Ανήσυχοι είναι οι γονείς στην περιοχή Ωραιόκαστρο, κοντά στη Θεσσαλονίκη, για τα προσφυγάκια που θα έρθουν να κολλήσουν αρρώστιες τα παιδιά τους. Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 5ου Δημοτικού Σχολείου Ωραιοκάστρου, λίγο πριν τον χριστιανικότατο Αγιασμό και την καθιερωμένη προσευχή, φρόντισε να αποφασίσει ομόφωνα σε έκτακτη γενική συνέλευση ότι αν φέρουν προσφυγάκια στο σχολείο των παιδιών τους, τότε οι γονείς θα κάνουν κατάληψη του σχολείου. Μάλιστα ο δήμος Ωραιοκάστρου φρόντισε να υποστηρίξει την απόφαση του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων. Όπως γνωστοποίησε ο δήμαρχος Αστέριος Γαβότσης, σημειώνοντας πως έχει ήδη ληφθεί σχετική απόφαση δημοτικού συμβουλίου, ενώ προειδοποίησε πως αν δεν εισακουστούν δήμος και τοπική κοινωνία, τότε θα υπάρξουν δυναμικές κινητοποιήσεις. Μια ιδέα του κλίματος δίνουν και τα λόγια του Ηλία Ζιακούλη, μέλους του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων του εν λόγω σχολείου στον ραδιοφωνικό σταθμό Focus της Θεσσαλονίκης: Πηγαίνοντας στο σχολείο τα παιδιά μας προσκομίζουν χαρτί από γιατρό που δηλώνουν ότι είναι υγιή και το ίδιο θέλω να συμβεί για όποιο παιδί χρησιμοποιήσει τις αίθουσες. (…) Το σχολείο είναι ολοήμερο κάτι που σημαίνει πως μετά τις 16:00 υπάρχουν δράσεις στα σχολεία, δεν υπάρχουν κενές αίθουσες. Πρόκειται για θέματα υγείας και δεν θα πάω στο θέμα της κουλτούρας. Θεωρώ πως πρέπει να ενσωματωθούν αργά και σταθερά στην κοινωνία μας με υποδομές που θα γίνουν εντός των χώρων φιλοξενίας“. Δηλαδή τα προσφυγάκια ας πάνε σχολείο ξέχωρα από τα κανονικά παιδάκια, γιατί σύμφωνα με το ΣΓΚ του 5ου Δημοτικού του Ωραιοκάστρου, έτσι θα ενσωματωθούν στην κοινωνία. Χαρακτηριστική των μνημειωδών στιγμών ανθρωπιάς και αλληλεγγύης που σημειώθηκαν στο Ασχημόκαστρο, είναι αυτή η μαρτυρία παρευρισκόμενου στη συνέλευση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 5ου Δημοτικού: Το Σάββατο 10/09 είχε συνέλευση ο σύλλογος γονέων του σχολείου μας (δημοτικό γαλήνης Ωραιοκάστρου) για αυτό το θέμα. Δεν το συνηθίζω να παρευρίσκομαι στις συναντήσεις του συλλόγου γιατί καταλήγω να γυρνάω στο σπίτι με άπειρα νεύρα (μιλάμε για τον δήμο Ωραιοκάστρου στον οποίο εκλέγονται μόνο υπερδεξιά δημοτικά σχήματα που απαρτίζονται από χουντικούς, βασιλικούς, χρυσαυγίτες με 70 και 75%). Η “συζήτηση” προφανώς και δεν άργησε να παρεκτραπεί, όταν μια κυρία πρότεινε “να τους κάνουμε ειδικά σχολεία εκεί στα χοσπό και σε 2-3 χρόνια βλέπουμε αν θα έχουν γίνει άνθρωποι“. Γύρισα και της απάντησα ότι πρέπει τότε να κάνουμε και ειδικά σχολεία για τους όμορφους και τους άσχημους, τους χοντρούς και τους λεπτούς, τους έξυπνους και τους χαζούς, τους άσπρους και τους μαύρους και όταν οι ΑΛΛΟΙ γίνουν άνθρωποι, τότε μπορούν να κάνουν παρέα με τους σωστούς. Έπεσαν καμιά 20-30 άτομα να με φάνε με τα γνωστά επιχειρήματα να τους πάρετε σπίτι σας, γιατί δεν κάθισαν να πολεμήσουν, εμείς μπούργκα δεν θα φορέσουμε ποτέ. Όλα αυτά μέσα στο δημοτικό σχολείο με πολλά παιδιά παρόντα αφού πολλοί φρόντισαν να έχουν και τα παιδιά μαζί τους για να ακούνε. Η “συζήτηση” άρχισε κατά τις 20:30 και τελείωσε κατά τις 24:00. Έκατσα μέχρι το τέλος και μαζί με άλλους 2-3 προσπαθούσαμε με νύχια και με δόντια να διακόψουμε τον οχετό μίσους και απανθρωπιάς ορισμένων αλλά κυρίως να φροντίσουμε να μην γίνει κατάληψη στο σχολείο. Το να αποτρέψουμε το ΟΧΙ δεν θα ήταν εφικτό ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα. Σήμερα, περιμένοντας να χτυπήσει το κουδούνι της πρώτης μέρας πέρασαν δίπλα μου δύο παιδιά της Πέμπτης που μένουν στον πίσω δρόμο. Ο ένας πήγε να βάλει το χέρι του για να αγκαλιάσει τον άλλο και του απαντάει ο άλλος ” μην με ακουμπάς ρε παλιοπρόσφυγα”. καλή χρονιά. Είμαστε η πιο φιλόξενη χώρα στον κόσμο. Η περιοχή του Ωραιοκάστρου επιλέχθηκε από την επιτροπή αποκατάστασης προσφύγων, το 1922, για να εγκατασταθούν πρόσφυγες από τον Πόντο και τον Καύκασο. Οι πρώτες προσφυγικές οικογένειες που εγκαταστάθηκαν ήταν λιγότερες από 200. Συνολικά παραχωρήθηκαν 22.000 στρέμματα που εκτεινόταν, ξεκινώντας από νότια, από τα όρια του σημερινού Παλαιόκαστρου (τουρκικό τοπωνύμιο: Νταούλ-Μπαλή), έως βόρεια σε έναν οικισμό με την ονομασία Ασπρόβρυση (τουρκικό τοπωνύμιο: Ακ Μπουνάρ). [Wikipedia]
