Το ημερολόγιο έγραφε 25 Ιουνίου του 1988, όταν το Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου φιλοξενούσε τον τελευταίο τελικό Euro στον οποίο εμφανίστηκε η Σοβιετική Ένωση. Αντίπαλοι της ομάδας του Valeri Lobanovsky η τελευταία υπερτούμπανη ομάδα των Oranje, η Ολλανδία των Rijkaard, Koeman, Gullit και Van Basten. Δεν ήταν, μάλιστα, το πρώτο παιχνίδι μεταξύ των δυο ομάδων στο τουρνουά, με τους Σοβιετικούς να έχουν κερδίσει τις “Τουλίπες” στη φάση των ομίλων με 1-0. Οι Ολλανδοί, όμως, καταφέρνουν με δυο σερί χιτσκοκικά, γκρανκινιολικά ματσάκια να βρεθούν στον τελικό, ξεπερνώντας στη βαθμολογία του ομίλου τους πρωτάρηδες Ιρλανδούς με γκολ στο 82′ και αποκλείοντας με ανατροπή στον ημιτελικό τη διοργανώτρια Δυτική Γερμανία με γκολ στο 88′. Το ματσάκι στο Olympiastadion κυλούσε πρίμα για τους Ολλανδούς, με τον αρχηγό Ruud Gullit να σκοράρει με κεφαλιά στο 32′ για το προβάδισμα των Oranje. Και η φάση απογειώνεται για τα καλά στο 54′, με πρωταγωνιστή έναν Ιπτάμενο Ολλανδό: ο Arnold Muhren γεμίζει με ψηλοκρεμαστή μπαλιά από τ’ αριστερά στην περιοχή των Σοβιετικών και βρίσκει το Marco Van Basten στην πλάτη της Σοβιετικής οπισθοφυλακής, στα δεξιά και σε πολύ δύσκολη γωνία για άμεσο τελείωμα στην εστία. Ε και; Ο Ιπτάμενος Ολλανδός δεν αφήνει τη μπάλα να πέσει κάτω, σηκώνεται και μ’ ένα εκπληκτικό βολέ καρφώνει τη μπάλα στην απέναντι γωνία του δύσμοιρου Rinat Dasayev, φέρνοντας τις “Τουλίπες” ένα βήμα κοντύτερα στο πρώτο τους Euro. Και μένοντας στην ιστορία για το καλύτερο, ίσως, γκολ που έχει σημειωθεί σε τελικό της διοργάνωσης. Οι Σοβιετικοί χάνουν πέναλτι στη συνέχεια και αδυνατούν να ξαναμπούν στο παιχνίδι, με το τρόπαιο να καταλήγει στους Ολλανδούς, για πρώτη φορά στην ιστορία τους. Και τελευταία φορά, έκτοτε για τους μεγάλους απόντες του φετινού Euro, που έχουν πολλή δουλειά για να ξαναζήσουν στιγμές σαν αυτές. Ή έστω σαν αυτή, κι ας τους τα χάλασε ο Iniesta στην παράταση. 28 χρόνια μετά τη ρουκέτα του Ιπτάμενου Ολλανδού στους Σοβιετικούς, η Ολλανδία δείχνει να περνάει μια μεταβατική φάση και καλείται να σηκωθεί σύντομα στα πόδια της από τη σαβούρα που έφαγε στα προκριματικά του παρόντος Euro και να επανέλθει στο επίπεδο του ντελικάτου loser μεγαθηρίου που έχει κερδίσει με την αξία της. Χαρακτηρισμό που αποτίναξε τότε, για λίγο, αυτό το ανείπωτης ομορφιάς γκολ.
