Στην αρχή της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, ο Στέλιος Φαϊτάκης, ο οποίος πέθανε νεότατος (σε ηλικία μόλις 47 χρονών) την Παρασκευή που μας πέρασε, ήταν ένας αναγνωρισμένος ζωγράφος, με τη signature καλλιτεχνική του προσέγγιση να είναι οι μεγάλες τοιχογραφίες που αντλούσαν έμπνευση εξίσου από την βυζαντινή αγιογραφία αλλά και τον σπουδαίο Μεξικανό ζωγράφο Ντιέγκο Ριβέρα. Από το 2007 κι έπειτα, τα έργα του εκτίθονταν σε γκαλερί, μουσεία και εκθέσεις στην Ελλάδα και όλον τον κόσμο, από την 1η Μπιενάλε της Αθήνας «Destroy Athens» (2007) μέχρι την 1η Μπιενάλε του Κιέβου (2012) κι από την Documenta 14 στο Κάσελ (2017) μέχρι την 54η Μπιενάλε της Βενετίας (2011). [break height=50] Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram. Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από @steliosfaitakis [break height=50] Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram. Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από @steliosfaitakis [break height=50] Όπως είχε πει ο ίδιος για τον Ριβέρα και την αγιογραφία (και τη μεταξύ τους σχέση): «Εκείνος που μου έδειξε πρώτη φορά αγιογραφίες στη σχολή ήταν ο δάσκαλός μου, ο Ευτύχης ο Πατσουράκης. Μου είχε πει: “Δες εδώ τι κάνουν αυτοί”. Κι εγώ σκεφτόμουν: “Τι μου δείχνει τώρα…”. Κλότσαγα. Σιγά-σιγά, κατάλαβα τι γίγαντες ζωγράφοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι και άρχισα να πλησιάζω κι άλλες παραδόσεις, τους Γιαπωνέζους, τις θιβετιανές εικόνες, τη ζωγραφική του Ντιέγκο Ριβέρα. Ο Ριβέρα ήταν, στην ουσία, αγιογράφος. Έφτιαχνε το δόγμα του κόμματος σε εικόνες για να το βλέπει ο πιστός και να κάνει τον σταυρό του. Αντί να ζωγραφίσει τον τάδε άγιο, ζωγράφιζε τον Εμιλιάνο Ζαπάτα. Αυτή ήταν η διαφορά.» [break height=50] Μια τέτοια καταπληκτική τοιχογραφία (την οποία είχε φτιάξει το 2003) κοσμεί την περίφραξη της βιομηχανίας Ελαΐς στην Πειραιώς, μια δουλειά που ο Φαϊτάκης είχε κάνει σε ηλικία 27 χρονών, το ίδιο έτος που τελείωσε την Καλών Τεχνών: [break height=50] [break height=50] [break height=50] [break height=50] Επί τω έργω το 2003 [break height=50] Αυτή όμως είναι και η πρώτη και ίσως βασική πτυχή του Φαϊτάκη ως καλλιτέχνη. Ο περιζήτητος στις γκαλερί και στις Μπιενάλε ζωγράφος ξεκίνησε έτσι ακριβώς, δηλαδή βάφοντας τοίχους ως γκραφιτάς με το ψευδώνυμο Bizare, και με τα σπρέι του και το όραμά του άλλαξε για πάντα το ελληνικό γκραφίτι ως μέλος των crews TXC, 101, UTC από τις αρχές των 90s κι έπειτα. Τα characters του, τα οποία ως σήμα κατατεθέν τον έκαναν γνωστό σε όλη την Ελλάδα, παραμένουν μέχρι και σήμερα αξεπέραστα. Ακολουθεί υλικό αρχείου από το τρίτομο έργο “Η ιστορία του γκραφίτι στην Ελλάδα (1984-1996)” σε επιμέλεια Χαρίτωνα Τσαμαντάκη από τις εκδόσεις Futura: [break height=50] Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram. Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη H ιστορία του graffiti στην Ελλάδα (@greek_graffiti_history_book) [break height=50] Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram. Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη H ιστορία του graffiti στην Ελλάδα (@greek_graffiti_history_book) [break height=50] Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram. Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη H ιστορία του graffiti στην Ελλάδα (@greek_graffiti_history_book) [break height=50] Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram. Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Greece In USA (@greeceinus) [break height=50] Αρκετά από τα έργα του υπάρχουν στις σελίδες του “To graffiti στην Ελλάδα: Το χρώμα της πόλης”, μιας έκδοσης για το ελληνικό γκραφίτι που βγήκε το ’97 από τις εκδόσεις Οξύ σε επιμέλεια Κυριάκου Ιωσηφίδη: [break height=50] [break height=50] [break height=50] [break height=50] [break height=50] Έργο του Bizare είναι και το εξώφυλλο: [break height=50] [break height=50] Δεν είναι τυχαία τα tribute στην γκραφίτι πλευρά του από τον εξίσου θρυλικό Δημήτρη Μπαϊρακταρίδη, που είχε το ψευδώνυμο Jasone: [break height=50] Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram. Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Dimitris Bairaktaridis (@jasone_sgb) [break height=50] Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram. Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Dimitris Bairaktaridis (@jasone_sgb) [break height=50] Και από το γκραφίτι crew του Jasone, τους Θεσσαλονικείς SGB, aka Skra Getto Boys (από τα ιστορικότερα crews στην Ελλάδα), με τους οποίους έβαφε πολύ συχνά ο Bizare: [break height=50] Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram. Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη ???? ????? ???? crew (@sgb_crew_since_1991) [break height=50] Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram. Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη ???? ????? ???? crew (@sgb_crew_since_1991) [break height=50] Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram. Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη ???? ????? ???? crew (@sgb_crew_since_1991) [break height=50] Τους δύο πρωτοπόρους γκραφιτάδες μνημονεύει ο Xplicit των Στίχοιμα στους τελευταίους στίχους του κομματιού «Το Βαγόνι»: «Και όταν τελειώσουν όλα αφήστε με εδώ/ γιατί έχω τάξει αυτή την θάλασσα εκεί κάτω να δω/ κλείστε τις πόρτες και βαμμένο βάψτε όλο το car/ την μια μεριά να βάψει ο Jasone και την άλλη ο Bizare» Όπως έγραφε ο Jasone 3 χρόνια πριν: «Ήταν μέλος των TXC , σχεδιαστής του εξώφυλλου, του πρώτου lp της μπάντας που περιείχε το ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ της υπόγειας σκηνής το οποίο κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά! Σε εκείνο το παγκάκι μου είχε δείξει τα προσχέδια του ep (ενώ συζητούσαμε για την όλη κουλτούρα, σχεδιάζοντας ταυτόχρονα)..λίγες ώρες μετά, αφου γνωριστήκαμε, βρεθήκαμε να βάφουμε στο κέντρο της Αθήνας….το #θέμα είχε ξεκινήσει !!» [break height=50] Γιατί ο Στέλιος Φαϊτάκης είχε υπάρξει και μέλος των ιστορικών Terror X Crew (όταν ήταν και γκραφίτι crew εκτός από μουσικό συγκρότημα) και αυτό ήταν το εξώφυλλο του θρυλικού ομώνυμου πρώτου EP (με 3 κομμάτια, το «Επαναστάτες της Υπόγειας Σκηνής», το «Παιχνίδια του Μυαλού» και το «Να τους δω να τρέχουν») που είχε φτιάξει γι’αυτούς: [break height=50] [break height=50] Αυτό κάνει ακόμη πιο λογικό το tribute που του έκανε ο Αρτέμης των TXC μέσω του hiphopshop: [break height=50] Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram. Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη www.hiphopshop.gr (@hiphopshop.gr) [break height=50] Όμως αυτό δεν ήταν το μόνο εξώφυλλο δίσκου που φιλοτέχνησε ο Bizare. Ήταν ακόμη το εξώφυλλο του «Η Ηχοκρατορία Παρουσιάζει: Μέρος Α»: [break height=50] [break height=50] Τα προσχέδια του εν λόγω εξώφυλλου παρουσιάστηκαν στη γιορτή της για τα 20 Χρόνια της Ηχοκρατορίας που έγινε στις 7/2/2016 στο 6dogs. Tα credits για τις φωτογραφίες ανήκουν στον Σταύρο Κωνσταντάκη: [break height=50] [break height=50] [break height=50] [break height=50] Είναι επίσης τo εξώφυλλο του «Εν Όψει», του πρώτου και τελευταίου δίσκου που έβγαλαν οι Παρεμβολές: [break height=50] [break height=50] [break height=50] Το εξώφυλλο του «Αντιληψίες Συνείδησης» των FFC: [break height=50] [break height=50] Το εξώφυλλο της συλλογής «Θαμμένα Ξεχασμένα» των ΖΝ: [break height=50] [break height=50] Αλλά και το εξώφυλλο του πρώτου δίσκου των Imam Baildi! [break height=50] [break height=50] Τα tributes ήταν όμως πολλά παραπάνω. Όπως αυτό του πολύ γνωστού γκραφιτά και street artist, Sonke: [break height=50] [break height=50] Αυτό του κομίστα John Antono: [break height=50] [break height=50] Αυτό του αντιεξουσιαστικού περιοδικού Βαβυλωνία, το οποίο περιλαμβάνει και την συγκλονιστική αφίσα που είχε φτιάξει ο Σ. Φαϊτάκης για τον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Nosotros κατά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008: [break height=50] [break height=50] [break height=50] Δημιούργημα του Στέλιου Φαϊτάκη ήταν επίσης οι ζωγραφιές στο Πόλις Theatre (Πέτρου Ράλλη) όπου εμφανίζονταν το 2008 ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και ο Διονύσης Σαββόπουλος, οι οποίοι έβγαλαν εκείνη τη χρονιά δίσκο από κοινού. Ο Bizare έφτιαξε μία ζωγραφιά για κάθε τραγούδι. Τα credits για τις φώτος ανήκουν στον Αλέξη Χατζηγιάννη: [break height=50] [break height=50] [break height=50] [break height=50] [break height=50] [break height=50] [break height=50] Η κηδεία Στέλιου Φαϊτάκη – Bizare έγινε σήμερα το πρωί στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Αντί στεφάνων, η οικογένειά του ζήτησε να κατατεθούν χρήματα για τις ανάγκες της βιβλιοθήκης της ΑΣΚΤ: [break height=50] [break height=50] RIP Bizare.
