Όταν λέμε ότι μεγαλώσαμε με τον Stephen King, το εννοούμε. Ας αφήσουμε τα βιβλία στην άκρη προς το παρόν κι ας κρατήσουμε τα πράματα που έπαιζαν σε οθόνες. Η φιλμογραφία του Stephen King μας μεγάλωσε, γιατί είχε κάτι για εμάς σε κάθε στάδιο της ανήλικης ζωής μας. Αρχικά, μας σημάδεψε με παιδικές ταινίες που έμειναν στην καρδιά μας για πάντα, όπως το Stand By Me. Έπειτα, άρχισε να συναντάει τα πρώτα μας «ενήλικα» κινηματογραφικά ερεθίσματα, όταν βλέπαμε το Shawshank Redemption στην τηλεόραση τα σαββατοκύριακα. Μετά, ενώ βρισκόμασταν ήδη στο γυμνάσιο, ξεκίνησε η μύηση στον τρόμο, στο ψάξιμο των βίντεο-κλαμπ, σε εκείνες τις σπιτικές προβολές με φίλους μακριά από το βλέμμα των γονιών – όταν είδαμε για πρώτη φορά το It, το Pet Sematary, το The Stand, το Children of the Corn. Ύστερα, στο λύκειο, αρχίσαμε να ανακαλύπτουμε τα σημάδια του King στη μεγάλη εικόνα του σινεμά, στις ταινίες των μεγάλων δημιουργών. Στο The Shining του Kubrick, το Carrie του De Palma, το Christine του Carpenter, το The Dead Zone του Cronenberg. Και μετά, ξαφνικά, γίναμε 30. Για να μην τα πολυλογούμε (και για να μην μας πάρουν τα ζουμιά), ο άνθρωπος ήταν όχι μόνο απόλυτος λαϊκός συγγραφέας του φανταστικού αλλά κι ένα κινηματογραφικό στούντιο από μόνος του, μία άτυπη εταιρία παραγωγής κινηματογραφικών τάσεων για μαζική απόλαυση. O King είναι μια βιομηχανία, κι είναι όσο πιο benevolent μπορεί να είναι μια τέτοια βιομηχανία. Πριν από 2 χρόνια, το 2017, αυτή η βιομηχανία γνώρισε μια νέα τεράστια κινηματογραφική άνθιση έπειτα από μια δεκαετία αρκετά χαμηλότερου προφίλ. Μέσα στο 2017, λοιπόν, είχαμε το νέο κινηματογραφικό It, είχαμε τα Gerald’s Game και 1922 στο Netflix, είχαμε το απαράδεκτο The Dark Tower. Μετά, η φάση ξέφυγε πάλι. Είχαμε ένα υπερ-τίμιο τηλεοπτικό Castle Rock και φέτος ήδη είδαμε ένα remake του Pet Sematary, ενώ το It Chapter Two παίζεται αυτήν τη στιγμή στο σινεμά. Κατά τ’ άλλα, τσεκάρετε τι ακολουθεί μέχρι το 2020. Στο σινεμά θα έχουμε σύντομα Doctor Sleep, In the Tall Grass και The Boogeyman, ενώ στην τηλεόραση The Outsider και The Stand, μεταξύ άλλων. Χαμός δηλαδή. Με αφορμή τον χείμαρρο ταινιών και σειρών Stephen King που διεξάγεται γύρω μας, λοιπόν, είπαμε να αναλάβουμε το τιτάνιο έργο να βάλουμε τις ταινίες του σε μια σειρά. Στην σωστή σειρά, για την ακρίβεια. Πριν προχωρήσουμε στη λίστα, επιτρέψτε μας να κάνουμε μερικές διευκρινήσεις. Πρώτον, δεν συμπεριλάβαμε sequels που δεν βασίζονται ευθέως σε συγκεκριμένο υλικό του King. Δεύτερον, δεν συμπεριλάβαμε straight-to-video κυκλοφορίες, οπότε αναγκαστικά χάνεται ένα