Στην ομοιοκαταληξία φαίνεται να στηρίζονται αποκλειστικά οι υπέρμαχοι της αναρχικής θεωρίας στην Ελλάδα, σύμφωνα τόσο με δηλώσεις ενεργών μελών του κινήματος στις μεγαλουπόλεις της χώρας μας όσο και με πρόσφατη μελέτη του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. «Ζούμε σε εποχές που η προσοχή του κόσμου κεντρίζεται με απλά πράγματα. Χρειαζόμαστε εύπεπτα ερεθίσματα για να προκαλέσουμε την κοινή γνώμη», δηλώνει ο 25χρονος Νώντας, μέλος αναρχικής οργάνωσης τα τελευταία 7 χρόνια. Οι παραπάνω παραδοχές αφορούν προφανώς στα ευρηματικά συνθήματα αναρχικών που διαβάζουμε καθημερινά στους τοίχους πολλών ελληνικών πόλεων. Όπως τα ίδια τα μέλη του κινήματος παραδέχονται, η ουσία πλέον βρίσκεται στην επίτευξη ομοιοκαταληξίας στο σύνθημα, παρά στην ουσία του μηνύματος καθεαυτή ή ακόμα και την ορθογραφία. «Η ορθογραφία δεν έχει καμία σημασία, είναι ακόμα ένα κατασκεύασμα της κοινωνίας για να μας ωθήσει στη ομοιομορφία και την μαζοποίηση. Αυτό που έχει σημασία είναι η ομοιοκαταληξία. Έτσι θα καταλάβει ο μέσος Έλληνας ότι η ώρα της επανάστασης έχει φτάσει», παραδέχεται ο Νώντας. Πράγματι, συνθήματα όπως «Ακόμα δεν κάναμε το τελευταίο ντου, αυτή η νύχτα είναι του Ιησού», «666 το χάος είναι sexy», «Ωραία είναι να λιάζεσαι, αλλά καλύτερα να σεληνιάζεσαι» και άλλα, τα οποία όπως είναι προφανές δε βγάζουν κανένα απολύτως νόημα, γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία επιβεβαιώνοντας τους παραπάνω ισχυρισμούς. Ο Πάνος, παλιός αναρχικός που εξακολουθεί να είναι μέσα στα πράγματα μας αποκαλύπτει ότι ανάλογα με την κάθε περίοδο, υπάρχουν δημοφιλή ζεύγη λέξεων που χρησιμοποιούνται στα συνθήματα για την επίτευξη της ομοιοκαταληξίας, ενώ η έρευνα δε σταματά ποτέ. «Ένα διαχρονικό ζευγάρι είναι το “κατάθλιψη-κατάληψη”, που χρησιμοποιείται ακόμα στους τοίχους. Πρόσφατα, με τα νέα μέτρα που έχουν επιβληθεί, τα νέα παιδιά συνδυάζουν τη λέξη “μέτρα” με την “πέτρα” (πχ “Παίρνουν μέτρα, πάρε πέτρα” – “Ενάντια στα νέα μέτρα, κράτα και μία πέτρα” κλπ)», δήλωσε στο «Κουλούρι» ο Πάνος. Ανεξάρτητοι ερευνητές του τμήματος Φιλολογίας του Ε.Κ.Π.Α. κατέληξαν και εκείνοι πρόσφατα στο συμπέρασμα ότι πλέον, τα αναρχικά συνθήματα επιλέγονται με μοναδικό γνώμονα την ομοιοκαταληξία, ανεξαρτήτως από το αν το σύνθημα έχει κάποια ουσία ή όχι. Καθηγητής του τμήματος ανέφερε σχετικά: «Βρισκόμαστε στην πιο καλλιτεχνική περίοδο των αναρχικών. Η δεκαετία του ’80 και του ’90 στόχευε στην προώθηση του μηνύματος. Τα τελευταία χρόνια σκοπός είναι η ρίμα, εδώ άλλωστε φαίνεται και η μεγάλη επιρροή του χιπ-χοπ και του ραπ. Οι αναρχικοί μετατρέπονται σταδιακά σε καλλιτέχνες. Στην μετάβασή τους αυτή βέβαια δεν ξεχνούν τις σταθερές αξίες του παρελθόντος και αυτό φαίνεται όταν χρησιμοποιούν συνθήματα του παρελθόντος, παραλλαγμένα για τα σημερινά δεδομένα, όπως το χαρακτηριστικό “Δεν έχω στο ψυγείο ούτε ένα λεμόνι, Μπάτσοι Γουρούνια Δολοφόνοι”.»
