Η σκόνη του χρόνου (RIP Theo) άρχισε κιόλας να επικάθεται στις κινηματογραφικές μας αναμνήσεις. Καλπάζουσα, αδυσώπητη, η λήθη ξεθωριάζει τις άλλοτε ζωντανές παραστάσεις. Για να την αναχαιτίσουμε, σταχυολογήσαμε 4+1 ταινίες της χρονιάς που φεύγει. Βέβαια θα ήταν άδικο να διαλέξουμε ό,τι κατέβει αυθόρμητα στη γκλάβα, που σημαίνει ό,τι είδαμε πρόσφατα. Οπότε προχωρήσαμε, με ποιητική διάθεση, στην εκλογή μιας ταινίας ανά εποχή. Και επειδή είναι πρωτοχρονιά – και ο λυρισμός μας ανεξέλεγκτος – προτείνουμε οι αναστοχασμοί να γίνουν με την συνοδεία αυτού ή έστω – για τους πιο τεντυμπόυδες – αυτού. Σας παρουσιάζουμε ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ 2012! (sic) ΑΝΟΙΞΗ: Τα Χιόνια του Κιλιμάντζαρο Ο συνδικαλιστής Michel θα οδηγηθεί σε πρόωρη συνταξιοδότηση, θα πέσει θύμα ληστείας και η δικαιοσύνη θα διαλευκάνει την υπόθεση. Ο κλονισμός της “αριστερής” ιδεολογίας και ηθικής του θα βρεθούν στο επίκεντρο. Θα εξετάσει την πορεία του, τις τωρινές του ανέσεις και τους ενδεχόμενους συμβιβασμούς που έκανε. Θα προβληματιστεί για την ταξική του θέση και την μετάλλαξή του σε petite-bourgeuois. Πρωτίστως, θα πρέπει να διαχειριστεί όσους μείναν έκθετοι από την επίσημη διαχείριση της υπόθεσης, για να δώσει στην συνείδηση του μία λύση. ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ: Moonrise kingdom Φυσιοδίφης νεαρός και ερωτευμένη κορασίδα αναστατώνουν με την “απόδραση” τους κατασκηνωτές και γηγενείς, ενώ μια καταστροφική καταιγίδα σύντομα θα ξεσπάσει. Η νέα ταινία του Wes Anderson κατάφερε να αποσπάσει την προσοχή που της άξιζε. Σημειώνουμε ακόμα την συμμετοχή του Bill Murray ( στο internet ΠΡΕΠΕΙ να τον αναφέρεις ) και σας προτείνουμε να δείτε και τις υπόλοιπες ταινίες του Anderson, αν δεν το κάνατε ήδη. ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ: Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει Μεταξύ ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας, η φετινή ταινία των Ταβιάνι καταγράφει την προετοιμασία για το ανέβασμα του ομώνυμου έργου του Σαίξπηρ από Ιταλούς φυλακισμένους. Νταήδες μαχαιροβγάλτες γίνονται σταδιακά ( και σαιξπηρικά ) “αρνάκια” και εγείρουν προβληματισμούς για τις ικανότητες των ανθρώπων, την τέχνη και τον σωφρονισμό. ΧΕΙΜΩΝΑΣ: Hobbit Μετά από πολυετή αναμονή, το Hobbit είναι επιτέλους γεγονός. Το πρώτο από τα τρία($$$) μέρη της κινηματογραφικής μεταφοράς δηλαδή, μιας και οι τριλογίες είναι στα πάνω τους. Ταυτόχρονα το Hobbit είναι και η πρώτη ταινία που προβλήθηκε σε 48fps. Ο χρόνος θα δείξει αν τα 48 καρέ θα καθιερωθούν ή θα ακολουθήσουν την τύχη τεχνολογικών καινοτομιών όπως το minidisc (που με δυσκολία ανασύρουμε πια από την μνήμη μας). Ολοκληρωμένη κριτική εδώ. Και το φλουρί στο τέλος: Όλοι στην οικογένεια μας/Toata lumea din familia noastra Ο Μάριους έχει προγραμματίσει να πάει εκδρομή με την πεντάχρονη κόρη του. Η πρώην γυναίκα του όμως, προσπαθεί με διάφορες δικαιολογίες να μην το επιτρέψει να συμβεί. Ο Μάριους θα αντιδράσει εκρηκτικά και βίαια, αδυνατώντας να ελέγξει την οργή του. Η ταινία θίγει το λεπτό ζήτημα του αποκλεισμού των γονέων από τα παιδιά τους, καταφέρνει να προβληματίσει και, παραδόξως, να διατηρήσει έντονη την αίσθηση του χιούμορ.
