“I hate space!” – Dr. Ryan Stone Οι αστροναύτες Ryan Stone (Sandra Bullock) και Matt Kowalski (George Clooney) επιβιώνουν μετά την καταστροφή του διαστημικού λεωφορείου τους και προσπαθούν να επιστρέψουν στη Γη έχοντας να αντιμετωπίσουν κυρίως τον νόμο του Murphy. To “Gravity” είναι ένας χειμαρρώδης συνδυασμός θρίλερ επιστημονικής φαντασίας και διαστημικού δράματος, το οποίο ιδανικά καταναλώνεται σε 3D. Σκηνοθέτης, συν-σεναριογράφος, συμπαραγωγός, συν-μοντέρ (και μάλλον καθαριστής και των τροχόσπιτων των ηθοποιών) ο Alfonso Cuaron, o οποίος τρέχει ένα εκπληκτικό σερί τεσσάρων φοβερών ταινιών (“Great Expectations”, “Y Tu Mama Tambien”, “Harry Potter And The Prisoner Of Azkaban, “Children Of Men”). Το φιλμ που φτιάχνει με μαεστρική μεγαλοπρέπεια είναι πρωτίστως μια ιστορία επιβίωσης, οπότε το σενάριο, και πιο συγκεκριμένα η λιτή πλοκή του, είναι λογικό να χρησιμοποιεί κάποια κλισέ, αντλώντας τα μοτίβα των ψυχολογικών αλλαγών και της ανθεκτικότητας στον απόηχο μιας καταστροφής. Αυτό που καταφέρνει είναι να εμβαθύνει, με τρόπο απλό, αλλά όχι μονοδιάστατο, στους χαρακτήρες του και να αποφύγει, όχι ολοκληρωτικά, να ενδώσει στις συνήθεις ευκολίες. Μην περιμένεις υπαρξιακές αναζητήσεις τύπου Kubrick (αν και σε δυο σκηνές το προσπαθεί, καθόλου άστοχα, ο Cuaron), αλλά διασκεδαστικό και χορταστικό θέαμα. Το έργο δεν είναι επιστημονικά ακριβές καθώς έχουν παρθεί κάποιες καλλιτεχνικές ελευθερίες σύμφωνα με δηλώσεις του δημιουργού του. Παρόλα αυτά έχει επαινεθεί για το ρεαλισμό και την προσήλωση στις αρχές της φυσικής. O μόνιμος συνεργάτης του Cuaron, Emmanuel Lubezski (“The Tree Of Life”), διευθυντής φωτογραφίας γνωστός για τις πρωτοποριακές τεχνικές και το χαρακτηριστικό του στιλ, εδώ δίνει τον καλύτερο εαυτό του και με τη συγκεκριμένη δουλειά του θα μνημονεύεται για χρόνια, καθώς η φωτογραφία του “Gravity” δεν είναι τίποτε λιγότερο από ένα οπτικό αριστούργημα, που θα σε κάνει να νομίζεις ότι αιωρείσαι στο διάστημα. Αισθήματα άγχους και ναυτίας θα σου δημιουργηθούν, εξαιτίας της κλειστοφοβικής αίσθησης και του απόκοσμου δέους, τα οποία επιτυγχάνονται με τα υποβλητικά κοντινά, την εναλλαγή αντικειμενικών και υποκειμενικών προοπτικών, τις αντιθέσεις των πλάνων μεταξύ Γης/σκοτεινού διαστήματος και την πλήρη απουσία ήχου στις ρεαλιστικές σκηνές καταστροφής. Από την ταινία δεν απουσιάζουν τα μακρά και αδιάλειπτα πλάνα, σήμα κατατεθέν του σκηνοθέτη, ενώ το αρχικό μονοπλάνο θεωρείται ήδη, και δικαίως, σκηνή ανθολογίας. O George Clooney παίζει τον εαυτό του φορώντας ένα διαστημικό σκάφανδρο, όντας ο γοητευτικά αστείος και αξιαγάπητα ναρκισσιστικός χαρακτήρας – καμία έκπληξη δεν προκαλεί ότι η πρώτη επιλογή για το συγκεκριμένο ρόλο ήταν ο Robert Downey Jr.. Η ερμηνεία της Bullock είναι το λιγότερο εκθαμβωτική, αν σκεφτείς ότι στη διάρκεια των γυρισμάτων έπρεπε να βρίσκεται απομονωμένη για πάνω από δέκα ώρες, κάτι που καθιστά τις φυσικές προκλήσεις του ρόλου τεράστιες. Καταφέρνει να κρατήσει μια ταινία προϋπολογισμού 100.000.000 δολαρίων σχεδόν μόνη της. Μόνο με τις κοφτές ανάσες της – άλλοτε λόγω πανικού και άλλοτε λόγω έλλειψης οξυγόνου – θα σου προσδώσει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο χαρακτήρας της. Το “Gravity” δεν είναι τίποτα λιγότερο από την κινηματογραφική εμπειρία της χρονιάς. Πρέπει να το δεις, εκεί που του αξίζει, για να το πιστέψεις. Τίποτα λιγότερο από… 4.5/5 Πάρε και το trailer της ταινίας: Η πρωτότυπη μουσική της ταινίας από τον Stephen Price:
