Πριν πολλά πολλά χρονια, υπήρξε μια εποχή που ένα τεράστιο βαρύ ξύλινο κουτί που διέθετε οθόνη, μοχλό και κουμπάκια και μέσα του περιείχε μια τεράστια ηλεκτρονική πλακέτα και μια υποδοχή για κέρματα, προσέφερε (έναντι αμοιβής), ηλεκτρονική απόλαυση η οποία φάνταζε διαστημική για την εποχή, μέσω του πρωτόγνωρου τότε ηλεκτρονικού παιχνιδιού. [break height=50] [break height=50] Τα μαγαζιά (κυρίως υπόγες) που διέθεταν ηλεκτρονικά παιχνίδια ονομάζονταν από τους νεολαίους της εποχής ουφάδικα. Πιθανότατα πήραν αυτή την ονομασία γιατί τα πρώτα ηλεκτρονικά παιχνίδια ήταν shooters (όπως το Galaga του 1981), στα οποία ο παίχτης καλούταν να πιλοτάρει το διαστημόπλοιο του και να καταστρέψει εχθρικά UFO. [break height=50] [break height=50] Στα ουφάδικα δεν επιτρεπόταν (και καλά) η είσοδος σε πιτσιρικάδες κάτω των 17 άλλα στην ουσία επιτρεπόταν να παίξει όποιος διέθετε τα κέρματα που χρειάζονταν. [break height=50] [break height=50] Η αστυνομία συχνά μπορεί να έκανε ντου στα καταστήματα, άλλα ο ιδιοκτήτης είχε συνήθως κάποια τσακάλια να τον ειδοποιούν για την “επίσκεψη” των οργάνων της τάξη και εξαφάνιζε σε χρόνο dt την εκπαιδευμένη σε τέτοιες καταστάσεις πιτσιρικαρία. Στις αρχές, δέκα δραχμές ανά παιχνίδι αρκούσαν για να εισέλθεις στον μαγικό κόσμο των arcades, άλλα το κόστος κάθε τρεις και λίγο ανέβαινε, με αποτέλεσμα στα τελειώματα της χρυσής εποχής των ηλεκτρονικών παιχνιδιών (κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 90) να έχει φτάσει και το κατοστάρικο. [break height=50] [break height=50] Εννοείται ότι για κάθε continue χρειαζόταν να τροφοδοτήσεις το αδηφάγο μηχάνημα με καινούργιο κέρμα. Κάπως έτσι, σε μια εποχή που δεν υπήρχαν λεφτά για ηλεκτρονικές κονσόλες, τα κινητά τηλέφωνα φάνταζαν σαν κάτι βγαλμένο απ’ το Star Trek και ο Zuckeberg είχε μόλις γεννηθεί, η νεολαία της εποχής κατέληγε να ρίχνει τόνους κέρματα, να παίρνει κανονάκια (ζωές) και να κοινωνικοποιείται λιώνοντας στα ουφάδικα. Σε μια εποχή που δεν υπήρχαν λεφτά για ηλεκτρονικές κονσόλες, τα κινητά τηλέφωνα φάνταζαν σαν κάτι βγαλμένο απ’ το Star Trek και ο Zuckeberg είχε μόλις γεννηθεί, η νεολαία της εποχής κατέληγε να ρίχνει τόνους κέρματα, να παίρνει κανονάκια (ζωές) και να κοινωνικοποιείται λιώνοντας στα ουφάδικα. [break height=50] [break height=50] https://www.youtube.com/watch?v=jGxj6KHuw_Y [break height=50] [Ο γραφών πρόλαβε και έζησε την φάση από τα τέλη των 80ς μέχρι μέσα 90ς. Τα καλοκαίρια τότε ξεκινούσαν επίσημα με το πρώτο 20αρικο που έριχνες στο ηλεκτρονικό του καραβιού για το νησί. Εννοείται ότι το πρώτο πράγμα που έκανες με το που έφτανες στο χωριό, ήταν να τιμήσεις το καφενείο της πλατείας και να δεις αν έχει φέρει κάνα καινούργιο παιχνίδι.] [break height=50] Αυτά είναι τα τοπ 10 παιχνίδια στα οποία φαγώθηκε μέχρι την τρυφερή ηλικία των 15 το 86% του χαρτζηλικιού μου (μετά πήρα Nintendo). [break height=50] Tetris (1984) [break height=50] Η σοβιετική παιχνιδάρα που 33 χρονιά μετά εξακολουθεί να παίζεται σε όλο τον πλανήτη. Σύμφωνα με έρευνα του 2010, το Tetris είχε πουλήσει 70 εκατομμύρια κόπιες και είχε αγοραστεί από χρήστες κινητών τηλεφώνων 100 εκατομμύρια φορές, κάνοντας το, το no1 σε πωλήσεις ηλεκτρονικό παιχνίδι όλων των εποχών. Θα σας εξηγούσα πως παίζεται και γιατί ήταν τόσο εθιστικό, άλλα μάλλον όλοι ξέρετε γιατί. Εδώ βλέπουμε έναν τύπο να κάνει μυθικά πράγματα: [break height=50] https://www.youtube.com/watch?v=eQOswiAGLU4 [break height=50] Και εδώ τσιλάρουμε με την εξαιρετική μουσική του Tetris για Game Boy, εμπνευσμένη από το “Korobeiniki”, ένα ρώσικο παραδοσιακό τραγούδι του 19ου αιώνα: [break height=50] [break height=50] Ορίστε και η τέλεια 8bit μουσική του Arcade για να μη λέτε ότι είμαστε off topic: [break height=50] [break height=50] Double Dragon (1987) [break height=50] Στο Double Dragon χειρίζεσαι έναν τούμπανο, υπερκάγκουρα, καρατέκα, τον Billy Lee, ο οποίος κινείται σε έναν κόσμο που υπάρχουν μόνο κακοί φουσκωτοί αλητάμπουρες με δερμάτινα, καρφιά και μοϊκάνες συν ότι άλλο έβγαζε η φαντασία του Ιάπωνα σχεδιαστή, όταν του ανακοίνωσαν ότι οι κακοί έπρεπε να δείχνουν Αμερικάνοι συμμορίτες. Ο Billy ψάχνει την κοπέλα του που έχουν απαγάγει αυτοί οι αλήτες στις παρακμιακές, δισδιάστατες, οχτάμπιτες γειτονίες μιας εικονικής Αμερικής, σαπίζοντας στο ξύλο όποιον βλέπει μπροστά του. [break height=50] [break height=50] Το φοβερό twist του παιχνιδιού ήταν ότι αν κέρδιζες τον τελικό αρχηγό (σπαταλώντας για πλάκα το χαρτζιλίκι του μήνα) παίζοντας διπλό με κάποιον φίλο σου, στο τέλος έπρεπε να παλέψετε μεταξύ σας για να βγει o τελικός νικητής που θα φύγει με το κορίτσι. [break height=50] Bubble Βοbble (1986) [break height=50] Σε αυτό το άκρως κολλητικό παιχνίδι, χειριζόσουν έναν μικρο πράσινο δράκο, ενώ στο διπλό έσκαγε μύτη και ένας μπλε. Βρίσκεσαι λοιπόν σε διάφορες πίστες εντελώς κουλά δομημένες και από το στόμα σου πετάς φούσκες με τις οποίες παγιδεύεις μέσα κάποια περίεργα όντα τα οποία αν σε ακουμπήσουν σε σκοτώνουν, αλλά εσύ πρέπει να τα σκοτώσεις όλα πρώτος για να περάσεις την πίστα. Τα όντα σκοτώνονταν όταν έσπαγες την φούσκα στην οποία τα είχες παγιδεύσει και αυτά μετατρέπονταν σε φρούτα ή γλυκά τα οποία τα κατανάλωνες και σου έδιναν πόντους. Αν καθυστερούσες να τελειώσεις την πίστα, σε κυνηγούσε το φάντασμα μια φάλαινας. [break height=50] [break height=50] Άγνωστο τι ναρκωτικά πήραν οι Ιάπωνες, σχεδιαστές και δημιούργησαν αυτό το παιχνίδι. Να σημειωθεί πάντως ότι παρότι είχε 100 πίστες, δεν ήταν τόσο δύσκολο να τερματιστεί, μάλιστα όταν κάποιος έφτανε στην τελική πίστα μαζευόταν όλοι στο ουφάδικο να χαζέψουν αν θα καταφέρει να το τερματίσει. [break height=50] Pacman (1980) [break height=50] Ένα κίτρινο κεφάλι που περιφέρεται σε έναν λαβύρινθο καταναλώνοντας κίτρινα πίξελς και ενίοτε μπλε φαντασματάκια και φρούτα ενώ το κυνηγούν να το “φάνε” τέσσερα φαντασματάκια. Όσο ηλίθιο και να ακούγεται σαν ιδέα, άπειροι τόνοι κερμάτων δαπανήθηκαν σε αυτό το παιχνίδι. Αυτό που δεν ήξεραν πολλοί (κυκλοφορούσε σαν αστικός μύθος) ήταν ότι το παιχνίδι δεν τερμάτιζε πότε, άπλα τα φαντασματάκια γίνονταν όλο και πιο γρήγορα μέχρι να μη προλαβαίνεις να τους ξεφύγεις. [break height=50] [break height=50] Trivia: To Pacman έφτανε μέχρι την πίστα 256, όπου και κράσαρε. [break height=50] Tehkan world cup (1985) [break height=50] Το κλασσικότερο arcade ποδοσφαιράκι όλων των εποχών. Η διαφορετικότητα του συγκεκριμένου παιχνίδι είχε να κάνει με το κουτί του arcade, το οποίο ήταν σε μορφή τραπεζιού, με τα δυο χειριστήρια το ένα απέναντι από το άλλο ούτως ώστε να βολεύονται καλύτερα οι παίχτες που με δυο κέρματα έπαιζαν ως αντίπαλοι. Βόλευε επίσης και τα αλάνια γιατί άφηναν πάνω το τασάκι και τον φραπέ τους.Υπήρχαν 7 πίστες όπου αντιμετώπιζες 7 διαφορετικές εθνικές ομάδες και το επίπεδο δυσκολίας του αντίπαλου ανέβαινε σταδιακά. Παρότι ο τρόπος για να βάλεις γκολ ήταν πάνω κάτω λίγο μονότονος, το ποδοσφαιράκι ήταν ακραία εθιστικό. [break height=50] Mortal Kombat (1992) [break height=50] Θυμάμαι σαν χτες το σοκ μου την πρώτη φορά που αντίκρισα αυτό το παιχνίδι που δεν έμοιαζε με κανένα άλλο από τα fighting games που είχαν κυκλοφορήσει μέχρι τότε. Αυτό που έκανε το MK να ξεχωρίζει από τα άλλα fighting games, ήταν τα λίτρα από αίματα που σε κάθε αγώνα πλημμύριζαν την οθόνη, η ακραία βια και το ότι οι μαχητές ήταν ψηφιοποιημένοι άνθρωποι και όχι 2d ζωγραφιές. Το MΚ πήγε την καφρίλα σε δυσθεώρητα ύψη, με την πρωτοτυπία των Fatality, δηλαδη με τα ακραία gore “τελειώματα” στον ημιθανή εχθρό και επιτυγχανονταν με διάφορους συνδυασμούς πλήκτρων και μοχλού . [break height=50] [break height=50] Trivia: Το MK ήταν τόσο σκληρό που για χάρη του δημιουργήθηκε το Entertainment Software Ratings Board (ESRB) που ορίζει τις ηλικίες που μπορεί να απευθύνεται το κάθε ηλεκτρονικό παιχνίδι στην Αμερική. [break height=50] Pang (1989) Στο Pang χειρίζεσαι έναν τυπά, ο οποίος (για άγνωστο λόγο) σπάει με διάφορα όπλα διάφορα μεγάλα μπαλόνια σε μικρότερα, μέχρι να μη μείνει ούτε μισό μπαλονάκι στην πίστα, έτσι και σε ακούμπαγε έστω και το μικρότερο μπαλονάκι, έχανες ζωή και πάλι από την αρχή. Αν και αρκετά δύσκολο, το παιχνίδι ήταν πολύ ζεν, έσπαγες φουσκίτσες και απολάμβανες στο background διάφορα καλοσχεδιασμένα παγκόσμια μνημεία. [break height=50] [break height=50] Trivia: ήταν το μόνο παιχνίδι που είχε πίστα στην Αθήνα. [break height=50] Super Volleyball (1989) Αυτό το παιχνίδι υπήρχε στα 90ς σε κάθε επιβατικό πλοίο που σεβόταν τον εαυτό του. Ένας μοχλός, δυο κουμπάκια και πολλά 20αρικα ήταν όλα όσα χρειάζονταν για να παίξεις αυτό το απλοϊκό άλλα πολύ αγαπημένο παιχνίδι. Trivia: Οι ομάδες που μπορούσες να επιλέξεις ήταν οι εθνικές, Αμερικής, Σοβιετικής Ένωσης, Ολλανδίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Ιαπωνίας και Κίνας. [break height=50] 1943: The Battle of Midway (1987) [break height=50] Το 1943 ήταν μια παιχνιδάρα με θέμα τις αερομαχίες στον Eιρηνικό κατά την διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Στο παιχνίδι χειριζόσουν ένα πολεμικό συμμαχικό αεροσκάφος και πυροβολώντας και βομβαρδίζοντας κατέστρεφες εκατοντάδες ναζιστικά αεροσκάφη και πλοία.Φυσικά στο παιχνίδι δεν υπήρχε ίχνος ρεαλισμού άλλα ήταν εξαιρετικά πωρωτικό να κερνάς βόμβες τις φρεγάτες του τρίτου Ράιχ . [break height=50] Track And Field (1983) [break height=50] Η επίτομη του ταλαιπωρημένου δάχτυλου. Όσο πιο γρήγορα πάταγες το κουμπί του arcade, τόσο πιο δυνατά ο παίχτης σου έτρεχε (κατοστάρι και εμπόδια), πήδαγε (μήκος και ύψος) ή πετούσε (σφύρα η ακόντιο) για να κερδίσει κάποιο μετάλλιο στους ολυμπιακούς αγώνες του Los Angeles του 1984.Εκτός από ταχύτητα στο δάχτυλο το παιχνίδι χρειαζόταν και ιδιαίτερη τακτική και σήμερα άνετα μπορείς να το κατεβάσεις από mame και να λιώσεις στο τέλειο διπλό του. Trivia: Όλοι οι αθλητές λόγω 80s έχουν μουστάκι [break height=50] Όσο και αν φαίνεται περίεργο, υπάρχει ακόμα κόσμος που διαγωνίζεται στα retro αυτά παιχνίδια, μπορείτε να δείτε λεπτομέρειες στο εξαιρετικό cult ντοκιμαντέρ The King of the Kong [break height=50]
