Στον ελληνορθόδοξο κουβά οδεύουν οι υπουργικές αποφάσεις που πήρε για τα προγράμματα σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών (σε δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο) ο πρώην υπουργός Παιδείας, Κώστας Γαβρόγλου. Ο φονιάς του πολυθεϊστικού δράκου ήταν το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), το οποίο έκρινε ότι οι αποφάσεις του είναι αντισυνταγματικές και ότι είναι αντίθετες στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ). Αναλυτικά, τα θύματα της σημερινής απόφασης του ΣτΕ είναι οι 101470/Δ2/16.6.2017 και 99058/Δ2/13.6.2017 αποφάσεις του υπουργού Παιδείας. Το ενδιαφέρον, αν και ελαφρώς αναμενόμενο στοιχείο εδώ, είναι το σκεπτικό του ΣτΕ: Ότι δηλαδή τα Θρησκευτικά στο σχολείο πρέπει να διαμορφώνουν Ορθόδοξη Χριστιανική συνείδηση, καθώς το μάθημα δεν απευθύνεται σε όλους, αλλά αποκλειστικά στους Χριστιανούς ορθόδοξους μαθητές. Το ΣτΕ στην απόφαση του αναφέρει επίσης ότι υπάρχει δικαίωμα στην απαλλαγή για όποιον είναι αντίχριστος άθεος ή αλλόθρησκος και μπορεί να ενεργοποιηθεί με την επίκληση στη συνείδηση και μόνο. Τα παιδάκια δεν πρέπει να νομίζουν ότι τη σκαπούλαραν, καθώς η απόφαση υπογραμμίζει ότι αν μαζευτούν αρκετά από αυτά, πρέπει να καούν στην πυρά να διδάσκεται ισότιμο μάθημα για να μην κάνουν απλά κενό. [break height=50] [break height=50] Πιο ενδιαφέρουσα βέβαια είναι η συνέχεια, καθώς όπως καταλαβαίνετε όλη η φάση με την απαλλαγή είναι απλά λεπτομέρεια. Το ενδιαφέρον είναι ότι τα προγράμματα του Γαβρόγλου κρίθηκαν αντισυνταγματικά, γιατί δεν βοηθούν να γίνουν τα παιδάκια ορθόδοξα. Πιο συγκεκριμένα, τα προγράμματα δεν του γυμνασίου και του λυκείου δεν περιέχουν ολοκληρωμένη και διακριτή από τις άλλες θρησκείες διδασκαλία των «δογμάτων, ηθικών αξιών και παραδόσεων» της ορθόδοξης εκκλησίας, ενώ το πρόγραμμα του λυκείου θεωρείται αποσυνδεδεμένο από αυτή. Το πρόβλημα τους είναι μάλιστα ότι στο δημοτικό και στο γυμνάσιο προβάλλουν στοιχεία που η ορθοδοξία έχει κοινά με τις άλλες θρησκείες (προφανώς απαράδεκτο). Εναλλακτικά, προβάλλουν ηθικά και κοινωνικά ζητήματα τα οποία είτε επικαλύπτονται από άλλα μαθήματα, όπως στο δημοτικό και στο γυμνάσιο, είτε είναι αντίθετα με την ορθοδοξία (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό). Με βάση αυτά κρίθηκαν αντίθετα με τα άρθρα 16 παρ.2 και 13 παρ.1 του Συντάγματος, με το άρθρο 2 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ και με την Αρχή της Ισότητας (άρθρο 4 παρ. 1 του Συντάγματος, άρθρα 14 και 9 της ΕΣΔΑ) και άρα θεωρούνται άκυρα. Το δε νέο υπουργείο Παιδείας έβγαλε μία λιτή ανακοίνωση που λέει ότι θα μελετήσει τις αποφάσεις και θα κάνει αλλαγές, χωρίς να εκφράζει άποψη: «Το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων θα μελετήσει τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, προκειμένου ακολούθως να επανεξετάσει εξ’ αρχής το σχετικό κανονιστικό πλαίσιο, προβαίνοντας στις ενδεδειγμένες ενέργειες για την αναμόρφωση του προγράμματος σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών και για την τροποποίηση της δήλωσης απαλλαγής από αυτό. Γνώμονας μας να διασφαλιστεί η συμβατότητα των σχετικών ρυθμίσεων με τις συνταγματικές επιταγές.» Να σημειωθεί ότι στα προγράμματα αυτά έχει ασκηθεί καιρό τώρα κριτική (αν και όχι ακριβώς από την πλευρά της ανεξιθρησκείας) από φορείς όπως η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, σε κείμενα της λογικής του παρακάτω: «Σύμφωνα όμως με την Ορθόδοξη διδασκαλία, ο αληθινός Θεός είναι ένας, αλλά δεν είναι «μόνος». Είναι η κοινωνία των προσώπων της Αγίας Τριάδος. Επομένως, δεν είναι δυνατόν να αποδεχτούμε τον Χριστιανισμό ως μία θρησκεία μεταξύ των μονοθεϊστικών θρησκειών. Ούτε βεβαίως είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτό από την Ορθόδοξη Εκκλησία να εντάσσονται στη συνείδηση των μαθητών οι ναοί και η λατρεία που αφορούν τον αληθινό Θεό στην ίδια κατηγορία με τα τζαμιά, τις παγόδες -χώρους που περιλαμβάνουν π.χ. άψυχα όντα, όπως τον ναό των ποντικών, των φιδιών, της κίτρινης χελώνας και του λευκού αλόγου, της αιμοδιψούς Κάλι ή του Σίβα, τους ναούς με τις ταντρικές τελετές, τις κτηνοβασίες και τις αιματηρές θυσίες ανθρώπων και ζώων. [..] Οι μικροί ορθόδοξοι μαθητές είναι ανάγκη να μαθαίνουν πρώτα το δικό τους αλφαβητάρι πίστεως για να μπορούν αργότερα, κυρίως στις Λυκειακές τάξεις, να γνωρίσουν και να προσεγγίσουν και τις θρησκείες, με ασφάλεια και με δυνατότητα σύγκρισης και αξιολόγησης -χωρίς τον κίνδυνο του θρησκευτικού συγκρητισμού, του σχετικισμού, της σύγχυσης και της αλλοτρίωσης.» Εδώ είναι Ελλάδα, άμα θέλετε να μάθετε για άλλες θρησκείες να παίξετε Assassin’s Creed.
