Απολύτως συντονισμένη με την καλλιτεχνική επικαιρότητα παραμένει η συγγραφέας Χρυσηίδα Δημουλίδου. Η γνωστή αρλεκινοποιός και επίσημη αγαπημένη της Ελληνίδας θειάς είδε τη σειρά Adolescence του Netflix (για την οποία έχει γίνει Ο ΧΑΜΟΣ) και αποφάσισε να γράψει την δική της κριτική για τo show. Δε θα σας κάνουμε spoilers για το περιεχόμενο, αν εξαιρέσουμε το ότι της Χρυσηίδας δεν της άρεσε. Επίσης, έγραψε την κριτική ενώ δεν είχε καταλάβει ότι στα 4 επεισόδια τελείωσε. Και λίγο αργότερα: Διαβάστε όλη την κριτική μόνα σας να γουστάρετε: Adolescence. Παγκόσμια αναστάτωση για την σειρά Adolescence. Είδα τα πρώτα 4 επεισόδια και έχω να πω ότι έχασα 4 ώρες από την ζωή μoυ. Ο μόνος λόγος που την άντεξα ήταν οι εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών. Πάντα έλεγα πως οι Βρετανοί είναι μακράν καλύτεροι ηθοποιοί όλων, δεν τους φτάνει κανείς. Ερμηνείες άριστες δέκα με τόνο, από όλους. Σενάριο; Άστα να πάνε, υπερβολικό σε κάποια σημεία, κουραστικό, σκηνές παρατραβηγμένες, μεγάλες, λόγια που δεν χρειαζόταν. Η υπόθεση ξεκινά στραβά, με λάθη και υπερβάσεις από την αρχή. Μια ομάδα βαριά οπλισμένων αστυνομικών, περικυκλώνουν ένα σπίτι και να σπάνε την πόρτα. Σκέφτομαι ότι ψάχνουν να συλλάβουν κάποιον πολύ επικίνδυνο κακοποιό δολοφόνο, τύπου Εσκομπάρ. Μπουκάρουν στο σπίτι που το διαλύουν και συλλαμβάνουν έναν 13χρονο φοβισμένο παιδί που τα κάνει πάνω του, με τους γονείς και έφηβη αδελφή τρομοκρατημένους, να μη τους αιτιολογούν την έφοδο, όλοι σε κατάσταση σοκ. Σκέπτομαι ότι αυτό είναι παράνομο, είναι ένα μικρό παιδί, δεν οπλοφορεί, δεν απειλεί κανένα, δεν αντιστέκεσαι και ότι δεν μπορεί να συμβαίνουν αυτά, στην Αγγλία, ακόμη κι αν κρατούσε βόμβα στα χέρια του. Τσουβαλιάζουν το παιδάκι στο Τμήμα, σχεδόν γυμνό, με ένα κοντομάνικο μπλουζάκι, ενώ κάνει κρύο και το ρωτάνε αν εχει δικηγόρο και το πετάνε σε κελί. Και λέω ήμαρτον, τι δικηγόρο να έχει ένα παιδάκι, δεν μπορεί να συμβαίνουν αυτά, είναι 13 ετων, φοβάται και κλαίει. Η οικογένεια του είναι μεσοαστική και δεν εχουν δώσει ποτέ δικαιώματα Το παιδί κατηγορείται ότι δολοφόνησε με μαχαίρι μια συμμαθήτρια του. Εν τω μεταξύ δεν βρέθηκαν ματωμένα ρούχα του ουτε μαχαίρι στο σπίτι. Ο μικρός αρνιεται τις κατηγορίες αλλα υπάρχει ένα βίντεο δρόμου που τον δείχνει να τσακώνεται με το θυμα, λίγη ώρα πριν δολοφονηθεί. Οι αστυνομικοί ελέγχουν το instagram, του παιδιού, άκουσον άκουσον, που το έχουν όλοι οι μαθητές, και επιτρέπουν δάσκαλοι και γονείς να το