Brace yourselves: εξαιρετικά νέα για όσους κει πέρα έξω έχετε σπάσει οθόνες για χαμένο πέναλτι του Kerlon στο ντέρμπι κορυφής Αστέρα-Παναθηναίκού, ισοφάριση στο 90′ σε τελικό Τσου Λου με τη Nottigham από τον overpowered Iniesta, για διαπραγματεύσεις που πέσαν στο κενό την τελευταία ώρα των μεταγραφών για τον υποτιμημένο Ρουμάνο σταρ Chipciu. Το Football Manager 2017 κυκλοφόρησε. Ώρα, λοιπόν, να αφήστε το διάβασμα όσων ακούσατε το πρωί στο αμφιθέατρο, να κάψετε το deadline παράδοσης κάποιας διπλωματικής και να ρισκάρετε την κατσάδα για την αργοπορία στη δουλειά για να κυλήστε ξανά σε μια από τις πιο εθιστικές πρέζες που έχει γνωρίσει ο κόσμος του gaming. Ώρα, όμως, και για λίγο από το παραδοσιακό warm-up για τη “χρήση”, με ξημεροβράδιασμα σε fora και sites για την αναζήτηση των νέων wonderkids της τελευταίας έκδοσης, των free agents που αξίζει να αγοράσεις με το καλημέρα και των bargains που πρέπει να προλάβεις να τσιμπήσεις προτού σε προλάβουν οι ατσίδες scouters των αντίπαλων διεκδικητών. Πολλά τα ονόματα που παρέλασαν μπροστά και στα δικά μας μάτια σε όλη την ιστορία των Football Managers, ονόματα που ποτέ δεν έφτασαν στην κορυφή στο real life, εν αντιθέσει με την Πανιωνάρα σου, που πήρε Τσου Λου μετά από 3 σεζόν σε δυο 24ωρα και τον Kerlon μόνο στην κορυφή. Μια 18άδα από δαύτους θυμηθήκαμε βιωματικά με αφορμή την κυκλοφορία του FM 17 και, χωρίς περεταίρω σάλτσες, σου την παρουσιάζουμε, σε μοντέρνα διάταξη με 4-2-3-1: [break height=50] GK: Guillermo Ochoa Δύσκολο να βρεις τερματοφάσουλα που να ταν υψηλά στις προτιμήσεις των FM nerds, πλήν του Igor Akinfeev, ο οποίος στην τελική έκαμε και μια καριέρα με αρκετές παρουσίες στα Τσου Λου και στα Γιούρα, υπάρχει, όμως, κάποιος που δεν έπιασε στα στάνταρ που έθεσε γι’ αυτόν η Sports Interactive, ο Μεξικανός Guillermo Ochoa. Από τις πρώτες επιλογές για τέρμα όταν είχες ξεμείνει με Κοστάντσους, Λέμμενς και Γκαλίνοβιτς, απαραίτητο sign σε οποιοδήοτε save, έστω και σαν backup για όταν τραυματιστεί ο Casillas ή το απίστευτο πουλέν που ανακάλυψες εσύ πρώτος ονόματι De Gea. Στην κανονική ζωή δεν κατάφερε ποτέ να πάρει μεταγραφή στον Ολυμπιακό της καρδιάς του, παρότι ακουγότανε για 5-6 σερί καλοκαίρια και έπιασε πρώτη φορά ευρωπαϊκό λιμάνι για λογαριασμό της Ajaccio. Σήμερα αγωνίζεται ως δανεικός από τη μέτρια Malaga στην ακόμα πιο μέτρια Granada. Could be worse, θα μας πείτε, σε σχέση με όσα θα ακολουθήσουν. [break height=50] DR: Anthony Vanden Borre Καλός ο Dani Alves, σούπερ ο Τοροσίδης όπως τον προπόνησες, αλλά πάντα ήθελες και κάποιον για όταν, όμη γένοιτο, μέναν κάνα 6μηνο έξω ή έσκαγε καμιά προσφορά με πολλά μηδενικά στο τέλος. Ο Βέλγος Anthony Vanden Borre δεν ήταν μια κάποια λύσις, που θα λεγε ο Κ.