τμήμα καλτίλας. Τρίτον, δεν συμπεριλάβαμε τηλεταινίες και τηλεοπτικές σειρές, άρα δεν έχει Salem’s Lot, The It, The Langoliers, The Stand, The Shining κλπ. Με λίγα λόγια, συμπεριλάβαμε όλες τις μεγάλου μήκους ταινίες (42 στον αριθμό) που βασίστηκαν σε έργα του King και κυκλοφόρησαν στις αίθουσες. Εκτός από 4 που δεν τις έχουμε δει, συγνώμη – δύο ινδικές (!), το Riding the Bullet και το Nolan’s Cadillac. Επίσης, για τους λάτρεις της στατιστικής, από τις πρώτες 13 ταινίες του Stephen King οι 7 άρχιζαν από C. Εμάς μας εντυπωσίασε. Και κάπως έτσι, σας παρουσιάζουμε την κατάταξή μας για όλο το σινεμά που βασίστηκε στον Stephen King – 42 ολόκληρες ταινίες, από την χειρότερη στην καλύτερη. 42. Cell (2016) Χάλια ταινία, κυρίως επειδή σπαταλάει το υπέροχο καστ των John Cusack και Samuel Jackson. 41. Thinner (1996) Δυνατός καλτ σκηνοθέτης o Tom Holland, δημιουργός επίσης του τηλεοπτικού Langoliers και του πρώτου Child’s Play, αλλά κακή ταινία. 40. A Good Marriage (2014) Ούτε για τηλεταινία των 90s. 39. The Mangler (1995) https://www.youtube.com/watch?v=7Qa-bhIuQQE Πολλές παλιές ταινίες King έχουν καλτ αξία, αλλά σίγουρα ο Tobe Hooper (σκηνοθέτης του Texas Chain Saw Massacre και του Poltergeist) μπορούσε να κάνει κάτι πολύ καλύτερο. 38. Mercy (2014) Χιλιοειπωμένη ιστορία, μέτρια παραγωγή, προχειροφτιαγμένη ταινία – πόσο μάλλον για Blumhouse. 37. Dreamcatcher (2003) Ίσως ήταν η πρώτη horror ταινία που είδα μόνος στο σινεμά, αλλά δεν είμαι σίγουρος. Όπως και να ‘χει, δυνατή μούφα. 36. The Dark Tower (2017) Η απογοήτευση των απογοητεύσεων. Σπαταλημένο υλικό, σπαταλημένο καστ. 35. Creepshow 2 (1987) https://www.youtube.com/watch?v=D4L_QSD6DAM Το Creepshow ήταν γαμάτο, αλλά σίγουρα δεν υπήρχε καμία ανάγκη για Creepshow 2. 34. Carrie (2013) Δεν είναι απαίσια ταινία, αλλά ένα αχρείαστο remake είναι πάντα ένα αχρείαστο remake. 33. Needful Things (1993) Κακό, αλλά τουλάχιστον έχει Ed Harris και Max von Sydow μαζί, πράγμα θετικό από μόνο του. 32. The Night Flier (1997) Συμπαθητικό ως αλληγορία για τα media, αδιάφορο ως βαμπιροταινία. 31. Secret Window (2004) Είχε Johnny Depp και Phillip Glass, αλλά όχι πολλά πέρα απ’ αυτό. 30. Pet Sematary (2019) Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που θα μπορούσες να κάνεις με ένα remake του Pet Sematary το 2019, αλλά αυτή η ταινία δεν πέτυχε σχεδόν τίποτα. 29. Silver Bullet (1985) Τίμια καλτίλα, κλασικός τίμιος 80s King. Πέφτει χαμηλά στη λίστα γιατί δε μου αρέσουν και πολύ οι λυκάνθρωποι. 28. Firestarter (1984) Περίπου τα ίδια με το από πάνω. Από τις αδύναμες 80s ταινίες King, αλλά τίμιο καλτ όπως και να ‘χει. Επίσης, κλασική γλυκούλα πιτσιρίκα Drew Barrymore. 27. The Dark Half (1993) Πιο καλή ταινία απ’ όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως, αλλά σίγουρα λιγότερο καλή απ’ όσο θα μπορούσε ο George Romero. 26. Hearts in Atlantis (2001) Φουλ τυρίλα, αλλά ήταν από εκείνες τις ταινίες που έχουν χαραχτεί στην παιδική μνήμη μας στις αρχές των 00s από την τηλεόραση. Καλοφτιαγμένο, καλοπαιγμένο, αλλά ψιλοάδειο. 25. Graveyard Shift (1990) Δεν αρέσει σχεδόν σε κανέναν, αλλά εγώ ψιλογουστάρω. Ίσως επειδή το προλεταριακό horror είναι τόσο σπάνιο είδος. 24. 1922 (2017) Not great, not terrible. Δεν είναι κακό, αλλά επισκιάστηκε από το πολύ καλύτερο Gerald’s Game εκείνη την χρονιά στο Netflix. 23. Cat’s Eye (1985) Σατανισμός και γάτες, το αυθεντικό σταφ. 22. The Shawshank Redemption (1994) Ντάξει, ΟΚ, κλασική ταινία, σίγουρα καλοφτιαγμένη, σίγουρα υπερτιμημένη, αλλά όχι εκεί που πάει το μυαλό σου όταν σκέφτεσαι Stephen King. 21. The Green Mile (1999) Περίπου τα ίδια με το από πάνω, από τον Frank Darabont και πάλι, ο οποίος αργότερα έκανε και μια καλύτερη Stephen King ταινία. 20. 1408 (2007) Τίμιο θρίλερ δωματίου με δυνατή ένταση, καλό καστ (John Cusack και Samuel Jackson κάνουν ό,τι δεν τους επέτρεψε αργότερα το Cell), σφιχτό σενάριο. 19. It Chapter Two (2019) Καλός ο Bill Hader, δεν λέμε, αλλά σίγουρα κατώτερο από το πρώτο It. Έχει δυνατές στιγμές, όμως συνολικά δυσκολεύεται να τσουλήσει. 18. Maximum Overdrive (1986) Η μόνη ταινία που σκηνοθέτησε ποτέ ο King. ΟΚ, σίγουρα δεν έκανε για σκηνοθέτης, αλλά πρόκειται για μια πολύ δυνατή καλτίλα με σκληρά καριόλικο soundtrack. 17. Apt Pupil (1999) Σίγουρα τα έχει τα προβλήματά του, αλλά είναι μια συναρπαστική 90ίλα με έναν τρομερό Ian McKellen. 16. The Lawnmower Man (1992) Καταλαβαίνουμε γιατί είχε φάει κράξιμο η ταινία, αλλά πρόκειται για προσωπική αδυναμία λόγω cyberpunk ύφους. 15. The Mist (2007) Φουλ υποτιμημένη ταινία από έναν μύστη του King, τον προαναφερθέντα Darabont, που άξιζε σίγουρα καλύτερη υποδοχή από εκείνη που έλαβε. 14. Cujo (1983) Αληθινά τρομακτική ταινία με ένα λυσσασμένο κωλόσκυλο που ακόμα με σκιάζει λίγο το γαμήδι. Αξίζει και με το παραπάνω το cult following που έχει. 13. Dolores Claiborne (1995) Άδικα ξεχασμένη ταινία, πολύ τίμιο θρίλερ με μια σταθερά καλή Kathy Bates – μόλις 5 χρόνια μετά το Misery. 12. Gerald’s Game (2017) Η ταινία που έβαλε ακόμα περισσότερο τον Mike Flanagan στον horror χάρτη, εξασφαλίζοντάς του την θέση σκηνοθέτη στο τηλεοπτικό The Haunting of Hill House και το επερχόμενο Doctor Sleep. 11. Children of the Corn (1984) https://www.youtube.com/watch?v=MHPYu2rrYhk Έχει κάτι πολύ creepy αυτή εδώ η ταινία, και γι’ αυτό κερδίζει επάξια μια θέση στις καλύτερες 80s καλτίλες του King. 10. Creepshow (1982) Είναι άνισο, όπως και κάθε ταινία ανθολογίας, αλλά είναι επίσης μια συνεργασία ανάμεσα σε George Romero και Stephen King. Enough said. 9. The Running Man (1987) Είναι sci-fi με Arnold Schwarzenegger στα 80s, άρα είναι και σχεδόν αδύνατον να είναι κακό. 8. It (2017) Υποδειγματικό σύγχρονο remake, χωρίς να αποτελεί και καμιά συγκλονιστική ταινία βέβαια. Σε κάθε περίπτωση, πάρα πολύ τίμιο κι ειλικρινές horror. 7. Carrie (1976) Η πρώτη μεταφορά King, και για πολλούς ακόμα η καλύτερη. Δεν είμαστε ανάμεσα σ’ αυτούς, αλλά σίγουρα της αξίζει μια θέση στη δεκάδα. 6. Pet Sematary (1989) Όποιος δεν αγαπάει το Pet Sematary, δεν μπορεί να γίνει φίλος μας. Ο Stephen King από την άλλη, που αγαπάει τους Ramones, είναι πολύ φίλος μας. 5. Christine (1983) https://www.youtube.com/watch?v=9aU5l2e9YlQ Αξεπέραστο cult classic, όπως αξίζει σε μια ταινία του John Carpenter με ένα αμάξι που το λένε Χριστίνα. 4. Misery (1990) O King αρκετές φορές έχει τοποθετήσει συγγραφείς σε κεντρικούς ρόλους έργων του, αλλά ποτέ δεν επεξεργάστηκε αυτό το θέμα τόσο καλά όσο στο Misery – με εξαιρετικές ερμηνείες από James Caan και Kathy Bates φυσικά. 3. Stand By Me (1986) Ο King ήξερε καλά ότι μια coming-of-age παιδική ιστορία είναι μισή χωρίς την απώλεια της αθωότητας. Ήξερε επίσης ότι για να πεις μια πραγματική παιδική ιστορία πρέπει να μην αφήσεις απ’ έξω το εξής: ότι η παιδική ηλικία είναι σκληρή. Και τέλος, ήξερε ότι χωρίς μαγεία δεν έχει τίποτα νόημα. Αυτό είναι το Stand By Me. 2. The Shining (1980) Ως γνωστόν, ο Stephen King αντιπαθούσε πολύ την ταινία του Kubrick. Κι η αλήθεια είναι ότι, από πολλές πλευρές, στερείται αρκετών στοιχείων που θα την καθιστούσαν μια κλασική King ταινία. Είναι μια Kubrick ταινία. Κι είναι, προφανώς, τρομερή. 1. The Dead Zone (1983) Φαινομενικά μοιάζει να είναι αρκετά ξεχού επιλογή, αλλά για μένα είναι η απόλυτη Stephen King ταινία. Κρατάει τον χαρακτήρα του έργο του συγγραφέα ακριβώς όσο χρειάζεται, με τον David Cronenberg να χειρίζεται τέλεια την ισορροπία ανάμεσα στο source material (το americana ύφος του King) και την δική του κινηματογραφική φωνή (με όλη την ανατριχιαστική body horror μεγαλοπρέπειά της). Είναι βαθιά μεταφυσικό, κι είναι βαθιά ψυχολογικό. Είναι εντελώς 80s, αλλά μοιάζει και αγέραστο. Έχει τον Christopher Walken – κι είναι η καλύτερη ταινία Stephen King.
