Τα ίδια προβλήματα που υπάρχουν στις περισσότερες επιχειρήσεις φαίνεται πως έχουν και οι ΜΚΟ, οι οποίες αξίζει να υπενθυμιστεί πως δεν είναι εθελοντικοί οργανισμοί αλλά κανονικές επιχειρήσεις με εργαζόμενους. Τέτοια είναι η περίπτωση των εργαζόμενων στην ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ, οι οποίοι τον Μάιο αποφάσισαν να συνδικαλιστούν ιδρύοντας ένα επιχειρησιακό (δηλαδή, μόνο για τη συγκεκριμένη επιχείρηση) σωματείο, με σκοπό να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που έχουν με την εργοδοσία τους όλοι μαζί. Όπως αναφέρει το κείμενο όπου ανακοινώθηκε η ίδρυση: «Ζούμε σε μια εποχή που παράλληλα με τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις υπάρχει μια συνολική επίθεση στο σύνολο των κοινωνικών και εργατικών δικαιωμάτων που έχουν κερδηθεί με αγώνες ζητώντας απ’ τους εργαζομένους/ες να κάνουν θυσίες στο όνομα της ανάπτυξης και του «κοινού καλού». Η απάντησή μας σε αυτό δεν μπορεί να είναι άλλη από την συλλογική οργάνωση και διεκδίκηση, τον κοινό μας αγώνα μαζί με όλους και όλες τους εργαζόμενους/ες, την κοινή δράση και αλληλεγγύη με όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας.» Το σχετικό post στο Facebook του σωματείου: https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=170785360257286&id=170486566953832 Ένας από τους λόγους της κινητοποίησης ήταν πως κάμποσοι από αυτούς που εργάζονταν στους ξενώνες φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων του Μεταξουργείου, στους Ταγαράδες, την Πυλαία και το Ωραιόκαστρο έκαναν επίσχεση εργασίας επειδή ήταν απλήρωτοι για μήνες. Τελικά μετά την κινητοποίηση οι απλήρωτοι εργαζόμενοι πήραν τα χρωστούμενά τους, αλλά φαίνεται πως η διοίκηση της ΜΚΟ δεν εκτίμησε τη δράση του σωματείου, με αποτέλεσμα να υπάρξει τριβή μεταξύ τους. Η νέα εξέλιξη ήρθε στις 31 Μαΐου, τη μέρα που έληγαν οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου στις δομές των safe zones (δομές ασυνόδευτων ανηλίκων μέσα στα camps του Σχιστού και της Θήβας). Τότε τρία από τα μέλη του υπό σύσταση σωματείου έμαθαν ότι δε θα ανανεωθούν οι συμβάσεις τους και άλλα τρία ότι θα ανανεωθούν για δύο μήνες (όλες οι άλλες συμβάσεις ανανεώθηκαν για έξι), με την αιτολόγηση να είναι η «αξιολόγηση της απόδοσής τους». Το αποτέλεσμα ήταν να θεωρούν πως πρόκειται για ρεβανσισμό από μεριάς της εταιρείας, μιας και υπάρχει διάκριση ενάντια σε αυτούς που συνδικαλίστηκαν. [%contentAd3%] H απάντηση από μεριάς του σωματείου ήταν να γίνει κινητοποίηση σε εργάσιμη ώρα στα κεντρικά γραφεία της ΑΡΣΙΣ με στόχο την ανάκληση των απολύσεων, το οποίο και έγινε. Το σωματείο δεν έμεινε εκεί όμως και τώρα τίθεται ζήτημα για τις συμβάσεις όλων των εργαζόμενων. Η συνήθεια στις ΜΚΟ (και σε πολλές άλλες δουλειές εδώ που τα λέμε) είναι να υπογράφονται συμβάσεις ορισμένου χρόνου και να ανανεώνονται συνεχώς. Το σωματείο εδώ ζητά να υπογράφουν όλοι τις ίδιες επεκτάσεις της σύμβασης αλλά και να υπογράψουν όλες και όλοι συμβάσεις αορίστου χρόνου, κάτι το οποίο έχει και νομική βάση, αφού οι περισσότεροι έχουν υπογράψει πάνω από τέσσερις συνεχόμενες συμβάσεις στην ίδια θέση εργασίας. Η τελευταία εξέλιξη για τα μέλη του σωματείου ήταν μια συνάντηση με την εργοδοσία για την υπογραφή των συμβάσεων, όπου σύμφωνα με το σωματείο, το δίλημμα που τέθηκε ήταν το εξής απλό: Ή θα υπογράψουν σύμβαση με ημερομηνία λήξης 31.7.2018 και λήξη της συνεργασίας με την ΑΡΣΙΣ ή θα απολυθούν. Η προσέγγιση αυτή λογικά δεν πρόκειται να ηρεμήσει ιδιαίτερα την κατάσταση. Αυτή είναι η ανακοίνωση του υπό σύσταση σωματείου εργαζομένων στη ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ: ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ ΣΤΗ ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ – ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ Χτες Παρασκευή 13/7, οι εργαζόμενοι των Safe Zones του Σχιστού Θ. Λ. και Α. Γκ. καλέστηκαν μαζί με άλλους συναδέλφους σε συνάντηση με την Κ. Κ., υπεύθυνη του HR, τον Δ. Μ., υπεύθυνο πυλώνων επιμελητών, την Α. Κ., τοπική συντονίστρια Σχιστού και τη δικηγόρο της οργάνωσης. Η συνάντηση αυτή είχε έρθει ως συνέχεια της συνάντησης του Σωματείου με τη διοίκηση στις 6.7.2018 όπου οι ως άνω εργαζόμενοι είχαν παρευρεθεί και είχε δεσμευθεί η Διοίκηση, ότι θα κληθούν να υπογράψουν τις δίμηνες συμβάσεις μαζί με πεντάμηνες συμβάσεις μέχρι το τέλος του 2018. Ο συνάδελφος Θ. Λ. είναι μέλος της προσωρινής διοίκησης του υπό σύσταση Σωματείου και ο συνάδελφος Α. Γκ. είναι εκ των ιδρυτικών μελών του Σωματείου, και οι δυο γνωστοί για τη δράση τους και στους εργαζόμενους και στη Διοίκηση. Στη χτεσινή συνάντηση, αφού τους εκτέθηκαν επίπλαστες δικαιολογίες για την εργασιακή τους δραστηριότητα στα sz του Σχιστού, όπου όλοι και όλες γνωρίζουμε τις δύσκολες συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται, με απουσία συντονισμού ή/και ακόμα χειρότερα με ευθύνες της διοίκησης για την αποσταθεροποίηση ενός ήδη βεβαρημένου περιβάλλοντος, τους τέθηκε το εκβιαστικό δίλημμα της υπογραφής της δίμηνης σύμβασης με ημερομηνία λήξης την 31.7.2018 και λήξη της συνεργασίας ή σε περίπτωση μη υπογραφής να μην πάνε στη δουλειά από Δευτέρα. Οποιαδήποτε πρόφαση αξιολόγησης είναι τουλάχιστον εξοργιστική γιατί πρώτον ακόμα δεν έχει γίνει οποιαδήποτε επίσημη διαδικασία αξιολόγησης, όπως η Διοίκηση είχε δεσμευτεί σε προηγούμενη συνάντηση, κατά δεύτερον χρησιμοποιείται προκλητικά εργαλειακά προκειμένου να διωχθούν συνδικαλιστές (σχόλια περί επιτυχούς και ανεπιτυχούς αξιολόγησης σε εργαζόμενους είναι τόσο γελοία που αν δεν μιλούσαμε για απολύσεις συναδέλφων, απλώς θα γελούσαμε) και τρίτον, ιδίως στα sz του Σχιστού η πραγματική απουσία συντονισμού από το πεδίο είναι η μόνη που δεν αξιολογείται. Οι εργαζόμενοι από την πλευρά τους είπαν πως θεωρούν την εργασιακή τους σχέση ως σχέση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου και θεωρούν αυτές τις διώξεις συνδικαλιστική και εκδικητική δίωξη καθώς έχουν συμμετάσχει σε μια σειρά κινητοποιήσεις και διεκδικήσεις όλο αυτό το διάστημα. Οι όποιες γελοίες και αβάσιμες δικαιολογίες αποτελούν προσπάθεια σπίλωσης της εργασίας τους και συγκάλυψης των εργασιακών συνθηκών στα sz. H δυσλειτουργία και απουσία συντονισμού, σαφών οδηγιών και καθημερινής στήριξης των εργαζομένων σε συνδυασμό με τα προβλήματα που ενέχει μια τέτοια δομή φιλοξενίας αποτελούν τις αιτίες των προβλημάτων στα sz. Οι εργαζόμενοι ανταποκρίνονται στα καθήκοντα τους πολλές φορές με κίνδυνο τη σωματική τους ασφάλεια. Ανεπάρκειες του συστήματος σε ένα τέτοιο περιβάλλον σε συνδυασμό με τις ευθύνες της Διοίκησης στο συντονισμό, αποτελούν τις αιτίες καθημερινών εντάσεων που οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες καλούνται συνεχώς να αντιμετωπίζουν. Η εργασιακή επισφάλεια με τις ανανεώσεις συμβάσεων ορισμένου χρόνου στόχο έχει οι εργαζόμενοι να ζουν υπό καθεστώς φόβου και να μην διεκδικούν τα δικαιώματα τους. Δεν είναι φυσικά τυχαίο ότι μόλις αρχίσαμε να διεκδικούμε καλύτερες εργασιακές σχέσεις, συμβάσεις αορίστου χρόνου, δύο μέλη του υπό σύσταση σωματείου μας, απολύονται. Αυτή η στάση της Διοίκησης, θα μας βρει απέναντι της. Δικαστικά και πολιτικά. Υπό σύσταση σωματείο εργαζομένων στην μκο άρσις ΜΚΟ ή όχι, είναι γεγονός πως η κυρίαρχη άποψη των εργοδοτών για τα εργασιακά δικαιώματα στην Ελλάδα βρίσκεται κάποιες δεκαετίες πιο πίσω από το επιθυμητό.