Π. Καβάφης αν ήξερε από FM, ήταν Η λύσις στη δεκαετία των 00s. Γεννημένος στην πάλαι ποτέ Βελγική αποικία Ζαΐρ, το Κονγκό του σφαγέα Λεοπόλδου, τούτος ο δεξής μπακ ήταν ένα κράμα του σκληροτράχηλου και ακούραστου Τοροσίδη που λιμπίστηκε η Roma και του επιθετικά προικισμένου Χολέμπας που είδαμε για 10λεπτα στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής, ένας τύπος που και κατεβασιές έκανε και κεφαλιές έπαιρνε και την πλευρά όλη κάλυπτε συνεπώς και winger έπαιζε, άμα είχες ξεμείνει. Βγαλμένα από τη ζωή τα potential των παιχτώνε γαρ, ο Anthony ήταν κολλητάρι με τον Vincent Kompany στις ακαδημίες της Anderlecht. Εν αντιθέσει, όμως, με τον κολλητό του που έφτασε μέχρι την Manchester City τη νεότερη, εκείνος έκανε ένα μπαμ, πήγε Ιταλία, καθάρισε πάγκο Fiorentina, την έψαξε με Genoa και έκτοτε περιπλανιέται μεταξύ Αγγλίας και Portsmouth, Ουκρανίας και Tavriya Simferopol και πίσω Βέλγιο για Genk και Anderlecht, για να καταλήξει στα 29 του δανεικός στη μέτρια Montpellier. [break height=50] DC: Curtis Davies Πώς ξεκινάτε στα τελευταία manager και λέτε “α, κάτσε να προλάβω να σκάσω 5 μύρια για τον Balanta τον Κολομβιανό”, ε έτσι γινόταν περί το 2006 με τον Άγγλο Curtis Davies, είτε για παρτενέρ του παραδόξως καλού στο virtual κόσμο Abdelslam Ouaddou, είτε για backup στο δίδυμο Puyol-Pique. Παληκαράκι αψηλό, ανίκητο στο ψηλό παιχνίδι, πέτσωνε και κανα μπαλάκι έμπροσθεν, περηφανευόσουν κι εσύ στο φροντιστήριο πως έχεις στην Παναθα βασικό στην Εθνική Αγγλίας. Η κανονική ζωή, όμως, είναι σκληρή με τα wonderkids. Και ο Curtis μπορεί να παίζει στα 31 του σήμερα στην Hull, μπορεί να είναι για χρόνια ένας αξιοπρεπής σέντερ μπακ για τις μικρομεσαίες της Premier League, καινούριος John Terry, καινούριος Sol Campbell, καινούριος Joleon Lescott δεν έγινε ποτέ. [break height=50] DC: Cristian Zapata Στα σέντρα μπακ, όπως θα λεγε και ο Αλέφας, όμως, δε θες μόνο δύναμη, θες και ταχυδλυναμους τεχνίτες που να κατέχουν και λίγο το τόπι, μη σου κερδίζουν όλες τις κεφαλιές και κοντρολάρουν σαν τσέλιγκες. Ο Κολομβιανός Cristian Zapata ταχυδύναμος δεν είναι, καθότι και 187 εκατοστών παιδί, αλλά σίγουρα υπήρξε κάποτε ένας Ball Playing Defender με πολύ δυνατό potetnial. Ο πρωταθλητής Νοτίου Αμερικής με τα U-20 της Κολομβίας το ’05 υπήρξε και στην αληθινή ζωή ένα πολύ δυνατό χαρτί για να ποντάρουν τα ευρωπαϊκά κλαμπ, με τον Cristian να συστήνεται στην Ευρώπη με την Udinese το 2005, όταν και ο Παναθηναϊκός μας συνέστησε το ιταλικό σωματείο του Vicenzo Iaquinta, του Antonio di Natale και του Sulley Ali Muntari. Και καθιερώθηκε παίζοντας 168 παιχνίδια με την ασπρόμαυρη φανέλα των Ιταλών, μέχρι που έκανε το βήμα παραπάνω. Για τη Villareal το 2011. Και μετά, τη Milan το 2012. Όχι την παλιά την καλή με Shevchenko, Pirlo και Kaka, έτσι; Για να μην τον αδικούμε τον άνθρωπο, αν δεν είχε κάτι μπόλικους τραυματισμούς τα τελευταία 2 χρόνια, ίσως και να χε θέση στους Rossoneri, που τώρα παλεύουν να ξαναβρούν τη χαμένη τους αίγλη, έχοντας να δουν χαρά στα σκέλια