Εκεί που είχαμε συνηθίσει η Τιμωρία του Εγκλήματος (ή της υποψίας αυτού) να είναι η διαπόμπευση του υποψήφιου δράστη στο σάιτ της Ελληνικής Αστυνομίας, δύο υποθέσεις εμφανίστηκαν στην επικαιρότητα: οι βάρβαρες δολοφονίες δύο γυναικών, της 55χρονης αστρολόγου Νατάσας Λιβάνη και της 23χρονης Φαίης Μπάχλα. Η ηλικιακή απόσταση μεγάλη, οι ομοιότητες, ωστόσο, κραυγαλέες. Η Νατάσα Λιβάνη πατήθηκε με το αυτοκίνητό της από έναν 43χρονο μετά από διαπληκτισμό. Τα στοιχεία του αγνώστου δεν δόθηκαν στη δημοσιότητα. Η Φαίη Μπάχλα ξυλοκοπήθηκε στις 5 Απριλίου από έναν 25χρονο και έφυγε από τη ζωή στις 29 Απριλίου. Στο περιστατικό ήταν παρόντες η αδερφή της και ο φίλος της που δεν αντέδρασαν, με αποτέλεσμα να κατηγορηθούν για υπόθαλψη εγκληματία. Η ασφάλεια αρνήθηκε να δώσει το όνομα του δράστη στη δημοσιότητα και τον αναζητά έναν μήνα τώρα. Το ερώτημα πώς φτάνει κάποιος «λειτουργικός» και «εχέφρων» να δολοφονήσει εν ψυχρώ, σπάνια αναζητείται εκεί που θα ήταν γόνιμο. Τα ΜΜΕ επιμένουν να ψάχνουν την οικογένεια, τα σχολεία, το επάγγελμα, το οικονομικό επίπεδο. Όλα ανάγονται σε κάποιο οιδιπόδειο και ξεχνιέται βολικά ότι υπάρχει ένας παράγοντας στα μυαλά των ανθρώπων που μπορεί να υπαγορεύσει το σύνολο των εαυτών τους, απ’ τις απόψεις για τη δημιουργία του κόσμου μέχρι το γούστο κάποιου στον καφέ: ονομάζεται Ιδεολογία. Ο δολοφόνος της Φαίης ήταν χρυσαυγίτης και είχε απασχολήσει κατ’ επανάληψιν τις αρχές στην προεκλογική περίοδο με τραμπουκίσμους και επίθεση εναντίον δημοτικού συμβούλου. Το ανήκειν του στην τάξη των γνωστών μπουλντόγκ του κοινοβουλίου, τονίσθηκε ιδιαίτερα, καθώς φάνηκε πιο επαρκές να εξηγήσει πολλά πράγματα: γιατί ενώ είναι καταζητούμενος για φόνο δεν έχει δοθεί το όνομά και η φωτογραφία του στη δημοσιότητα, γιατί η ασφάλεια “δυσκολεύεται” τόσο να τον βρεί, αλλά και γιατί τελικά σκότωσε την κοπέλα. Κατ’ αντιστοιχία, το όνομα του δολοφόνου της Νατάσας Λιβάνη παρέμεινε κρυφό, ενώ παρουσιάστηκαν κάποιες ελάχιστες λεπτομέρειές για την ταυτότητά του. Σύμφωνα με κάποια σάιτ που δεν μπορούμε να διασταυρώσουμε την εγκυρότητά τους, πρόκειται για τον εγγονό ενός κατοχικού πολιτικού, διορισμένου από τους Γερμανούς, που αργότερα συνέχισε ατάραχος την καριέρα του στο φιλόξενο για ακροδεξιούς λακέδες άρμα του «Ελληνικού Συναγερμού» του Παπάγου. Όπως ορθά υπαινίσσεται ένα αυτοκόλλητο που κυκλοφορεί στους δρόμους, με τόσο ισχυρή οικογενειακή δομή στην ελληνική ακροδεξιά, του γκεσταπίτη το παιδί είθισται να γίνεται γκεσταπίτης, αφομοιώνοντας όλες τις σάπιες ιδέες και πρακτικές των προγόνων του, απ’ τη ρουφιανιά του ταγματασφαλίτη μέχρι τη νομιμοποίηση της έμφυλης βίας. Ενδέχεται το όνομα που αποκάλυψαν τα κίτρινα μπλογκ να είναι ψευδές, αλλά μέχρι στιγμής αποτελεί συνεκτική εξήγηση τόσο του εγκλήματος, όσο και της απόκρυψης των στοιχείων του. Το μίσος των δεξιών για τις γυναίκες είχε ξαναέρθει στην επιφάνεια τέτοια εποχή με την υπόθεση Κασιδιάρη-Δούρου-Κανέλλη, το συμβάν της ελληνικής επικαιρότητας που απέδειξε τελικά πως η πόλωση της εγχώριας πολιτικής σκηνής δεν αφορά μόνο τη διαχείριση της οικονομικής πολιτικής, αλλά και μία βαθιά σύγκρουση καθολικών κοινωνικών αντιλήψεων. Το κουστουμάκι, συντηρούμενος στην