Η ΑΕΚ ξεκίνησε λίγο μουδιασμένα τη σεζόν. Η γκέλα με τις Σέρρες και ο αποκλεισμός από την Άντβερπ άνοιξαν τα στόματα. Όχι άδικα. Η ΑΕΚ δεν είχε την εικόνα η οποία πέρυσι την οδήγησε στο νταμπλ. Έμοιαζε έξω από τα νερά της, κάπως ασυντόνιστη και σίγουρα όχι συμπαγής. Τα λογάκια που ακούστηκαν λοιπόν δεν ήταν άδικα, ήταν όμως βιαστικά. Κι όποιος βιάζεται αδικεί. Μέσα σε ένα κλίμα αμφισβήτησης η ομάδα του Αλμέιδα πήγε να παίξει ένα σερί αγώνων με Ολυμπιακό–Μπράιτον–Παναθηναϊκό με εκτός έδρας επισκέψεις σε Αγγλία και Λεωφόρο. Φωτιά και λαύρα δηλαδή. Θεωρητικά το παιχνίδι που έπρεπε οπωσδήποτε να κερδίσει ήταν το εντός με τον Ολυμπιακό. Να πάει μετά να χάσει με κάτω τα χέρια στη Μπράιτον και να βολευτεί με ένα χινάρι στη Λεωφόρο. Το πρόγραμμα άνοιξε με μια ισοπαλία απέναντι στον Ολυμπιακό και η μουρμούρα έγινε ακόμη πιο έντονη. Οι απώλειες των Βίντα και Μουκουντί έκαναν τη φάση να μοιάζει με θρίλερ και η ΑΕΚ παραλίγο να μπει σε κρίση. Κάπου εκεί πήγε στο Μπράιτον και έριξε μια τριάρα στην πολυσυζητημένη τοπική ομάδα και χθες πήγε και κέρδισε μέσα στην έδρα του Παναθηναϊκού. Σε ένα ντέρμπι που έσπαγε κόκκαλα,ο Αλμέιδα βρήκε τα cojones να αλλάξει έξι παίκτες σε σχέση με το παιχνίδι της Αγγλίας και είδε την ομάδα του να μένει πίσω με μια γκολάρα του Τζούρισις νωρίς. Οι συνθήκες για να χάσει ήταν ιδανικές. Αντ’ αυτού επέστρεψε. Έχασε τρεις κλασσικές ευκαιρίες, ισοφάρισε με τον απίθανο Τσούμπερ και στο δεύτερο έκανε ανατρόπα με τον διαστημικό Πινέδα. Έτσι έφτασε σε ένα τεράστιο διπλό και θύμισε σε όλους ότι ο δρόμος για την κορυφή περνάει από εκείνη. Κάτι για διαβολοβδομάδα λέγαμε;
