Γελάω, γελάω, γελάω και σταματημό δεν έχω. Γελάω με όλα τα χτήνη που έχουν αδειάσει τις φαρμακαποθήκες ολάκερης της οικουμένης για να γίνουν σα χλαπάτσες. Η ιστορία τους γνωστή, πρόκειται για τα παιδιά που έμεναν καβάτζες στα ποδόσφαιρα στο δημοτικό, που κανείς δεν τους ήθελε για διπλανό, γιατί ούτε καν ορθογραφία ήξεραν (καλά, και τώρα τα βασικά, πρωτεΐνη, κρεατίνη, γυμ-να-στή-ριο, κ.τ.λ.). Στο γυμνάσιο έβλεπαν όλα τα αγόρια να φασώνουν ενώ αυτά, μονάχα λόγω καλπάζουσας ακμής και υπερμετρωπίας, κάθονταν σαν τη μάνα του Κίτσου σε μια γωνιά, παραδιδόμενοι αργότερα σε σφοδρό ατομικό έρωτα μέχρι να πάθουν κράμπα. Στο λύκειο ακόμα να τους κάτσει η καλή, 6ήμερη τζίφος – καλά, για εκλογή στο 15μελές ούτε λόγος. Ένας γαμάτος από την παρέα τους μίλησε για τα χαπάκια μια φορά στα Goody’s και πηγαίνοντας σπίτι γκούγκλαραν τις εν λόγω χημικούρες σκεπτόμενοι παθιασμένα: “πω μαλάκα, κάτσε να παραγγείλω καμιά 10αριά κουτιά να τα’ χω να βρίσκονται πάνω στο σεμεδάκι της μαμάς”. Προφανώς, όταν τα πήραν στα χέρια τους δε διάβασαν τις οδηγίες, πιθανώς λόγω του ότι ακόμα δυσκολεύονται στην ανάγνωση και τα πήραν και τα 10 κουτιά. Και έγιναν τυραννοβροντόσαυροι. Αγαπητέ τρίπατε, δεν έχεις καμια θειά να σ’ ενημερώσει πως με τέτοιο μπράτσο ούτε ο Ποπάυ δεν εγινε γκόμενος; Πού το πας το αμάνικο και το ξώβυζο και μου κότσαρες και τη μουτσούνα του μοιραίου γόη; Mάθε λοιπόν αγαπητό μπουρί μου, ότι όταν περνάει μπροστά από μια γυναίκα ένα όν του οποίου τα χέρια απέχουν τουλάχιστον μισό μέτρο από το μηρό του, εννοείται μαδημένος σαν κοτόπουλο, με το Φαλακρό Βουνό να κοσμεί το κεφάλι και μια γάμπα “αγάπη μου μεγέθυνα τα μιμίκος”, το μόνο που της περνάει από το μυαλό είναι: “φέρτε μου μια μυγοσκοτώστρα να συνθλίψω τη σφιχτοκατσαρίδα”. Tα ποντίκια ποτέ δε μας συγκινούσαν, γι’ αυτό ανακαλύψαμε τις ποντικοπαγίδες. Και το μπικίνι; Τέλειο κορίτσια! Καμία σχέση. Το αποτέλεσμα είναι άκρως αφύσικο και επιτυγχάνεται με τρόπους που όλοι γνωρίζουμε. Πώς είναι όταν βλέπεις μια λαίδη με ραμμένη τρέσσα μέχρι τον γκώλο και ξέρεις ότι αυτό είναι PVC και όχι κερατίνη; Αυτό. Ο κόσμος το ‘χει τούμπανο (στην κυριολεξία) κι εσύ κρυφό καμάρι. Δεν γίνονται τέτοια μπράτσα, όχι βάρη άμα σηκώνεις ρε τίγκατρον, αλλά όλη τη Βάρη με τις χασαποταβέρνες μαζί• τέτοιο μπούστο δεν κάνεις. Σε δέκα χρόνια θέλω να δω πόσο θα γελάνε και οι γιατροί και οι βοηθοί μικροβιολόγων μαζί σου μόλις δούνε τη συκωταριά σου που πάνω θα έχει τυπωμένο το Logo της BioTech. Την πολλή τεστοστερόνη τη βαριέται και ο Σταλλόνε.
ΦΩΣ• 04.02.2013