Είναι πάλι αυτή η εποχή του χρόνου που η Ελλάδα όλη βάζει τα λαμπριάτικά της, τερματίζει τη γραφικότητα και ετοιμάζει να γιορτάσει τη νεκρανάσταση του θεανθρώπου. Φέτος δε, μέχρι και οι χίπστερς συμμετείχαν στο κλίμα κατάνυξης με μυσταγωγικά ιβέντς τη Μεγάλη Παρασκευή. Μιλώντας για χίπστερ, ερχόμαστε να σας βάλουμε τα κοκάλινα γυαλιά και να σας υπενθυμίσουμε ότι υπήρχαν και άλλες θεότητες που επέστρεψαν από τους πεθαμένους πριν το κάνει κουλ ο Χριστός. Ας ρίξουμε μια ματιά σε μερικές χαρακτηριστικές μυθολογικές περιπτώσεις βίας, αιμομιξίας και νεκρανάστασης, που θα ταίριαζαν μια χαρά και στο Game of Thrones: Όσιρις Πριν τη θεοποίησή του, ο Όσιρις ξεκίνησε την καριέρα ως φαραώ της Αιγύπτου, θέση που απέκτησε λόγω θεϊκής καταγωγής. Κάποια στιγμή, ο αδερφός του Σεθ μαζί με άλλους συνωμότες τον δολοφονούν και τεμαχίζουν το πτώμα του σε πολλά κομμάτια τα οποίο πετούν στον Νείλο. Ο Σεθ, από τις “Οικογενειακές Ιστορίες” της Αιγύπτου Η Ίσιδα, αδερφή του και γυναίκα του ταυτόχρονα -γιατί οι φαραώ παντρεύονταν τις αδερφές τους πριν το κάνουν κουλ οι Ταργκάρυεν και οι Λάννιστερς- αναζήτησε και κατάφερε να μαζέψει όλα τα κομμάτια του Όσιρι εκτός από τον φαλλό που τον έφαγε ένα ψάρι. Στη θέση του έφτιαξε έναν καινούριο από χρυσάφι, τον κόλλησε στη μούμια του Όσιρι και έκανε ό,τι κάνουν τα ανδρόγυνα. Από την πράξη αυτή, η Ίσιδα έμεινε έγκυος στον θεϊκό γιό της τον Ώρο, που έμελε να πάρει εκδίκηση για τον πατέρα του, ευνουχίζοντας το θείο του Σεθ. Για να ανταμείψουν την αφοσίωση της Ίσιδας, οι θεοί έφεραν πάλι στη ζωή τον Όσιρι και τον έκαναν θεό των νεκρών και του κάτω κόσμου. Άδωνις Σε μια από τις ουκ ολίγες φορές που ένας Ολύμπιος θεός αποφάσισε να τιμωρήσει έναν θνητό επειδή του κουνήθηκε ή επειδή άφησε καφάσι στη θέση παρκαρίσματός του, η Αφροδίτη παραπλάνησε τον Κινύρα και τον έστειλε να κάνει σεξ με την κόρη του, Σμύρνα. Όταν αυτός κατάλαβε τι έκανε, κυνήγησε την κόρη του για να τη σφάξει, αλλά οι θεοί τη λυπήθηκαν(;) και τη μετέτρεψαν σε δέντρο. Εννιά μήνες μετά, το δέντρο άνοιξε και από μέσα ξεπρόβαλε ο Άδωνις. Ο Άδωνις από μωρό ακόμα ήταν τόσο μπουλουκάκος που η Αφροδίτη ξετρελάθηκε μαζί του. Κάποια φάση, τον αφήνει στην Περσεφόνη, θεά του κάτω κόσμου, για να τον προσέχει, αλλά και αυτή με τη σειρά της ξετρελάθηκε τόσο πολύ που δεν ήθελε να τον αφήσει να φύγει. Το φίδι από την τρύπα