ιδεολογική σήψη που χαρακτηρίζει τους ομοϊδεάτες του, θεωρούσε αυτονόητο το να επιτεθεί σε δύο γυναίκες που τον ξεφτιλίζουν. Η ιδεολογία των «μεγάλων εθνικών επαναστατών» αυτής της χώρας δεν είναι παρά δημιουργήμα του μικροαστικού κρετινισμού που για χρόνια σιγοντάριζαν τα περιοδικά του Κωστόπουλου. Όταν ο Κωστόπουλος μας τελείωσε, όλη η γελοιότητα της αντρίλας του αυτοδημιούργητου βρήκε χώρο και έκφραση στο ιδανικό κόμμα που θα μπορούσε να τη χωρέσει. Άλλα κι έξω απ’ τον τηλεοπτικό φακό, τα περιστατικά δεν είναι λίγα. Ο Πετράκης, ο γυμναστής που προπαγάνδιζε θέσεις υπέρ της χα στην Ιεράπετρα της Κρήτης, λίγο μετά την αποπομπή του ήρθε αντιμέτωπος με κατηγορίες για τον βιασμό ανήλικης μαθήτριάς του. Αντίστοιχα, η τάση αυτή φαίνεται να αποτελεί μοτίβο στους κόλπους της ακροδεξιάς, καθώς βρίσκουμε και την περίπτωση του 45χρονου χρυσαυγίτη που κατηγορήθηκε για τον βιασμό μίας 15χρονης αλβανίδας μαθήτριας στη βορειοανατολική Αττική. Το μένος κατά των μικρών κοριτσιών φτάνει σε τέτοιο σημείο, που ανήμερα της συγγραφής αυτού του άρθρου, ο Γερμενής της χρυσής αυγής, χτύπησε ένα 12χρονο κοριτσάκι, προσπαθώντας να επιτεθεί στον αίλουρο δήμαρχό μας. Ή ο Καμίνης είναι εξαιρετικά κοντός, ή το κοριτσάκι ήταν παράπλευρη απώλεια που δεν ένοιαζε τον υπερασπιστή της ελληνικής ελευθερίας με το χαμηλότερο IQ στο ελληνικό κοινοβούλιο. Και η υπόλοιπη δεξιά δεν δείχνει να τα πηγαίνει άσχημα. Μόλις προ ημερών στο συνέδριο των ΑΝΕΛ, όπου ο Τόμπρας χτύπησε με μπουνιές και κλωτσιές την πρώην βουλευτή Ευγενία Αρβανίτη. Στη συνέχεια του περιστατικού, σύνεδρος πλησίασε τον άνθρωπο που τράβαγε φωτογραφίες και απαίτησε να σβηστούν από τη μηχανή. Τα αίσχη της ελληνικής ακροδεξιάς φαίνεται πως μπορούν να υπάρχουν μόνο κεκλεισμένων των θυρών. Αν συνδυάσει κανείς τις ιδεολογικές καταβολές των ελλήνων δεξιών με την τόνωση του ανασφαλούς χαρακτήρα που επιφέρει η βουλευτική έδρα, θα μπορούσε εύκολα να οδηγηθεί σε συνεπαγωγές για την ενδο-οικογενειακή συμπεριφορά των στελεχών της. Το 2005, η υπεύθυνη της Στέγης Κακοποιημένης Γυναίκας και Προστασίας της Οικογένειας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, Ειρήνη Δορκοφίκη, κατήγγειλε πως έχει φιλοξενήσει συζύγους βουλευτών αλλά και γυναίκα βουλευτή που είχαν κακοποιηθεί από τους συζύγους τους. Το ΠΑΣΟΚ έβγαλε ανακοινώσεις για την καταδική της ενδο-οικογενειακής βίας. Η ΝΔ προτίμησε μία – ας την πούμε – «αινιγματική» σιωπή. Ανάμεσα στις ανακοινώσεις του ΠΑΣΟΚ βέβαια, ήταν και η δήλωση του βουλευτή Ανδρέα Λοβέρδου, αντιπροσώπου της πιο δεξιάς τάσης που φιλοξενήθηκε ποτέ στο κόμμα, που όπως τα έφεραν η μοίρα και τα χρόνια έφτασε να γίνεται κυνηγός και διαπομπευτής οροθετικών γυναικών. Στη δε φοιτητική ΔΑΠ που εκθρέφονται τα μελλοντικά ζα της κυβερνώσας δεξιάς παράταξης, τα πάρτυ και οι εκδηλώσεις διαφημίζονται με αναφορές στη φτηνή πορνεία, δίνοντας έτσι το στίγμα των νέων γενεών που θα μας φέρουν στα ευρωπαϊκά πρότυπα. Αλλά όπως είδαμε ήδη, δεν είναι μόνο οι κεφαλές της πολιτικής δεξιάς. Πολλές φορές η βάρβαρη επίθεση ενάντια στις γυναίκες έρχεται από ολόκληρες κοινωνικές ομάδες. Χαρακτηριστικό περιστατικό, ο βιασμός και η άγρια κακοποίηση της 15χρονης μετανάστριας