Στην περιγραφή του project του European Fields (Ευρωπαϊκά Γήπεδα), ο Ολλανδός φωτογράφος Hans van der Meer σχολιάζει τις απαρχές της ποδοσφαιρικής φωτογραφίας. Οι πρώτες φωτογραφίες από αγώνες στην Ιστορία, απεικόνιζαν το μέγιστο δυνατό από τον χώρο του ανταγωνισμού. Ο χώρος του γηπέδου, η εξέδρα και οι παίχτες που δεν ήταν άμεσοι πρωταγωνιστές της φάσης δεν μπορούσαν να εξαιρεθούν από το κάδρο. Οι φωτογραφίες ήταν συνολικές απεικονίσεις της κατάστασης στο γήπεδο, τοπία και όχι πορτραίτα. Με τις μετέπειτα τεχνολογικές εξελίξεις, η ποδοσφαιρική φωτογραφία μίκρυνε, το φόντο και το πλαίσιο εξαφανίστηκαν και στη θέση τους έμειναν μόνο κοντινά στιγμιότυπα δύο παιχτών που παλεύουν για τη μπάλα, χωρίς κανείς να μπορεί να μαντέψει σε ποιό σημείο του γηπέδου συμβαίνει αυτό. Το close-up – απόλυτα ταιριαστό με την ανάδυση του σταρ σύστεμ στο ποδόσφαιρο – πλέον ξεχώριζε τον μεμονωμένο παίχτη, αυτόν που θα κοσμήσει τα περιοδικά και θα λατρευτεί ως ποπ σταρ. Το άθλημα έγινε σκληρή βιομηχανία και χάθηκε η συνολική κατάσταση του γηπέδου ως αντικείμενο εικαστικής λατρείας. Ο van der Meer γυρνάει να αναζητήσει τις χαμένες εικόνες εκεί που η βιομηχανία δεν άγγιξε το άθλημα: στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Στα τοπία του, αντί της προσωπολατρείας, απογειώνεται ο χώρος και η στιγμή, αυτό που κάνει ιδιαίτερη την ερώτηση “πάμε για μπάλα;” σε ανθρώπους άλλων επαγγελμάτων, μακριά από την κερδοσκοπική ματαιοδοξία της ποδοσφαιρικής βιομηχανίας. Και το αποτέλεσμα φαίνεται να τιμά πολύ περισσότερο το άθλημα απ’ ότι ο φτωχός “συνωστισμός” του close-up.