έβγαλε ο Δίας που όρισε ότι ο Άδωνις θα έπρεπε να περνά το ένα τρίτο του χρόνου με την Αφροδίτη, το ένα τρίτο με την Περσεφόνη και το ένα τρίτο όπου γουστάρει αυτός. Και ο Άδωνις, πονηρός ων, προτίμησε την Αφροδίτη. Σε ένα από τα οκτάμηνα με την Αφροδίτη, ο Άδωνις , δεινός κυνηγός σκοτώνεται από έναν κάπρο. Λέγεται ότι τον κάπρο έστειλε η Άρτεμις που ζήλεψε τον έρωτα της Αφροδίτης, αλλά περιέργως όχι και της Περσεφόνης. “Μαλακία έκανα, τον Ρόμπερτ Μπαράθεον μου είπαν να σκοτώσω” Η Αφροδίτη παρακάλεσε την Περσεφόνη να αφήσει τον Άδωνι να ανεβαίνει στη γη από τον κάτω κόσμο και αυτή φάνηκε πολύ γενναιόδωρη: αντί να τον καβατζώσει εξολοκλήρου, τον άφησε έξι μήνες πάνω και τους υπόλοιπους έξι μήνες στον κάτω κόσμο μαζί της. Από τη μυθολογική Ελλάδα μέχρι σήμερα βέβαια πολλά έχουν αλλάξει και τώρα το νέο deal είναι ότι ο Άδωνις θα βρίσκεται στους τηλεοπτικούς μας δέκτες επτά φορές την εβδομάδα, 12 μήνες το χρόνο: Ή εμείς έχουμε πεθάνει και είμαστε στον κάτω κόσμο Ζαγρέας Η πρώτη ενσάρκωση του Διονύσου, γνωστού γλεντοκόπου θεού της αρχαιότητας, μας έρχεται από τον κύκλο των Ορφικών. Γιός του Δια και της Περσεφόνης, η οποία ήταν κόρη του Δία και της Δήμητρας (sensing a pattern here?), ο Ζαγρέας προορίζονταν για βασιλιάς των θεών και διάδοχος του Δία. Η Ήρα, που κάπου είχε αγανακτήσει από όλες τις γκομενοδουλειές του συζύγου της, στέλνει τους Τιτάνες να σκοτώσουν το μικρό Ζαγρέα, αφού πρώτα του αποσπάσουν την προσοχή με κάποια παιχνίδια δώρο. Παρά τις προσπάθειες του Ζαγρέα να διαφύγει αλλάζοντας μορφές, οι Τιτάνες, με την προτροπή της Ήρας, τον σκοτώνουν, κομματιάζουν το πτώμα του, το μαγειρεύουν και το τρώνε. Ο έξαλλος από την οργή του Δίας, ρίχνει τον κεραυνό του και κάνει στάχτη τους Τιτάνες. Και ο Ζαγρέας; Η καρδιά του σώθηκε από την Αθηνά και, σύμφωνα με μια εκδοχή του μύθου, τοποθετήθηκε σε γύψινο ομοίωμα και αναστήθηκε. Σε άλλη εκδοχή του μύθου, τα κομμάτια του ξανακολλάνε και ο θεός αναγεννάται. Σε μια τρίτη εκδοχή, ο Δίας κονιορτοποιεί την καρδιά του Ζαγρέα, τη διέλυσε σε έναν ποτό και το έδωσε στη Σέμελη. Έξι μήνες μετά, γεννήθηκε ο «δεύτερος» Διόνυσος. Στις μέρες μας, το οργιαστικό πνεύμα της λατρείας του Ζαγρέα επιβιώνει στο olymporock ιδίωμα του ομώνυμου καλλιτέχνη: Κετζαλκόατλ Ο Κετζαλκόατλ, ή αλλιώς το Ιπτάμενο Ερπετό, ήταν ένας από τους συμπαθέστερους και λιγότερο αιμοσταγείς θεούς στο πάνθεον των λαών της προκολομβιανής Μέσης Αμερικής. Και μιλάμε για θεούς και θυσίες τόσο αιμοσταγείς που όλα τα πάθη του Χριστού θα ήταν για αυτούς μια συνηθισμένη Πέμπτη. Σύμφωνα με κάποιους μύθους, ο Κετζαλκόατλ είναι ο δημιουργός των σημερινών ανθρώπων, τους οποίους δημιούργησε όταν κατέβηκε στον κάτω κόσμο (Μικτλάν), μάζεψε τα κόκκαλα των αρχαίων νεκρών και τα έχρισε με το αίμα του. Ο Κετζαλκόατλ ήταν τόσο καλός που χάλαγε την πιάτσα. Έτσι, ο Τεζκατλιπότκα, ο Καπνίζων Καθρέφτης (μα δεν είχαν τέλεια παρατσούκλια αυτοί οι θεοί;) έκανε τα μαγικά του και ξεγέλασε τον Κετζαλκόατλ ώστε να κοιμηθεί με την ίδια την αδερφή του (again, the pattern). Σε αντίθεση με το Δία, ο Κετζαλκόατλ δεν έκατσε να περιμένει να δει μήπως βγει κάποια κόρη για να την πηδήξει και αυτή. Από τη ντροπή του, μάζεψε τα πράγματά του και έφυγε μέχρι την άκρη του Ατλαντικού Ωκεανού, άναψε μια μεγάλη πυρά και αυτοπυρπολήθηκε. Μερικές μέρες μετά, εμφανίστηκε στον ουρανό ως ο Αυγερινός (ο πλανήτης Αφροδίτη). Γκανέσα Ένας από τους δημοφιλέστερους και πιο αναγνωρίσιμους θεούς του Ινδουιστικού πάνθεον, λόγω του χαρακτηριστικού ελεφάντινου κεφαλιού του. Και η ιστορία για το πώς ακριβώς απέκτησε αυτό το κεφάλι είναι μια κλασική περίπτωση νεκρανάστασης θεού. Μια μέρα, εν τη απουσία του συζύγου της Σίβα, η θεά Παρβάτι ήθελε να κάνει ένα μπάνιο. Για να μην έρθει όμως κανείς και την πάρει μάτι, η Παρβάτι πήρε λίγη πάστα κουρκουμά από το σώμα της και έφτιαξε ένα μικρό αγόρι, τον Γκανέσα, και του έδωσε σαφείς οδηγίες να μην αφήσει κανέναν να πλησιάσει όσο πλένονταν. Ο Σίβα όμως επέστρεψε νωρίτερα και θέλησε να δει την Παρβάτι. Ο νέωπας Γκανέσα αρνήθηκε πεισματικά και ο Σίβα εξοργίστηκε τόσο που το πήρε το κεφάλι. Κάτι όχι και τόσο παράξενο, αν σκεφτεί κανείς ότι μιλάμε για το θεό της καταστροφής. Η Παρβάτι στεναχωρήθηκε πολύ από το θάνατο του Γκανέσα – τόσο που ο Σίβα για να διορθώσει τη μαλακία του έστειλε το στρατό του να του φέρει το πρώτο κεφάλι που θα βρουν το δρόμο στο δρόμο τους. Και έτυχε, το πρώτο που βρήκαν να είναι αυτό ενός ελέφαντα. Ο Σίβα κόλλησε το κεφάλι πίσω στο σώμα του Γκανέσα και τον έφερε στη ζωή. Στη συνέχεια τον υιοθέτησε και τον τοποθέτησε επί κεφαλής του στρατού του. Άθελα του, ο Σίβα εγκαινίασε μια παράδοση που φτάνει μέχρι τις μέρες μας: να τοποθετεί κανείς κεφάλια ζώων σε σώματα ανθρώπων.
