Λίγες ημέρες πριν διεκδικήσει εκ νέου το δικαίωμά της για δεύτερη αίτηση αποφυλάκισης, δημοσιεύεται στο Documento επιστολή που έγραψε η Ηριάννα απευθυνόμενη στον Αλέξη Τσίπρα. Η επιστολή γράφτηκε από τις φυλακές του Ελεώνα Θηβών, μετά από τον πρώτο μήνα εγκλεισμού. Υπενθυμίζουμε ότι η Ηριάννα καταδικάστηκε σε 13 χρόνια κάθειρξης για συμμετοχή της στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, με μοναδικό αποδεικτικό στοιχείο ένα αμφιβόλου αξιοπιστίας δείγμα DNA. Η πρώτη αίτηση αποφυλάκισης απορρίφθηκε τον Ιούλιο του 2017. Διαβάστε παρακάτω την ανακοίνωση της ίδιας. Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ… Ονομάζομαι Β.-Λ. Ηριάννα. Τον Ιανουάριο του 2013, την ώρα που πήγαινα σε ένα ιδιαίτερο μάθημα στη Αγία Παρασκευή, με σταμάτησε ένα αυτοκίνητο της Ασφάλειας, με οδήγησαν στη ΓΑΔΑ και εκεί έμαθα ότι κατηγορούμαι για συμμετοχή στην οργάνωση «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς», όπως και για λήψη, κατοχή, μεταφορά κ.ο.κ. όπλων. Κρατήθηκα τέσσερις ημέρες σε κελί της Αντιτρομοκρατικής και την τέταρτη ημέρα αφέθηκα, μετά από κατάθεσή μου, ελεύθερη με περιοριστικούς όρους από τον ειδικό εφέτη ανακριτή. Τα χρόνια που ακολούθησαν παρά την ψυχολογική πίεση και τους πρακτικούς περιορισμούς κατάφερα – σε πείσμα των συνθηκών – να συνεχίσω τις σπουδές μου (ήμουν μεταπτυχιακή φοιτήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής από το 2012) και να κάνω τα πρώτα μου βήματα στον χώρο του πανεπιστημίου. Όλα αυτά τα χρόνια προσπάθησα να χειριστώ την (παράλογη στα μάτια μου) εμπλοκή μου σε καταστάσεις που απείχαν μίλια μακριά από τον κόσμο μου, τις επιλογές μου και την ιδιοσυγκρασία μου, με νηφαλιότητα και διακριτικότητα. Είχα όλη την καλή διάθεση να δείξω εμπιστοσύνη στους δικαστικούς θεσμούς, θεωρώντας πως όταν φτάσει η ώρα της δίκης μου, θα καταδειχθεί η σε βάρος μου σκευωρία και η όλη υπόθεση θα λήξει μια και καλή. Είχα, καλώς ή κακώς, την εντύπωση πως είμαι πολίτης ενός κράτους δικαίου. Σε ανταπόδοση της καλής μου προαίρεσης και της υπομονής μου, «εκπρόσωποι» των δικαστικών θεσμών προσέβαλαν τόσο εμένα όσο και τα οικεία μου πρόσωπα, υποτιμώντας καταφανώς τη νοημοσύνη μας. Προφανώς εκμεταλλεύτηκαν την εξουσία που λόγω θέσης διαθέτουν και σε βάρος μου αγνόησαν επιδεικτικά νόμους τους οποίους φέρονται να υπηρετούν. Δεν με αφορούν οι λόγοι για τους οποίους το Β΄ Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων έπαιξε ένα τέτοιο μιαρό παιχνίδι στην πλάτη μου. Ποσώς με ενδιαφέρει αν στα χέρια τους είχαν προειλημμένες αποφάσεις ή εάν απλώς φάνηκαν ευθυνόφοβα διεκπεραιωτικοί. Με ενδιαφέρει όμως το αποτέλεσμα: αθώα καταδικάζεται σε 13 χρόνια κάθειρξη και μάλιστα χωρίς ελαφρυντικά και χωρίς αναστολή. Τον τελευταίο μήνα, μετά την αναπάντεχη έκβαση της δίκης μου, αποφάσισα να στραφώ στην κοινή γνώμη, (αυτούς για τους οποίους το δικαστήριο έκρινε πως είναι επικίνδυνο να βρίσκομαι κοντά τους). Απ’ όσα φτάνουν στα αυτιά μου, μια σεβαστή σε αριθμό μερίδα των συμπολιτών μας (και όχι μόνο) έχει τη διαύγεια και το θάρρος να αναγνωρίσει την αδικία που εδώ και έναν μήνα βιώνω. Γνωρίζω πολύ καλά ότι χωρίς αυτήν το αίτημα για αναστολή της ποινής μου (το οποίο έχει καταθέσει ήδη από τις 2 Ιουνίου ο συνήγορος μου, κ. Θεόδωρος Μαντάς) δύσκολα θα μπορέσει να εξεταστεί στις 17 από το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών. Και αναρωτιέμαι: δεν αρκούν τρεις εβδομάδες για να υπογράψει η κ. πρόεδρος μια απόφαση που η ίδια δεν χρειάστηκε περισσότερο από μιάμιση ώρα για να πάρει, στερώντας μου την ελευθερία;