τους από το 10/11 με το τελευταίο scudetto που κατέκτησαν. Λατινοαμεικάνο Hummels πάντως δεν τον έλεγες και ποτέ. [break height=50] DL: Luke Shaw Από τα πρόσφατα wonderkids των πολύ τελευταίων εκδόσεων ο Άγγλος, τον έπαιρνες και ησύχαζες για αριστερά για μια ζωή. Μέχρι να στον αγοράσουνε. Οπότε είχες εσύ για backup το Masuaku του FM 15 (χωρίς πλάκα) και ξελάσπωνες. Ψηλός για αριστερό μπακ, βλέπει τον κόσμο από τα 185 εκατοστά, και με πολύ δυνατό ξεπέταγμα στην ανερχόμενη Southampton, ανάγκασε τη United που το στάει το λεφτό να δαπανήσει 30 χαρτιά λίρες για να τον κάνει δικό της, θεωρώντας πως θα χει ήσυχο το κεφάλι της για καιρό στα αριστερά. Τη Manchester, βέβαια, τη βλέπετε πως πηγαίνει. Για όνομα του Θεού, δεν είπε κανείς ότι φταίει ο Shaw, όλο το μέλλον δικό του είναι. Αλλά τον έχετε ακούσει ποτέ από το 2014 στην κανονική ζωή, πέραν μιας κάποιας αναφοράς ενδεκάδας σε κάποιο ματς των Κόκκινων Διαβόλων; Ούτε εμείς. [break height=50] MC: Kim Kallstrom Ίσως να φταίει που κάποτε η Lyon έπαιζε μπαλάρα. Ίσως να φταίει που, αφού σταμάτησε να παίζει μπαλάρα, τον ήθελε για κάνα τρίχρονο ο Γαύρος. Το σίγουρο είναι ότι το ελληνικό κοινό του FM τον ήξερε πολύ καλά τον Kim Kallstrom και, ίσως, από τότε που έπαιζε στη Rennes. Ο Σουηδός μέσος είχε ότι ήθελε ένας επιθετικογενής προπονητής από ένα μέσο: ύψος, δύναμη, πολύ καλή πάσα, πάαααρα πολύ καλό σουτ και αξιοπρεπές marking. Γι’ αυτό και μεσουράνησε σχεδόν όλη την προηγούμενη δεκαετία μέχρι και τις απαρχές αυτής στο κέντρο πολλών saves. Κακή καριέρα δεν έκανε, απεναντίας. Στα 28 του έφτασε, μάλιστα, στην 4η του χρονιά στη Lyon, μέχρι και τα ημιτελικά του Champions League. Το οποίο ήταν και το ταβάνι του, εν αντιθέσει με τα saves πολλών ανθρώπων του FM, καθότι στη συνέχεια επέλεξε το δρόμο της Ρωσίας και των βαριών συμβολαίων, με την καριέρα του να παίρνει την κατιούσα, με ένα σύντομο δανεισμό στην Arsenal για 3 παιχνίδια, και κατάληξη σήμερα στην Ελβετική Grasshoppers. [break height=50] MC: Kennedy Bakircioglu Γενικά η σουηδική αγορά ανέκαθεν είχε πράμα να δώσει στα πρεζάκια του FM. Πίσω στα βαθιά 00s, κι όταν υπήρχε ακόμα αξιοπρεπές Championship Manager, o Kennedy Bakircioglu ήταν ένας από τους πλέον ποθητούς μέσους στον virtual ποδοσφαιρικό κόσμο. Και σε αυτή την ενδεκάδα μπαίνει με βύσμα, καθότι η natural θέση του ήταν το MR. MC ήταν απλά accomplished. Αλλά δε βαριέστε, σάμπως θα πάει κανείς να φτιάξει αυτή την ενδεκάδα τώρα; Αξιοπρόσεκτα στατιστικά για έναν παίκτη που παίζει Hammarby και το αυτί σου παίρνει ότι παίζει Ηρακλή, αν θυμάσαι τις σεζόν πριν και μετά το Euro της Πορτογαλίας. Από τον Ηρακλή μεταπήδησε στην Twente και από κει στον ΠΑΣ Γιάννινα του Άμστερνταμ, όπου και έπιασε ταβάνι. Αν δεν είχε πιάσει ήδη στην Twente, με τα 24 γκολ του σε 2 χρονιές. Σήμερα, είναι 36 χρονών, έχει επιστρέψει στη Hammarby, στη δύση της καριέρας του, στην