Σε τούτα εδώ τα χώματα γεννήθηκαν πολλά πράγματα, μα κανένα σημαντικότερο από το τζατζίκι τη Δημοκρατία. Καθώς ο λαός από το πρωί προσέρχεται μαζικά στις κάλπες για να ασκήσει το σημαντικότερο καθήκον και δικαίωμά του, ας θυμηθούμε τις στιγμές εκείνες που χτίστηκε, δοκιμάστηκε και ρίζωσε η Δημοκρατία στα Ελληνικά εδάφη: This is Λαϊκή Δημοκρατία της Σπάρτης Αν και η αρχαία Σπάρτη αποτελεί σήμερα το πρότυπο του κάθε στρατόκαυλου φασίστα, ένας (πολύ περιορισμένος) «δημοκρατικός» θεσμός λειτουργεί στην πόλη – κράτος πολύ πριν την αθηναϊκή δημοκρατία. Η Απέλλα, η οποία εγκρίνει ή απορρίπτει δια βοής τις αποφάσεις της γερουσίας, αποτελείται από όλους τους Σπαρτιάτες άντρες άνω των 30, και μπορεί κανείς να πει ότι αποτελεί μια από τις πρώτες μορφές λαϊκής συνέλευσης. Ο Θεμιστοκλής μιλάει με τη Θεά Τι συμβαίνει όταν ένας εμπνευσμένος Αθηναίος στρατηγός πρέπει να περάσει την ιδιοφυή στρατηγική του από ψηφοφορία στην εκκλησία του δήμου, όπου ο κάθε άσχετος μπορεί να εκφράσει τη διαφωνία του; Μα φυσικά να παίξει το χαρτί της θρησκείας. Αν νομίζετε ότι ο Τσίπρας έκανε καμιά πρωτοτυπία φιλώντας ό,τι χέρι παπά βρήκε μπροστά του, αν και άθεος, προκειμένου να βγει, πρέπει να ξέρετε ότι η ιστορία αυτή πάει πολλά χρόνια πίσω: το 480 π.Χ. ο Θεμιστοκλής μάς δίνει ένα πολύ καλό παράδειγμα, όταν για να πείσει τους Αθηναίους να εγκαταλείψουν την πόλη τους και οι μεν άντρες να μπουν στα καράβια για τη Σαλαμίνα, τα δε γυναικόπαιδα να πάνε να προστατευτούν σε γειτονικές πόλεις, σκαρφίζεται μια έξυπνη ιστορία. Ο Ερεχθέας -λέει στους Αθηναίους- το ιερό φίδι της Αθηνάς, έχει εγκαταλείψει την πόλη, γιατί σήμερα το πρωί δεν έφαγε τη μελόπιτά που του αφήνουν οι ιερείς κάθε μέρα. Άρα η θεά (Αθηνά) έχει φύγει από την πόλη μας και το πήρε μαζί της. Οι Αθηναίοι το δέχονται και ακολουθούν τις προτροπές του Θεμιστοκλή, ο οποίος είναι τόσο μάγκας, που τους πείθει να μπουν στα πλοία και να πάνε να πολεμήσουν στη Σαλαμίνα, παρά το γεγονός ότι μόλις είχε βγει χρησμός της Πυθίας που τους έλεγε ακριβώς το αντίθετο. “Όχι σήμερα, έχω προεκλογική περίοδο” 100 περίπου χρόνια μετά τις πρώτες βουλευτικές εκλογές της Ελλάδας, και 50 χρόνια μετά την πρώτη συμμετοχή γυναικών σε ευρωπαϊκές εκλογές στη Φινλανδία, η Ελλάδα γίνεται μια από τις τελευταίες χώρες της Ευρώπης που επιτέλους επιτρέπει σε γυναίκες να ψηφίσουν. Το κίνημα του anti-suffragism, αυτών που ήταν κατά της ψήφου των γυναικών, απ’ό,τι φαίνεται είχε μεγάλη απήχηση στην Ελλάδα. Μερικά από τα κύρια επιχειρήματα κατά της γυναικείας ψήφου (δεν κάνουμε πλάκα, τα παραθέτουμε αυτούσια) ήταν τα εξής: Ενδιαφέρον έχει ότι το κίνημα κατά των σουφραζετών, δεν είχε μόνο άντρες υποστηρικτές αλλά και γυναίκες. Στην Ελλάδα αυτό το κίνημα εκπροσωπήθηκε άξια από την ηθοποιό Μαρίκα Κοτοπούλη που δήλωσε ότι «οι μόνες γυναίκες που θέλουν να ψηφίσουν είναι ή άσχημες ή δεν θέλουν να κάνουν παιδιά». Τα Δέντρα δεν ψηφίζουν Οικολόγους Πράσινους Το 1961 γίνονται οι περίφημες εκλογές «βίας και νοθείας». Ο «εθνάρχης» Καραμανλής κερδίζει τις εκλογές με τη βοήθεια του παρακράτους, που ασκεί ψυχολογική και σωματική βία στους ψηφοφόρους και υποψηφίους τόσο της ΕΔΑ όσο και της Ένωσης Κέντρου, με αποκορύφωμα τη δολοφονία δύο μελών της αριστερής παράταξης από χωροφύλακες. Αργότερα ο Καραμανλής θα παραδεχτεί εμμέσως τις κατηγορίες για άσκηση πίεσης, ρίχνοντας το φταίξιμο σε στρατιωτικούς κύκλους και στο παλάτι που ανησυχούσε για την «άνοδον του κομμουνισμού». Η νοθεία έφτασε σε τέτοιο βαθμό, που σε μελλοντική μελέτη των εκλογικών καταλόγων, βρέθηκαν 218 χωροφύλακες να έχουν δηλώσει ως διεύθυνση την ίδια μονοκατοικία. Είναι οι εκλογές από τις οποίες μας έχει μείνει η φράση «ψήφισαν και τα δέντρα». Ο Γιωργάκης ο Γουάσινγκτον Στις 8 Φεβρουαρίου του 2004, σε μια κίνηση που θα έπρεπε να μας είχε προειδοποιήσει για το μέλλον -αλλά δεν το έκανε- ο Γιωργάκης Παπανδρέου (ΓΑΠ) κάνει ανοιχτές εκλογές για τα μέλη του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να επιλέξουν τον επόμενο πρόεδρο του κόμματος. Υπάρχει όμως μια ιδιαιτερότητα. Δεν υπάρχει κανένας άλλος υποψήφιος. Κι αν νομίζετε ότι το να κάνεις εκλογές χωρίς αντίπαλο είναι κάποια παγκόσμια πρωτοτυπία, ένα άλλο αμερικανάκι ονόματι Τζορτζ, ο George Washington, κέρδισε τις πρώτες στην ιστορία αμερικάνικες εκλογές (το 1788) χωρίς αντίπαλο υποψήφιο. Οι δημοσκοπήσεις της εποχής πρέπει να ήταν κάπως έτσι:
