Στην Ιατρική της Αθήνας, στο 6ο έτος διδάσκεται το μάθημα της Ιατροδικαστικής. Η φάση με πνιγμένα πτώματα, σπασμένα κεφάλια, αποτεφρωμένους κλπ. πρέπει να ναι πολύ μακάβρια, σκαλωτική, σάπια κ.α. Και το ποίημα “Νεκροψία” της Άντας Νέγκρι που κοσμεί ως εισαγωγή το βιβλίο σε προϊδεάζει ακριβώς γι’ αυτό. Μαύρε γιατρέ π’ αχόρταγα κοιτάζεις το σώμα το νεκρό που σου ‘χουν φέρει και το γυμνό μου κρέας κομματιάζεις μ’ ακονισμένο άπονο μαχαίρι Μια μέρα… ήταν στερνή μου τύχη εις του νοσοκομείου ένα κρεββάτι χύμηξ’ ένα πουλί με μαύρο νύχι και το φτερό του μούκλεισε το μάτι. Ψάξε με, σκάλεψέ με, μη σε νοιάζει είμαι σκουπίδι, κρέας πεταμένο σκάψε βαθειά μου να ‘βρεις πού φωλιάζει της επίνας το μυστήριο κρυμμένο. Τσουτσουριάσαμε