οποία το κορυφαίο πρωτάθλημα από το οποίο πέρασε, μετά την Α’ Εθνική, ήταν η Primera Division, με τη φανέλα της Santander, κι αυτό για ένα χρόνο, καθότι μετά από μία χρονιά έπεσε Segunda (για να μην ξανανέβει μέχρι σήμερα). [break height=50] AMR: Gabriel Torje Η αλήθεια είναι ότι σας ξεγελάσαμε στην εισαγωγή του άρθρου με το Ρουμάνο σταρ Chipciu, για να δούμε αν εξοργιστήκατε στην ιδέα ότι ξεχάσαμε το όνειρο κάθε μανατζεραίου για τη δεξιά πλευρά της επίθεσης, ο Gabriel Torje. Ο Ρουμάνος εξτρέμ είναι από τα παληκάρια που έπαιρνες είτε με προοπτική να σηκώσεις το Τσου Λου σε 3-4 σεζόν με την ΑΕΚ, είτε να το χτυπήσεις από την πρώτη χρονιά με τη δυνατή τότε Porto, είτε για πάγκο σε ήδη κάτοχο ή φαβορί του τροπαίου. Κρουφαίος Ρουμάνος ποδσφαιριστής για το 2011, ο γεννηθείς στην Timsoara επιθετικός είχε όλο το μέλλον μπροστά του να λάμψει, μετά από 3 καλές χρονιές στη Dinamo του Βουκουρεστίου. Η μεταγραφή του στην Udinese θεωρήθηκε το πρώτο βήμα για την κορυφή. Οι 4 ακόλουθοι δανεισμοί δεξιά και αριστερά πριν καταλήξει στη μετριότατη Terek Grozny του μέτριου Ρωσικού πρωταθλήματος μάλλον δεν ήταν η συνέχεια προς το Έβερεστ του ευωρπαϊκού ποδοσφαίρου. Άντε κάνα Λυκόδημο (βουναλάκι στο δυτικό τρίτο πόδι της Πελοποννήσου, σιγά μη βάζαμε Ταΰγετο, αυτός είναι ψηλός). [break height=50] AML: Mika Aaritalo Προσωπική λατρεία του υπογράφοντος το άρθρο και πραγματικά μεγάλη αποκάλυψη της μανατζερικής κοινότητας, στα τέλη της δεκαετίας των 00s. Θέση AMRL, ST, όργωνε με ανάποδο πόδι από όποια πλευρά ήθελες, μπουκαδόρος παρά το ύψος του, απίστευτα στημένα και αξιόπιστη λύση και στην κορυφή. Must-sign πριν από την Turun Palloseura καν τις δηλώσεις υποδοχής ως νέος προπονητής κάπου. Ο Φινλανδός είναι, βέβαια, από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που έγιναν γνωστοί ΜΟΝΟ μέσα από το Manager, καθότι στην κανονική ζωή δεν το κλώτσησαν ποτέ σοβαρά το τόπι. Και ο Mika μπορεί κάποτε να φορούσε τη φόρμα της Aston Villa (φανέλα σε παιχνίδι δε φόρεσε ποτέ), αλλά ουδέποτε έπαιξε σε μεγαλύτερο πρωτάθλημα από το φινλανδικό. Σόρι, είχε παίξει και στη Γερμανία, στη Holstein Kiel FC. Κάπου στα Regional, έτσι; [break height=50] AMC: Freddy Adu Αν ρωτούσες οποιονδήποτε “πες μου έναν παίκτη που γαμούσε στο Manager, αλλά δεν έκανε τίποτα στην κανονική μπάλα” όλοι, ακόμα και η γιαγιά σου που σου φώναζε να πας να φας γιατί είχε κρυώσει το φαγητό τρεις ώρες στο περίμενε (γιατί εσύ ανοιγόκλεινες 15 φορές τον τελικό κυπέλλου με το ΜΠΑΟΚ μπας και κερδίσεις Γαύρο και διαιτησία) θα απαντούσε “Freddy Adu“. Ο νεαρότερος παίκτης που έπαιξε ποτέ και σκόραρε στο αμερικάνικο MLS στην ηλικία των 14, με τη φανέλα της DC United, είχε γίνει από νωρίς ο τύπος πάνω στον οποίο στηριζόταν όλο το αμερικάνικο έθνος για την ανόρθωση του soccer τους. Ευτυχώς, η συμπαθής ποδοσφαιρικά Εθνική των ΗΠΑ (με Dempsey, Altidore, Bradley) κατάφερε