Υπήρξε κάποτε μια ημέρα, αγαπητοί φίλοι, όπου κάποιος άνθρωπος στον ωκεανό του ίντερνετ, δημιούργησε το πρώτο blog με σκοπό την ανάλυση των θεωριών που είχε για την τηλεοπτική σειρά LOST. Πράξη που με τη σειρά της δημιούργησε μια ιδιαίτερη κινητικότητα στον κυβερνοχώρο, καθώς κάποιοι άλλοι άνθρωποι συμμετείχαν στις συζητήσεις, και πολλοί εξ αυτών έφτιαξαν τα δικά τους blogs για να επεξηγήσουν τις δικές τους θεωρίες για το τηλεοπτικό αυτό φαινόμενο. Το ένα συνηθίζει να φέρνει το άλλο, οι τηλεοπτικές σειρές πλήθυναν, οι άνθρωποι με χρήσιμες -και πάντα σωστές- απόψεις στο ίντερνετ αυξήθηκαν επίσης, τα cliffhangers έγιναν μέρος της ζωής μας, έπειτα ήρθαν τα Game Of Thrones και το πράγμα χαώθηκε, πάντα στα γνωστά και μη εξαιρεταία πλαίσια Υπερβολής από τα οποία πάσχει το διαδίκτυο αλλά και η ίδια η ποπ κουλτούρα των ημερών μας. Το παρόν άρθρο δεν είναι αφιέρωμα στις τηλεοπτικές σειρές και στη σημερινή τους εκδοχή. Απλά είναι χρήσιμο να τονιστεί πως στην παρούσα μορφή entertaining χορηγήθηκαν τεράστια χρηματικά ποσά την τελευταία δεκαετία, με μια θεματολογία που έθιξε λίγο πολύ το οτιδήποτε (σε μεγαλύτερο και μικρότερο βαθμό), και όπως καθετί στον κόσμο αυτό κορέστηκε, σε επίσης μεγαλύτερο και μικρότερο βαθμό. Ξεμένοντας λοιπόν απο τη Νέα Μεγάλη Ιδέα που θα συγκλονίσει το κοινό, πολλές φορές παρατηρήθηκε μια επιστροφή όχι απλά σε παλαιότερες μανιέρες, αλλά και αυτούσια σε παλαιότερες σειρές. Και ακόμα χειρότερα, όχι σε σειρές με κάποιο διφορούμενο τέλος, ανοικτό σε ερμηνείες, σχολιασμό και προσδοκίες, αλλά και σε σειρές που είχαν τελειώσει τελείως. Σε νεκροταφεία, mottos David Avramidis στις ταφόπλακες, όλους τους συγγενείς να γλυκοκλαίνε δίπλα στο μνήμα, και το “Lay It Down” των Spiritualized (οκ, κομματάρα) να σε κάνει αν όχι να γλυκοδακρύσεις και εσύ, να νιώσεις στα σίγουρα ένα Τέλος. Στο PRISON BREAK. https://www.youtube.com/watch?v=x9T-9fZn_oA Όπως έχουμε αναφέρει και παλιότερα το PRISON BREAK είναι πάλι κοντά μας. H τέταρτη -και τελευταία ως τώρα- σεζόν είχε τελειώσει στις 15 Μαΐου του 2009, ενώ η σειρά έβαλε…ταφόπλακα με το δίωρο Final Break στις 27 του ίδιου μήνα. Ο πρωταγωνιστής, Michael Scoffield, ο άνθρωπος πάνω στον οποίο είχε βασιστεί όλη σειρά, ήταν νεκρός πέραν κάθε αμφιβολίας, αντίο Michael Scoffield. Ώσπου ένας άλλος άνθρωπος (ανάλογης ευρηματικότητας με αυτόν της πρώτης παραγράφου) σκέφτηκε “και γιατί να έχει πεθάνει;”, την απορία ενστερνίστηκαν και άλλοι υπεύθυνοι της παραγωγής, και κάτι που ειπώθηκε αρχικά ως προσδοκία (βλέπε reunion Friends), έπειτα ως φήμη (αντίστοιχο Blackadder), έγινε πραγματικότητα. Δεν είναι κάποιο ιδιαίτερο spoiler πως με ένα μαγικό τρόπο ο πρωταγωνιστής είναι ζωντανός. Το πρόβλημα είναι πως τα παχυλά budgets έχουν κοπεί ανεπιστρεπτί στην ΠΑΣΟΚ vs ΣΥΡΙΖΑ εποχή, και πέραν των δεκάδων Michael Bay σκηνών της σειράς (που θα ζήλευε και το χειρότερο blockbuster) η παραγωγή αποφάσισε πως μάλλον πρέπει να περικοπούν και τα πλέον βασικά. Όπως για παράδειγμα οι αμοιβές των μεταφραστών των ξένων γλωσσών. Και δη των ελληνικών. Στο 7ο επεισόδιο της 5ης πια σεζόν της σειράς, η δράση μεταφέρεται στην Κρήτη. Δεν θα σας πούμε τα τι και πως, μη θέλοντας να χαλάσουμε (όλη) την έκπληξη, αλλά τελοσπάντων έπρεπε να έχουμε σκηνές απο το αεροδρόμιο Ηρακλείου Nikos Kazantzakis International Airport. Όπως είναι προφανές και σύνηθες σε σειρές κάθε μεγέθους και budget, υπάρχουν ειδικά στούντιο για κάτι τέτοιο, όπου με πέντε ταμπέλες στους τείχους μπορούν να μεταμορφωθούν σε σπηλιά του Ισλαμικού Κράτους σε γραφείο του Προέδρου των ΗΠΑ, σε κρυψώνα του Αρτέμη Σώρρα, σε αεροδρόμιο στο Ηράκλειο της Κρήτης. Στο μαγευτικό screenshot βλέπουμε το τζάμι ενός random κτιρίου, όπου παρατηρούμε με κολλημένη times new roman και με τον αναληθοφανέστερο δυνατό φωτισμό, την επιγραφή “ακροδέκτη α”. Η πηγαία απορία για το πότε είδαμε για τελευταία φορά τη λέξη “ακροδέκτη” σε οποιοδήποτε σημείο οποιουδήποτε ελληνικού αεροδρομίου λύθηκε στιγμιαία με τη βοήθεια του google translate.
