οι «Κιτρινόμαυροι» έχαναν με ανατροπή από 0-2 στο Βικελίδης, έμεναν εκτός Ευρώπης και βυθίζονταν στα έγκατα της μιζέριας. Σήμερα μοιάζουν να είναι η ομάδα με το υψηλότερο ταβάνι στην Ελλάδα και κάθε ματς στην OPAP Arena είναι και ένα νέο πάρτι. Με Λουτσέσκου και ακαδημίες κόντρα σε όλα τα προγνωστικά Στο ξεκίνημα της σεζόν, ο ΠΑΟΚ δεν βρισκόταν σε καμιά κουβέντα για το πρωτάθλημα. Ακόμα και μέσα από τον ίδιο το σύλλογο έβγαζαν προς τα έξω ότι αυτή είναι μια χρονιά rebuild και πως οι απαιτήσεις είναι χαμηλότερες σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Όσο όμως στον πάγκο της ομάδας βρίσκεται ο Λουτσέσκου κανείς δεν μπορεί να ξεγράφει τον ΠΑΟΚ. Δεν ξέρουμε αν ο Ρουμάνος είναι ένας αντικειμενικά καλός προπονητής, για τον ΠΑΟΚ όμως είναι ο καλύτερος στον κόσμο. Ο Λουτσέσκου έχει ταιριάξει απόλυτα με την ομάδα σε όλα τα επίπεδα και εμπνέει τους πάντες γύρω του. Πέρυσι έφτασε τους «Ασπρόμαυρους» μέχρι τα προημιτελικά του Conference και αποκλείστηκε στις λεπτομέρειες από τη Μαρσέιγ. Φέτος χωρίς ουσιαστική ενίσχυση στις μεταγραφές, παρουσιάζει και πάλι ένα σύνολο με αρχές και πίστη στον εαυτό του. Όλα αυτά με αρκετά παιδιά όπως οι Κουλιεράκης, Λύρατζης, Κωνσταντέλιας να έρχονται από τις ακαδημίες (τις καλύτερες αυτή τη στιγμή στη χώρα) και να κάνουν τη διαφορά στην πρώτη ομάδα. Μεθοδικά και αθόρυβα ο ΠΑΟΚ παραμένει μαζί με τους υπόλοιπους κοντά στην κορυφή και δείχνει να βολεύεται στο ρόλο του υποτιμημένου. Η ποιότητα βάζει τάξη στο χάος Το καλοκαίρι που μας πέρασε ο Ολυμπιακός έμοιαζε με ξέφραγο αμπέλι. Το περσινό πρωτάθλημα κατακτήθηκε εύκολα, όμως η εικόνα της ομάδας είχε αρχίσει να προβληματίζει. Ο Μαρτίνς έμοιαζε να έχει έρθει σε σημείο κορεσμού, όμως πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από τη διοίκηση περισσότερο για το έργο του μέχρι εκείνο το σημείο. Η εικόνα στα προκριματικά ωστόσο έφερα λογικά την απόλυσή του και κάπου εκεί ξεκίνησε η παράνοια. Ο Ολυμπιακός βρέθηκε σε κάποια φάση με 40+ παίκτες στο ρόστερ του και με έναν προπονητή όπως ο Κορμπεράν που είδε φως και μπήκε. Ο παλιός γνώριμος Μίτσελ ήρθε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα και μετά από ένα αναμενόμενα δύσκολο ξεκίνημα δείχνει να τα καταφέρνει. Ο Ολυμπιακός δεν βρίσκεται στο επίπεδο των προηγούμενων χρόνων, διαθέτει όμως παίκτες με τεράστια ποιότητα μεσοεπιθετικά που τον βοηθούν να καθαρίζει τα ματς του μέσου όρου. Παρόλα αυτά μετρά μηδέν νίκες στα μεγάλα παιχνίδια και αν δεν βρει τρόπο να λύσει αυτό το πρόβλημα θα τα βρει σκούρα στα playoffs. Παρόλα αυτά, ενώ πριν μερικούς μήνες έμοιαζε ξεγραμμένος σήμερα βρίσκεται για τα καλά μέσα στο παιχνίδι. Και μια ομάδα που παίρνει περπατώντας το πρωτάθλημα τα τελευταία τρία χρόνια δεν μπορεί να την ξεγράψει κανείς όταν βρίσκεται μόλις στο -7 από την κορυφή.