να υπάρξει αξιοπρεπής και χωρίς αυτόν. Γιατί, μπορέι στα 18 του να πήρε το αεροπλάνο για να πιάσει λιμάνι στη Λισαβόνα, για να ξεκινήσει το θρύλο του παρέα με Καραγκούνη-Κατσουράνη-Santos στη Benfica, η συνέχεια, όμως, ήταν 100 φορές πιο απογοητευτική από αυτή του Φιναλνδού ήρωα Aaritalo. Απανωτοί δανεισμοί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, πέρασμα ακόμα και από τον Άρη, πίσω ΗΠΑ, μετά Βραζιλία, μετά Σερβία, μετά Φινλανδία και κατάληξη σήμερα κάπου στο Αμέρικα με απολογισμό το απόλυτο μηδέν. Η πολλή διαφήμιση τον έβλαψε, κατά πώς φαίνεται. [break height=50] ST: Federico Macheda Μια θέση στην οποία θα μπορούσαν να παίζουν οι 3 τελευταίοι περιγραφέντες παίκτες. Και που αν μιλάγαμε για Championship Manager, θα σφάζονταν για την πάρτη της ο Cherno ο Samba και ο Maxim ο Tsigalko. Άντε και ο Julius ο Aghahowa από κοντά. Αλλά εδώ μιλάμε για FM. Εξ ου και Federico Macheda, αγαπητοί φίλοι. Και μη βρίζετε όσοι θέλατε Kerlon. Το παιδί θα το θυμάστε από το ντεμπούτο του στην κανονική ζωή με τη Manchester:ένα μπαλάκι-ποίημα στο 90′, ανατροπή με τη Villa και μανατζερικά nerds να εκσπερματώνουν στη θέα της δικαίωσης των κόπων τους στην κανονική ζωή. Αλοίμονο, όμως, μηδένα προ του τέλους μακάριζε. Ο Ιταλός έμεινε για καιρό στους Κόκκινους Διαβόλους, αλλά ουδέποτε καθιερώθηκε και μετά από κάποιο σημεία άρχισε να γυρνάει τα αγροτικά της Αγγλίας ως δανεικός, μετά από ένα σύντομο πέρασμα στη Sampdoria το ’11. Και στη Στουτγκάρδη για κάνα εξάμηνο. Τώρα βολοδέρνει ως ελεύθερος και φαντάζει ιδανικός για όνομα που θα φέρει ο Τίγρης για να εγκαινιάσει το γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια, που θα λεγε και ο Τσιλιγγίρης. [break height=50] Πάγκος 1. Nicola Leali (GK): Νέος Buffon πριν τον Donnaruma της Milan, σήμερα δανεικός στα 23 του στον Ολυμπιακό, με δυο γκάφες ήδη στο παλμαρέ του 2. Matias Cahais (DC): Πουλέν πολλών θεριστών της λατινοαμερικάνικης αγοράς, έπαιξε μέχρι Gronigen στην κανονική ζωή, σήμερα εμφανίζεται στα 28 του στη μεξικάνικη Veracruz 3. Franco Zuculini (DM, MC): Must-sign free agent σε αρκετά saves, διαπρέπει στα 26 του με τη φανέλα της Hellas Verona στη Serie B 4. Henri Saivet (AMRL): Δέκα χρονιές στη Bordeaux με 17 γκολ δεν τα λες και πολλά για το Γαλλοσενεγαλέζο εξτρέμ, που κάπου βολοδέρνει δανεικός από την υποβιβασθείσα Newcastle στα 26 του 5. Sherman Cardenas (AMC): Κολομβιανή προσέγγιση του Adu, πιο ουσιώδης στην καριέρα του από το απόλυτο μηδέν του Freddy, δεν πέρασε ποτέ Ευρώπη, δεν έγινε ποτέ διεθνής 6. Lebohang Mokoena (AMC, ST): Πουλέν πολλών γερακιών που ορέγονται φθηνά παιχτάκια από την Αφρική, δε δικαίωσε όσους πίστεψαν σε αυτόν μένοντας μια ζωή κάτοικος Cape Town και περιχώρων 7. Fernando Cavenaghi (ST): Γκολεαδόρ ολκής, καλές σεζόν στη River Plate, ανέκαθεν μέτριες στην Ευρώπη, όπου μια φορά ταξίδεψε για να υπογράψει στον ΑΠΟΕΛ
