Πολλοί από εσάς θα έχετε σκεφτεί σε ποια εποχή και μέρος θα πηγαίνατε εάν μπορούσατε να γυρίσετε τον χρόνο πίσω. Εάν είχατε μια χρονομηχανή, βρε αδερφέ, που θα ταξιδεύατε; Αρκετοί μάλλον θα επιλέγατε αρχαία Ελλάδα, άλλοι την Οκτωβριανή Επανάσταση, και οι πιο ρουόκ, ίσως το Γούντσοκ το 1969. Πριν πάρετε την τελική σας απόφαση αφήστε μας πρώτα να σας ταξιδέψουμε μέσα από ένα καλοκαιρινό αφιέρωμα του περιοδικού MAX (θεός σχωρέστο) στη Μύκονο και Σαντορίνη (σαν ερωτευμένοι πιγκουίνοι) του 1994, για να νιώσουν οι νέοι και να θυμηθούν οι παλαιότεροι μια από τις πιο όμορφα οργιαστικές περιόδους του τόπου, μιας εποχής που το χανγκόβερ της δεν λέει να περάσει 23 χρονια μετά. Το μαγικό 1994 ο Ανδρέας με την Μιμή κυβερνούν για τελευταία φορά την χώρα, η Εθνική του Αλκέτα Παναγουλια παίζει στο πρωτο της μουντιάλ με σύστημα με 4-4-2 (4-0 από την Βουλγαρία 4-0 από την Αργεντινή και 2-0 από την Νιγηρία) και ο Σταμάτης Γονίδης κυκλοφορεί το ιστορικό “Γιατί χλαις”. Οκ αν όλα αυτά δεν σας έχουν πείσει, ας κάνουμε μέσω του MAX μια βουτιά χωρίς αναπνευστήρα στην ψευτο-γκλαμουριά και την επίπλαστη ευδαιμονία μιας περιόδου που μας άφησε ανεπιστρεπτί. Ντάξει μιλάμε για υψηλή υπερεαλιστική ποίηση, δεν καταλαβαίνουμε τι ακριβώς θέλει να πει ο ποιητής, άλλα πρώτον έχουν περάσει και 23 χρονια από τότε που γράφτηκε αυτό το πόνημα και δεύτερον ίσως να μην κατάλαβε τι έγραψε και ο ίδιος συντάκτης προσπαθώντας να δείχνει τρέντι κουλ και “φευγάτος”. Όλα παίζουν. Τότε που η λέξη χρηματιστήριο ήταν στο τοπ 5 των λέξεων που χρησιμοποιούνταν στην χώρα. Και λίγο καλλιτεχνικό γυμνό για να δώσει και λίγη ποιότητα στο αφιέρωμα Ο πρώτος guru των 90ς που θα μας εξηγήσει τι σκατά είναι οι “ντουφτιν -ντουφτιν night clubbers της προηγούμενης νύχτας“, δώρο η είσοδος στο επόμενο EPIC πάρτι. (Αριστερά) «ΜΙΚΡΗ ΒΕΝΕΤΙΑ: Το υποβρύχιο πανοραμίκ του νησιού κλαμπάρει 20.000 λεύγες υπό τη θάλασσα. Wild at heart καταστάσεις και πόλεμος των άστρων για μια θέση στον ήλιο, ή στην μπάρα. The place to be, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν γονδολιέρηδες». Προς τους νεαρότερους αναγνώστες μας: ΟΧΙ παιδιά δεν μίλαγε κανείς έτσι στα 90ς (κανείς που να ξέραμε τουλάχιστον), ούτε εμείς που είμαστε 30+ καταλαβαίνουμε τι γράφει και ποια η σύνδεση του κειμένου με την φωτογραφία. / (Δεξιά) Κλασσική σκηνή από τα μυκονιάτικα 90ς, ψαράδες και μοντέλα καθαρίζουν τα δίχτυα τα ξημερώματα μετά από το ανελέητο κλάμπινγκ και (μάλλον) τα “ντουφτιν ντουφτιν”. Κορμιά μαυρισμένα, καμπύλες και γωνίες του θανάτου παίζουν με νεύρα και διαθέσεις Πως φαίνεται ο αριστούχος του ΙΕΚ ΙΜΑΚΟ Vintage Μυκονοοοοός, λίγο πριν χτιστεί και ο τελευταίος βράχος του νησιού Στα ASTRA έπαιζε το παρεόνι Κηθ Ρίτσαρντς – Βάνα Μπάρμπα- Ερρίκος Πετιλόν, ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΩ ΑΛΛΟ. Η 17 Νοέμβρη ήταν τόσο hot στα 90ς,που από ό,τι βλέπουμε μπορούσε να συνδυαστεί και με τα μπαρόκλαμπα του νησιού των ανέμων. Τότε έψαχναν τον Λαλιώτη για άλλους λόγους. Τυχαίο σκανάρισμα που μπήκε για να σας θυμίσει πως κάναμε μικροί τις διαιρέσεις. A και για να διαβάσετε στην κριτική της Vengeraς ότι η Μύκονος το 1994 ήταν ένα μεγάλο κρεβάτι. Γιατί το απόλυτο class είναι ο,τι μας απέμεινε για τους κακούς μήνες ό,τι και αν σημαίνει αυτό. μάλιστα. Φουαγκρά “βρώμικο”, λεφτά υπήρχαν. Ένα νόμπελ λογοτεχνίας (έστω και καθυστερημένα) για την ποιήτρια του Αιγαίου που έγραψε αυτό το κείμενο. Συνδυάζοντας ράντομ γραμμές από αυτή την σελίδα μπορείς να κάνεις καταπληκτικά χαίκου Έξαψη στους σομιέδες μουλάρια στα πλατύσκαλα θεοί στον ήλιο Όπου και να πήγαινες στα 90ς έπεφτες πάνω στον Κιθ. Αυτό με τον Κ. Καλντερόν (πρέσβη Κολομβίας) ενέχει κάποιο υπονοούμενο που δεν πιάσαμε; Πισλαβογιουνιστές… omfg. Eπίσης στο ίδιο κυκλάκι υπάρχει η εξής αγία τριάδα: Μπράιαν ίνο, Ρίκα Βαγιάνη, Μιμή Ντενίση. Στο studio 33 (δεν ξέρουμε αν υπάρχει ακόμα) μπορούσες να ακούσεις Dog Songs . Τότε που επέλεγες το κλαμπ ανάλογα με το τι αμάξια πάρκαραν απ’ έξω και πόσο καθαρή τουαλέτα είχε… και για να καταλάβετε τι σημαίνουν όλα αυτά τα σηματάκια διπλά από τα μαγαζιά… Αλλάξατε γνώμη για το που θα επιλέγατε να πάτε αν μπορούσατε να ταξιδέψετε πίσω στο παρελθόν; Εδώ μπορείτε να κατεβάσετε όλο το περιοδικό.
