Το Euro της Γαλλίας έφτασε το βράδυ της Κυριακής στο τέλος του, με την ιστορία του Euro 2004 να επαναλαμβάνεται μέσες-άκρες, με την Πορτογαλία να ντύνεται Ελλάδα και με αμυντικό καταστροφικό παίγνιον να παίρνει τα σώβρακα των διοργανωτών Γάλλων. Το ρεζουμέ της διοργάνωσης για τον πολύ τον κόσμο είναι ότι ο Ronaldo ισοφάρισε επιτέλους σε κατακτήσεις Ευρωπαϊκών το Φάνη τον Κατεργιαννάκη και το Γ.Χ. Γεωργιάδη. Υπάρχουν, όμως, και κάποια πιο βαθιά συμπεράσματα που λερώνουν. Ας δούμε, λοιπόν, τι κρατάμε ως Luben Crew από το φετινό Euro: Δε θα δώσετε ποτέ το χέρι σας στο Joachim Low Ντάξει, εκτός κι αν έχετε κάποιο διεστραμμένο φετίχ ή είστε ο δερματολόγος του και, ούτως ή άλλως θα φοράτε γάντια. [break height=30] Ο Pogba, μάλλον, δεν είναι και για 100 μύρια Οκ, ρε παιδιά, φοβερό σουτ έχει, εκρηκτικός είναι, τρέχει, κόβει, μοιράζει ωραία παιχνίδι, έχει μεγάλο διασκελισμό, αλλά άμα δεν καταφέρνεις να καταπιείς κάτι Αντριέν και Μουτίνιους που τους χλαπάκιαζε στα Manager και ο τιτάνας Ιεροκλής Στολτίδης μέχρι τα βαθιά γεράματα και σου βγαίνει μπροστά ο Sissoko που δεν κατάφερε να σώσει τη Newcastle, δεν είσαι και για εκατό εκατομμύρια, αγαπητέ Γιουβεντίνε Paul Pogba. [break height=30] Ο Will Griggs δεν είναι on fire Το απόλυτο χιτάκι του φετινού Euro που μπορεί να παίξει και σε καλοκαιρινά κλαμπίδια, ενόσω εσείς απολαμβάνετε το γλυκόπιοτο Πελβετέρε σας, υπήρξε το “Will Grigg’s On Fire”, η αυτοσχέδια διασκευή του “Freed From Desire” της Gala από τρελαμένο Βορειοϊρλανδό οπαδό. Ο Will Griggs, όμως, δεν πάτησε ποτέ το τερέν γαλλικού γηπέδου σε διάρκεια ενενηνταλέπτου, καταλήγοντας από το “on fire” στο αντιδιαμετρικό του, ως προς το γκεημοφθρονικό δίπολο, “on ice”. (Τουλάχιστον σκόραρε στα φιλικά πριν) [break height=30] Στο Robson-Kanu δεν αξίζει να μην έχει ομάδα Φυσικά και η εκπληκτική πορεία της πρωτάρας Ουαλίας μέχρι τα ημιτελικά του Euro είχαν, κυρίως, τη σφραγίδα του Bale. Υπήρχε, όμως, και ένας ακόμα παίκτης που ξεχώρισε πέραν του εξτρέμ της Real και των λοιπών αστέρων (Ramsey και Allen) και λέγεται Robson-Kanu. Και, ίσως, η ιστορία να ήταν λίγο διαφορετική για τους σκληροτράχηλους Βρετανούς του Cardiff και των περιχώρων αν δεν είχε πετσώσει το νικητήριο γκολ΄στην πρεμιέρα με τη Σλοβακία και, κυρίως, τη ΓΚΟΛΑΡΑ που έδωσε το προβάδισμα στους Ουαλούς στο μυθικό 3-1 με το Βέλγιο στους “8”. Κάτι ξέρανε οι άνθρωποι της Reading που τον άφησαν ελεύθερο τον Ιούνιο που μας πέρασε. Γατόνια. https://www.youtube.com/watch?v=TOgaZ_PgfuE [break height=30] Οι Ιρλανδοί είναι οι καλύτεροι οπαδοί που υπάρχουν Δε χρειάζονται πολλά λόγια. Ούτε