Φωτό: Παππάς Παναγιώτης Αποφασίσαμε προ πολλών ημερών να περάσουμε το Κυριακάτικο μας μεσημέρι γεμάτο νοσταλγία και όπως αποδείχτηκε και με εξαιρετική παρέα. Έτσι βρεθήκαμε στο δωδέκατο κατά σειρά Amigathering όπου θαυμάσαμε ουκ ολίγους υπολογιστές τύπου Amiga και είχαμε μία απίστευτη συζήτηση με τα δύο παιδιά που ήταν υπεύθυνα για το όλο εγχείρημα, το Δημήτρη και το Φρανκ. Πραγματικά, η απομαγνητοφώνηση αυτής της συζήτησης με ζόρισε καθώς δεν ήξερα τι να συμπεριλάβω μέσα. Τα παιδιά ήταν τρομερά φιλόξενα, με απίστευτο χιούμορ και πραγματικά χειμαρρώδεις όσον αφορά τις απαντήσεις τους. Άμα παρέθετα όλο τον όγκο των λεγομένων μας, αυτό το άρθρο θα ήταν εκτενέστερο και από το κατηγορητήριο στη δίκη της Νυρεμβέργης. Οπότε, ορίστε ένα μικρό δείγμα της συζήτησης μας: Ερ.1: Πώς ξεκίνησε όλο αυτό; Πώς, πότε και γιατί; Δημήτρης: Ξεκίνησε από τα μέσα της δεκαετίας του 1990. Όταν στις αρχές του διαδικτύου στην Ελλάδα, μία από τις πρώτες υπηρεσίες που προσέφερε εκείνο τον καιρό ήταν το IRC. Το IRC ήταν κάτι σαν chat room, για όσους δεν το ξέρουν, όπου άρχισαν να γνωρίζονται άτομα απ΄όλη την Ελλάδα με κοινό ενδιαφέρον την Amiga. Η Amiga, λοιπόν, ήταν τότε ένας υπολογιστής που μεσουρανούσε εκείνη την εποχή και κυριαρχούσε στην αγορά. Σταδιακά αναπτύχθηκε μία παρέα, την οποία είχαμε ονομάσει σε ένα κανάλι «Amiga Hellas», με μέλη διασκορπισμένα σε διάφορα σημεία της Ελλάδος (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Σάμο κτλ). Οπότε κάποια στιγμή αποφασίσαμε να βρεθούμε όλοι μαζί και να γνωριστούμε και κάπως έτσι προέκυψε η ιδέα του Amigathering. Ένα event το οποίο εν συνεχεία καθιερώθηκε και πραγματοποιείται μία φορά το χρόνο. Ουσιαστικά, είναι μία επανασύνδεση της παρέας που είχε προκύψει τότε και η οποία ωστόσο συνεχίζει να μεγαλώνει μέχρι και σήμερα. Φρανκ: Από το 1997 μέχρι και σήμερα έχει γίνει 12 φορές ανελλιπώς. Υπήρξε μία μικρή παύση 3 χρόνων στις αρχές του εγχειρήματος κιόλας. Το καλό με το Amigathering είναι ότι δεν εδρεύει σε μία και μόνο πόλη της Ελλάδος, η τοποθεσία διεξαγωγής αυτής της συνάθροισης αλλάζει κατά καιρούς. Amigatherings έχουν γίνει στη Πάτρα, στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, στη Ρόδο, στο Βόλο. Στο Βόλο μάλιστα είχαμε αθρόα προσέλευση κόσμου από πάρα πολλές πόλεις της Βορείου Ελλάδος. Για τον κόσμο αυτό είναι μία τρομερή ευκαιρία να συναντήσει άτομα που χρησιμοποιούσαν το συγκεκριμένο hardware και γνωριστεί μαζί τους. Ερ.2: Ποιος είναι ο βασικός σκοπός ενός Amigathering; Φρανκ: Ο σκοπός πρωτίστως ήταν να γνωριστούμε και κατά δεύτερον, όπως γίνονται σε άλλες διάφορες ειδικού ενδιαφέροντος συγκεντρώσεις, ο καθένας να επιδείξει το μηχάνημα του και τις όποιες επεμβάσεις έχει κάνει πάνω του. Τα περισσότερα από αυτά δεν βρίσκονται πια σε εργοστασιακή