Μια φορά κι έναν καιρό ήταν δύο δίδυμοι πύργοι. Μετά έπεσαν. Και ύστερα άρχισε η ζωή μιας ολόκληρης χώρας να περιστρέφεται γύρω από ένα φόβο. Το φόβο της επόμενης τρομοκρατικής επίθεσης. Τέρορ αλέρτ και δε συμμαζεύεται. Οι ζωές των Αμερικανών δεν ήταν ποτέ πια οι ίδιες, αφού σε κάθε γωνία θα μπορούσε να βρεθεί ένας πάνοπλος μουτζαχεντίν και μετά αλάχου ακμπάρ και μετά ….. Η 11η Σεπτεμβρίου έγινε η αφορμή για την εισβολή στο Αφγανιστάν. Έκτοτε πάμπολλες θεωρίες συνωμοσίας κυκλοφόρησαν που προσπάθησαν να ερμηνεύσουν τα γεγονότα εκείνης της ημέρας και να αποδείξουν ότι ο πόλεμος ήταν προσχεδιασμένος και τα μέτρα ασφαλείας που πάρθηκαν για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας ήταν υπέρμετρα και σκοπό είχαν τον έλεγχο των μαζών και όχι την προστασία τους. Δεν πίστεψα ποτέ καμία από τις θεωρίες συνωμοσίας τις οποίες διάβασα, όχι μόνο επειδή όλες κάπου χωλαίνουν αλλά κυρίως επειδή δε χρειαζόταν να ισχύουν για να καταλάβω το μέγεθος της υπερβολής όσων ακολούθησαν. Ας λάβουμε ως δεδομένο λοιπόν ότι τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου συνέβησαν όπως ακριβώς μας είπαν. Πόσο επικίνδυνη ειναι στα αλήθεια η τρομοκρατία; Σύμφωνα με τo Global Terrorism Database (GTD), από της 11/9 του 2001 εώς το τέλος του 2011 , 14 Αμερικανοί πολίτες πέθαναν σε τρομοκρατικές επιθέσεις εντός του Αμερικανικού εδάφους ενώ 238 είναι ο συνολικός αριθμός Αμερικάνων πολιτών που απεβίωσαν σε τρομοκρατικές επιθέσεις παγκοσμιώς, η πλειοψηφία στο Αφγανιστάν και στο Ιρακ. Το 2010 δεκαεφτά Αμερικάνοι βρήκαν το θάνατο σε τρομοκρατική επίθεση ενώ το 2010 δεκαπέντε. Στην πραγματικότητα αυτή τη στιγμή που μιλάμε η ετήσια πιθανότητα θανάτου ενός Αμερικανού από τρομοκρατική επίθεση είναι 1:20.000.000. Για να καταλάβουμε το μέγεθος της παράνοιας είναι καλό να συγκρίνουμε τα στατιστικά άλλων αιτιών θανάτου .Όχι, δεν πρόκειται να αναφέρω τα γνωστά όπως η παχυσαρκία, το αλκοόλ και τα αυτοκινητιστικά ατυχήματα. Τη δεκαετία 2000-2010, 293 Αμερικάνοι σκοτώθηκαν από πτώση τηλεόρασης ή αλλου ηλεκτρικού εξοπλισμού . 55 άνθρωποι παράπανω απ’οτι σκοτώθηκαν σε τρομοκρατικές επιθέσεις τη δεκαετία 2001-2011! Η ετήσια πιθανότητα θανάτου από πνιγμό σε μπανιέρα είναι 1/807. 000 Η ετήσια πιθανότητα θανάτου από πτώση από το κρεβάτι είναι 1/423.000 Η ετήσια πιθανότητα θανάτου από τσίμπημα μέλλισας ή σφίγγας είναι 1/5.000.000 Και εδώ αρχίζουν οι σοβαρές απορίες. Πότε θα ληφθούν σοβαρά μέτρα ασφαλείας ενάντια στα ντιβάνια; Πότε θα αρχίσουν να μας κάνουν έλεγχο στα αεροδρόμια για μεταφορά LCD; Πόσο πρέπει να περιμένουμε για να συλληφθούν όλες αυτές οι γούρνες που στοίχισαν τη ζωή σε εκατοντάδες ανθρώπους; Και επιτέλους σε τί κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας αγαπητέ αναγνώστη όταν σμήνη από μπαμπούρια κρύβονται αυτή τη στιγμή που μιλάμε στα οπλοστάσιά τους και σχεδιάζουν να μας ξεκάνουν; Πού είναι το κράτος; Πηγές: http://www.start.umd.edu/gtd/ http://danger.mongabay.com/injury_death.htm http://www.allgov.com/departments/independent-agencies/consumer-product-safety-commission?agencyid=7295 http://www.nctc.gov/
