Στη Νέα Υόρκη της εποχής της ποτοαπαγόρευσης, η ηρεμία μπορεί να είναι μόνο προσωρινή. Τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα γύρω από την παράνομη παρασκευή και διακίνηση οινοπνευματούχων, θα οδηγήσουν σε σύρραξη τους τοπικούς γκανγκστερς. Τα φαινόμενα θα κλιμακωθούν σύντομα και ένας πραγματικός πόλεμος θα ξεσπάσει! Τα πράγματα δυσκολεύουν για τον Fat Sam όταν ο “αντίπαλός” του, Dandy Dan, εξοπλίζεται με αυτόματα όπλα. Σε σύντομο διάστημα καταφέρνει να εξολοθρέυσει την συμμορία του Fat Sam. Το γεγονός αυτό δίνει την ευκαιρία στον Bugsy Malone, μεγάλο καρδιοκατακτητή και σε επείγουσα ανάγκη για χρήμα, να σώσει (με το αζημίωτο φυσικά) τον Sam. Όπου υπάρχουν γκανγκστερς, κατά σύμβαση, αφθονούν και οι γυναίκες. Τους βασικούς χαρακτήρες της ταινίας συμπληρώνουν έτσι, η Tallulah (Jodie Foster), μεγάλο όνομα στο κλαμπ του Fat Sam και “εκλεκτή” του, και η Blousey, ανερχόμενη τραγουδίστρια-ηθοποιός στην οποία έχει τάξει ταξίδι στο Hollywood ο Bugsy. Τώρα που έχουμε περιγράψει συνοπτικά την υπόθεση και τους χαρακτήρες της ταινίας, είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για μια κλασσική ταινία με γκάνγκστερ. Συγκρίνοντας την για παράδειγμα με την ταινία ορόσημο του είδους, Scarface (1932), εύκολα εντοπίζουμε ομοιότητες και σε στοιχεία της πλοκής (για παράδειγμα, η τεχνολογική εξέλιξη των αυτόματων όπλων που κλιμακώνει τις συγκρούσεις και η τεταμένη ερωτική ατμόσφαιρα μεταξύ της “γυναίκας” του αφεντικού και παρατρεχάμενών του), πέρα από την υφολογική ταύτιση. Παραλείψαμε όμως μέχρι αυτό το σημείο ένα στοιχείο που σαφώς διαχωρίζει το Bugsy Malone από άλλες ταινίες: η χρήση παιδιών σε όλους τους ρόλους. Πάνω σε αυτό, στηρίζεται και μια σειρά άλλων παρεμβάσεων. Τα ποτά έχουν αντικατασταθεί από χρωματιστούς χυμούς, τα όπλα εκτοξεύουν τάρτες και τα αυτοκίνητα είναι πεταλοκίνητα (κινούνται με πετάλι). Το περιβάλλον γίνεται έτσι κατάλληλο για ανήλικους, ανεξάρτητα από την αντισυμβατική (γκανγκστερική) εμφάνιση και συμπεριφορά τους. Η απόφαση των δημιουργών της ταινίας να την διανθίσουν με αρκετά τραγούδια, χρησιμοποιώντας το περιβάλλον του νάιτ κλαμπ χωρίς να περιορίζονται όμως από αυτό, της προσθέτει αρκετά. Το lipsync είναι απαίσιο, οι φωνές όμως ενήλικων τραγουδιστών δημιουργούν μια πετυχημένη αντίθεση.