μορφή. Επίσης, άλλο ένα ενδιαφέρον γεγονός που έχω παρατηρήσει στις συναθροίσεις μας είναι πως συζητώντας με διάφορα άτομα σου δίνουν μία διαφορετική διάσταση των τεκταινόμενων τότε συμπληρώνοντας έτσι το παζλ των γεγονότων γύρω από τη Commodore. Ο πραγματικός σκοπός όμως, και αυτό που μας ευχαριστεί ιδιαιτέρως, συνεχίζει να είναι η επαφή με άτομα που είχαμε να δούμε χρόνια ή ακόμα καλύτερα να γνωρίζουμε καινούργια τα οποία έμαθαν για εμάς εντελώς τυχαία και έρχονται για πρώτη φορά σε ένα Amigathering. Δημήτηρης: Θα συμφωνήσω απόλυτα με το Φρανκ. Το θέμα δεν είναι να φέρω και να επιδείξω το μηχάνημα μου, όπου όλα αυτά γίνονται στα πλαίσια του χαβαλέ, αλλά να βρεθούμε και να συζητήσουμε μεταξύ μας με γνώμονα το κοινό μας ενδιαφέρον γι’ αυτόν τον υπολογιστή που λέγεται Amiga. Ερ.3: Τι συναισθήματα ενέπνεε η Amiga κατά την πρώτη επαφή μαζί της και κατά πόσο μπορούσε να επηρεάσει τη μετέπειτα ζωή κάποιου; Δημήτρης: Για μένα προσωπικά η πρώτη επαφή έλαβε χώρα στα τέλη του 88-89, όπου είδα μία Amiga 500 μπροστά μου και απλά έπαθα σοκ. Η ενασχόληση μου μαζί της έπαιξε καθοριστικό ρόλο μιας και αργότερα στην ενήλικη ζωή μου ασχολήθηκα με την πληροφορική. Κάτι που συνέβη, φαντάζομαι και πολλά άλλα άτομα. Οι δυνατότητες της (συγκριτικά μάλιστα και με άλλους υπολογιστές της εποχής) σε ωθούσαν να ασχοληθείς με πάρα πολλούς τομείς όπως τα 3D/2D γραφικά, τη μουσική και τον προγραμματισμό. Εν άλλοις λόγοις, με ώθησε προς μία κατεύθυνση και ανακάλυψα κάτι που αγάπησα και δεν θα μπορούσα να το συναντήσω αλλιώς. Φρανκ: Για μένα η πρώτη επαφή ήταν λίγο νωρίτερα. Πιο πριν είχα έναν Amstrad 464 αλλά με τον καιρό έπεισα τους γονείς μου να μου πάρουν μία Amiga δικαιολογώντας την αγορά αυτή στηριζόμενος στις εξαιρετικές ιδιότητες της για την εποχή. Πράγματι, το 1985 όταν βγήκε είχε δυνατότητες εφάμιλλες υπερυπολογιστών και με ένα σχετικά μικρό αντίτιμο της τάξεως των $1500. Το 1987, λοιπόν, κόστιζε 195.000 δρχ. χωρίς οθόνη, όπου η αγορά της για μένα τότε ισοδυναμούσε με ένα εξωπραγματικό γεγονός. Στη συνέχεια και εγώ ασχολήθηκα με παρεμφερείς τομείς συσχετιζόμενους με το ποιόν μου στην Amiga, πιο συγκεκριμένα τον τομέα μηχανογράφησης. Ίσως ένα από τα σημαντικότερα μαθήματα ζωής που σου προσέφερε η Amiga ήταν ο τρόπος λειτουργίας της και η κατανόηση αυτής της διαδικασίας σε οδηγούσε στην ανάπτυξη ενός αρχείου διάφορων λύσεων για παρόμοια προβλήματα πληροφορικής φύσεως που μπορείς να συναντήσεις μέχρι και σήμερα. Ήταν πράγματι μεγάλο σχολείο. Ερ.4: Πάμε στο fun part της Amiga τώρα. Ποια παιχνίδια πιστεύετε είχαν την μεγαλύτερη απήχηση στους Amig-αδες βάσει βιωμάτων και ότι έχετε παρατηρήσει μέχρι τώρα στα Amigathering; Φρανκ: Το F-18 Interceptor ήταν ένας εξαιρετικός εξομοιωτής, ο οποίος σου προσέφερε μια φοβερή αίσθηση