για τους mainly Ιρλανδούς ούτε για τους Βορειοϊρλανδούς. [break height=30] Μη βάλετε το Simone Zaza αλλαγή στο 120′ για να βαρέσει πέναλτι Κάντε αλλαγή τερματοφύλακα καλύτερα, άμα σας περισσεύει αλλαγή, όπως κάνανε οι Ολλανδοί στο τελευταίο Μουντιάλ. [break height=30] Το Thunderclap των Ισλανδών θα φορεθεί πολύ φέτος Η ξέφρενη πορεία των έτερων πρωτάρηδων του τουρνουά, Ισλανδών, σφραγίστηκε όχι μόνο από τον ανωμαλιάρη φωνακλά Ισλανδό Γιώργο Χελάκη αλλά, κυρίως, από τους πανηγυρισμούς των παικτών και των οπαδών της Ισλανδίας μετά το τέλος του κάθε αγώνα. Το Thunderclap των Vikings άρεσε και, σίγουρα, θα το δούμε να παίζει σε πολλά γήπεδα φέτος. [break height=30] Ο Βασίλης Λάκης θα χει πάντοτε ένα παραπάνω Euro από οποιονδήποτε Άγγλο ποδοσφαιριστή Άγγλοι δε θα τα καταφέρετε ποτέ. Πραγματικά ποτέ. https://www.youtube.com/watch?v=SMIUfv_W7TM [break height=30] Οι νίκες στα 90′ είναι πολύ mainstream Το “ρεκόρ” με το οποίο η Πορτογαλία κατέκτησε το Euro είναι 1-6-0. Η δε συγκομιδή τους στους ομίλους ήταν 3 βαθμοί με 3 ισοπαλίες και πέρασαν ως 3οι. Είναι να μη λυπάται η Αλβανία που έμεινε εκτός “16” έχοντας συνολικά τις ίδιες νίκες στο τουρνουά με τους πρωταθλητές Ευρώπης; Ποσώς ενδιαφέρεται, πάντως, ο αρχιτέκτονας της επιτυχίας. [break height=30] Όποιος απολύεται από την Εθνική, πάει ταμείο σε χρόνο dt Ποτέ δεν καταλάβαμε ακριβώς πώς και γιατί μετά από κείνο το ματς με την Κόστα Ρίκα ο Santos τα φόρτωσε σε ένα αεροπλάνο και μας αποχαιρέτησε μια για πάντα. Δυο χρόνια μετά τη διαφαινόμενη κόντρα με την ΕΠΟ είναι, πάντως, στην κορυφή της Ευρώπης. Σας θυμίζει κάτι η φάση Εθνική-ΕΠΟ-Πούλους-Κορυφή; Ακριβώς, Claudio Ranieri. Έφυγε σαν αποτυχημένος από την Εθνική (μην πέσετε να μας φάτε, δεν είπαμε ότι δεν έκανε μαλακίες) και μετά από 1,5 χρόνο πήρε Premier League με τη Leicester, σε ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Mikael Skibbe, ψήνεσαι για ένα Τσου Λου; [break height=30] Στο τέλος πάντα χρειάζεται ένα κριάρι, γιατί δεν ξέρεις ποτέ Ναι, οκ, έχουμε φαγωθεί κάθε φορά που συζητάμε για το σύγχρονο ποδόσφαιρο να λέμε ότι δεν πας πουθενά με κριούς για φορ, ότι πεθάνανε τα ξυλάγγουρα, ότι ότι ότι. Και ναι άλλο το 2004 είναι 12 χρόνια πίσω, άλλο το ποδόσφαιρο τότε (παρότι και το στυλ του γίγαντα Τσέχου Jan Koller ήδη ξεπερνιόταν), σε έπαιρνε να έχεις κι έναν Χαριστέα. Ο Eder και το πανέμορφο γκολ που χάρισε το τρόπαιο στους Πορτογάλους στο Stade de France θα μένει πάντα εκεί να θυμίζει ότι δεν πρέπει να ξεγράφεις τόσο εύκολα τα στυλιάρια που δε στρίβουνε. Πάντα έχουν κάτι να δώσουν εκεί που δεν το περιμένεις.