μαθήτριας στην Αμάρυνθο, όπου οι τέσσερις κατηγορούμενοι, αθωώθηκαν μετά από τις βοηθητικές μαρτυρίες της ντόπιας κοινωνίας. Σε μία προσπάθεια να γίνει διαδήλωση υπέρ του θύματος, οι μαρτυρίες των διαδηλωτών λένε πως οι κάτοικοι συσπειρώθηκαν οπλισμένοι και επιτέθηκαν στη διαδήλωση. Μάλιστα, καταγγέλουν πως από κατοίκους ακούστηκε μεχρι και η φράση «Καλά της Κάναμε της π…». Στο σύνολο της Εύβοιας, τα εκλογικά αποτελέσματα των βουλευτικών του περασμένου ιουνίου δίνουν στους ΑΝΕΛ και τη Χρυσή Αυγή 9,28% και 8,55%, ιδιαίτερα ανεβασμένα ποσοστά σε σχεσή με τον πανελλαδικό μέσο όρο (7,51% και 6,92%, αντίστοιχα). Η Αμάρυνθος είναι επίσης γενέτειρα του βουλευτή της χα Νικόλαου Μίχου και σε μία εκδήλωση της χα για την 28η Οκτωβρίου, διαβάζουμε στο μπλογκ του τομέα στερεάς ελλάδας τη φράση: «Πολλοί και διαφόρων ηλικιών ήταν και όσοι ζήτησαν να φωτογραφηθούν με τον “λεβέντη Χρυσαυγίτη”». Λεβέντικη κοινωνία. Θα αποτελούσε μεγάλη αφέλεια να θεωρήσει κανείς αυτά τα φαινόμενα συμπτώσεις. Είναι δυνατόν οι διάφορες αποχρώσεις του δόγματος «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια» να είναι άσχετες με την πατριαρχική φαντασίωση των θιασωτών τους; Η φονταμενταλιστική, μισογυνική (όπως έχουμε ξαναπεί) σκέψη της ελληνικής δεξιάς υπάρχει μόνο μέσω της δημιουργίας των εχθρών της και η πατρίδα πάντα θα απειλείται από τους ξένους και τους κομμουνιστάς, η θρησκεία απ’ τους μουσουλμάνους και τον γέροντα παστίτσιο και η οικογένεια απ’ τους ομοφυλόφιλους και τις γυναίκες. Και στα παραληρηματικά μυαλά τους, για όλα αυτά χρειάζονται δραστικές λύσεις. Το πρόβλημα δεν είναι, ωστόσο, μόνο η υστερόβουλη μισαλλοδοξία που χαρακτηρίζει την πρωτόγονη σκέψη των ΑΝΕΛ, του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής. Ούτως ή άλλως, αυτά δεν είναι παρά παιδιά του κυρίως δεξιού κορμού της Ελλάδας – εξού και η συνεχής προσπάθεια να επαναπατριστούν στην ορθόδοξη δεξιά. Το πρόβλημα είναι η ίδια η δεξιά της, καθώς όσο κι αν παρουσιάζονται ως υπέρμαχοι της υψηλής ευρωπαϊκής κουλτούρας, οι εγχώριοι δεξιοί παραμένουν τα βλαχαδερά που ανακάλυψαν τον καπιταλισμό. Η σύνθεση της ΝΔ, του κόμματος που προασπίζεται την ευρωπαϊκή γραμμή, αποτελείται ως επί το πλείστον από φαντασμένους αρχαιολάτρες και ακροδεξιούς εθνικιστές. Οι επίδοξοι αναβάτες του “καινούριου” όπως η Δημιουργία Ξανά, απέδειξαν πολλάκις τον χωριατισμό τους κάθε φορά που κλήθηκαν να απαντήσουν σε κοινωνικά ζητήματα. Πρόσφατα, ο Πρετεντέρης επιτέθηκε στη Ζωή Κωνσταντοπούλου με ένα απ’ τα χυδαιότερα σεξιστικά κείμενα που έχει δει η ελληνική δημοσιογραφία. Η δεξιά της Ελλάδας (πλην του Βαλλιανάτου και του Μπουτάρη, μοναδικές εξαιρέσεις που μπορώ να σκεφτώ) ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για τα κοινωνικά διδάγματα του φιλελευθερισμού, για το δικαίωμα στη διαφορετικότητα, για την ανοιχτή κοινωνία. Η ελληνική δεξιά αποτελείται μόνο απο χριστιανοταλιμπάν κατσικοκλέφτες, με το ίδιο χωριάτικο σύνδρομο του νεόπλουτου που αστικόποιηθηκε και ζήλεψε και «θέλ’ κι αυτούς Μέγαρου», από ζώα της πεδιάδας που θα συνεχίσουν να δέρνουν, να σκοτώνουν, να βιάζουν, να κακοποιούν ή να δημιουργούν το κατάλληλο πλαίσιο στη δημόσια σφαίρα για να τα κάνουν άλλοι.