πτήσης. Το Shadow Of The Beast ήταν και αυτό ένα εξαιρετικό παιχνίδι αλλά κυρίως για να το βλέπεις εξαιτίας των φοβερών γραφικών του και λιγότερο για να το παίζεις λόγω του υψηλού επιπέδου δυσκολίας. H Psygnosis, η εταιρία που είχε κυκλοφορήσει το Shadow Of The Beast, μερικά χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε το Leander, ένα εξίσου εντυπωσιακό παιχνίδι. Προσωπικά, μου άρεσε πάρα πολύ και το Colonization, το οποίο εμφανίστηκε στην ύστερη εποχή, βέβαια. Δημήτρης: Πολλά shoot ‘em up παιχνίδια ήταν εξαιρετικά δημοφιλή μεταξύ των fans της Amiga. Τέτοια παιχνίδια ήταν πχ. το κλασσικό πια Battle Squadron (με πρόσφατο remake για κινητά), το Project-X, το Super StarDust και άλλα. To Defender Of The Crown, επίσης, ένα video game με τρομερά γραφικά για την εποχή του εξαιτίας του οποίου η Commodore πούλησε χιλιάδες κομμάτια Amiga. To SuperFrog ήταν και αυτό πολύ δημοφιλές. Το The Secret of Monkey Island απέσπασε ιδιαίτερα καλές κριτικές και από Amig-αδες και από τα περιοδικά. Συγκεκριμένα το Amiga Power magazine το επαίνεσε ως «πρώτο πραγματικά προσιτό adventure» θέτοντας έτσι τις βάσεις για τα μετέπειτα adventure games. Το Kick-Off και το Sensible Soccer ήταν τα «ποδοσφαιράκια» της εποχής. Με το Kick-Off συγκεκριμένα να παίζεται ακόμη και σήμερα, για χάρη του οποίου διοργανώνονται και παγκόσμια τουρνουά, όπου έχουμε και Έλληνα παγκόσμιο πρωταθλητή. Ερ.5: Γιατί όσοι ασχολούνται με την Amiga είναι μεταλλάδες; Φρανκ: Γιατί ΠΡΕΠΕΙ να είναι μεταλλάδες. (γέλια) Αυτό που ανέφερες πάντως είναι στατιστικά παρατηρημένο. Το πιθανότερο να ευθύνεται η εποχή που ήκμασε η Amiga, όπου ένας σημαντικός αριθμός ατόμων τότε άκουγε metal. Υπήρχαν και κάτι rave-αδες αλλά αυτοί είχαν Atari συνήθως. Ίσως να ήταν κάποιου είδους τιμωρία γι’ αυτούς και πίστεψε με ο Atari ήταν όντως τιμωρία(πολλά γέλια). Δημήτρης: Πράγματι, υπήρχε μία μεγάλη κόντρα τότε για ποιο μηχάνημα είναι καλύτερο. Κόντρα επιπέδου δημοτικού, μην φανταστείς τίποτα τρελό. Κάτι σαν την κόντρα «ποια είναι καλύτερη μπάντα, οι Maiden ή οι Metallica;» Φρανκ: Οι SLAYER! Ερ.6: Για επίλογο, πείτε μου ποιο αναμένετε να είναι το μέλλον του Amigathering; Δημήτρης: Θα το συνεχίσουμε όσο ζούμε και ωσότου να θάψουμε ο ένας τον άλλον (γέλια). Πέρα από την πλάκα πάντως αυτό το πράγμα θα υπάρχει όσο υπάρχουν άνθρωποι που το κρατάνε ζωντανό. Δεν υπάρχει κάποια εταιρεία ή κάποιο προσωπικό συμφέρον το οποίο υποκινεί καταστάσεις πίσω από τις συναθροίσεις μας. Η μόνη κινητήριος δύναμη πίσω από αυτό είναι η αγάπη μας για αυτό τον υπολογιστή και η ανάγκη να το μοιραστούμε όλο αυτό με άλλους ανθρώπους. ΥΓ1: Θα ήθελα να ευχαριστήσω τα παιδιά από το AmigaHellas και όσοι πιστοί προσέλθετε εδώ. ΥΓ2: Για όλους υπάρχεί μία Amiga και μπορούν να την προμηθευτούν από εδώ.