έχουν όλα τα παιδιά. Ο αστυνόμος που τον συνέλαβε, εχει ένα γιο που πάει στο ίδιο σχολείο με τον κατηγορούμενο και εκείνος του εξηγεί ότι από εκεί ξεκίνησαν οι διενέξεις. Και μετα εμφανίζεται μια ψυχολόγος που κάνει ηλίθιες ερωτήσεις στο παιδί του τύπου αν του αρέσουν τα κορίτσια, που του αρέσει να τον χαϊδεύουν τα κορίτσια, γιατί ακολουθεί στο insta όμορφες μοντέλες, αν του αρέσουν τα αγόρια και το κάνει έξαλλο το παιδί. Και αυτή η ανάκριση κρατά όλο το 3ο επεισόδιο και αρχίζουν να με πιάνουν τα νεύρα μου με το χάσιμο χρόνου και την ηλιθιότητα της. Τι ρωτάς μαντάμ αν εχει σεξουαλικές ορέξεις; Ακόμη να μάθεις ότι όταν χτυπούν τις καμπάνες οι ορμόνες, ζητάς να κάνεις σεξ; Ότι ζητάς να ανακαλύψεις το σώμα σου αλλά και το σώμα του αντίθετου φύλλου; Που το κακό πια με το σεξ; Όλα αυτά τα προστάζει η Φύση και είναι φυσιολογικά! Και μετα ξεκινά το μπούλινγκ στους γονιούς, πριν καν αποδειχτεί αν είναι το παιδί τους δολοφόνος, διότι εν τω μεταξύ οι υποψίες πέφτουν και σε ένα άλλο συμμαθητή τους Και ανατρίχιασαν οι ειδήμονες και παρουσιάζουν ως μοναδικό αριστούργημα τη φθηνοσειρά επειδή θιγεί τα προβλήματα μαθητών, λες και δεν έχουν παιχτεί ταινίες αιώνες τώρα, με προβλήματα στα σχολεία. Πάντα υπήρχαν προβλήματα μεταξύ μαθητών και απλά τώρα είναι διαδικτυακά και πιο εύκολα να συμβούν. Όταν ένα παιδί υποτιμάται, υποβιβάζεται, μπορεί να αντιδράσει άσχημα. Όταν του δίνουν ένα κινητό και ιντερνέτ, τότε ομαδοποιείται και δεν θέλει να είναι διαφορετικό από τους άλλους. Λες και δε γίνονται σεξουαλικές επιθέσεις και ξυλοδαρμοί και στα δικά μας σχολεία. Και τι έχει γίνει όλα αυτά τα χρόνια. Χειροτέρεψε η κατάσταση. Γιατί τόση έκπληξη? Να σας πω εγω. Διότι εχει δυνατές ερμηνείες και έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει ηθοποιός. Οι ηθοποιοί, δεν ξέρουν πια να ερμηνεύουν, έχουν καταντήσει δημόσιοι υπάλληλοι, να κάνω την δουλειά μου να φύγω, ακόμη και τεράστια ονόματα, αρκεί να πέφτει το παραδάκι. Και ήρθε ένα πιτσιρίκι και ένας Stephen Graham, στον ρόλο του πατέρα να του το θυμίσουν Περαστικά σε όλους τους δημοσιογράφους που επαινούν δίχως να έχουν δει τη σειρά και σε εκείνους που κόλλησαν στα μονόπλανα και θεωρούν αριστούργημα μια κοινή υπόθεση που την βλέπουμε κάθε μέρα στα σχολεία. Αν θέλετε να απολαύσατε τις ερμηνείες, τότε ναι, δείτε την σειρά και επαναπροσδιορίσετε τι θα πει ηθοποιός. Δεν ξερω αν θα δω τη συνέχεια. Στα σχόλια κάποιος ανέφερε τη Λούτσα (και εννοεί κυριολεκτικά τη Λούτσα):
