Ζούμε στην ύστερη εποχή της άνθισης των reality και των talent show, αγαπητοί φίλοι. Αφού αυτές οι εκπομπές έκαναν το μεγάλο μπαμ στα τέλη της δεκαετίας του 90, στη συνέχεια κούρασαν και ξεθώριασαν, μέχρι που επέστρεψαν φέτος, μάλλον εν είδη βίντατζ νοστάλτζια, οπότε κάπως έτσι καταλήξαμε να έχουμε για άλλη μια φορά μπόλικα προγράμματα με ταλέντα της διπλανής πόρτας. Tο talent show του ΑΝΤ1, το Rising Star, τελείωσε αισίως και σχετικά αθόρυβα, τη Δευτέρα του Πάσχα, ενώ για την ιδιαίτερη στιγμή καλεσμένος ήταν στην τελετή λήξης ο Γιώργος ο Σαμπάνης, τραγουδιστής και συνθέτης. Ή μάλλον συνθέτης και τραγουδιστής, μιας και η ερμηνεία του έμοιαζε με κωμικό σκετς του SNL αφού φαινόταν λες και κάνει επίτηδες έτσι τη φωνή του: https://www.youtube.com/watch?v=rOTp0BEC4CY 30 χορταστικά λεπτά του Γιώργου του Σαμπάνη που εξηγούν με τον πιο παραστατικό τρόπο για ποιο λόγο οι συνθέτες-τραγουδιστές δίνουν τα τραγούδια τους σε άλλους ερμηνευτές. Mάλιστα όταν έρχεται η ώρα που ο Σαμπάνης μιλάει και δεν τραγουδάει, το όλο θέαμα γίνεται ακόμα πιο άβολο και η αμηχανία είναι τόση, που μόνο με λίγα πράγματα μπορεί να συγκριθεί. 8 πράγματα που είναι (μάλλον) πιο αμήχανα από την ερμηνεία του Γιώργου Σαμπάνη στον τελικό του Rising Star Το πλέιμπακ-απ- την-κόλαση στο “Πρωινό μου” Μισή ντροπή δική τους, μισή ντροπή πάλι δική τους, αγαπητοί φίλοι, οπότε είναι απορίας άξιον γιατί δεν γίνεται να παρακολουθήσει κανείς αυτό το πλέημπακ χωρίς να νιώσει και ο ίδιος ντροπή για τον εαυτό του. Η live μαγνητοσκοπημένη συνέντευξη του Αυτιά στον Παναγιώτη Ψωμιάδη Ειλικρινά αξεπέραστη στιγμή της τηλεόρασης, η ναυαρχίδα της ετεροντροπής του τηλεθεατή, η συνέντευξη του Γιώργου Αυτιά από τον Παναγιώτη Ψωμιάδη η οποία επαναλαμβανόταν για κάμποσες ημέρες με τον Αυτιά να συνδιαλέγεται με τον μαγνητοσκοπημένο Ψωμιάδη σε ένα εκπληκτικό περφόρμανς που σου σηκώνει την τρίχα. Ο Chris Cornell τραγουδάει το Blackhole Sun ντουέτο με τη Βίσση στα μπουζούκια To πτώμα του Blackhole Sun δεν έχει ακόμα κρυώσει αγαπητοί φίλοι, αφού εκτελέστηκε πριν από λίγες ημέρες από το αναπάντεχο ντουέτο Chris Cornell – Άννα Βίσση στην πίστα που τραγουδάει η απόλυτη. Αυτό https://www.youtube.com/watch?v=1sn6OVpwnxE Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα να πει κανείς για αυτό το εξαιρετικά αμήχανο και ανησυχητικό βίντεο, μόνο ότι μάλλον είναι λιγότερο άβολο να παρακολουθείς και τα τριάντα λεπτά της εμφάνισης του Σαμπάνη στον τελικό του Rising Star, απ’ το να παρακολουθείς αυτό. Aυτή η πληκτρού από την Κροατία Ακόμα και οι λάτρεις του ωραίου και του βιρτουοζιτέ δε μπορούν παρά να νιώσουν λίγο αμήχανα βλέποντας τη Μπελίντα Μπεντέκοβιτς να βιώνει την καλλιτεχνική μέθεξη παίζοντας πλήκτρα με φόντο παραλίες και παγόβουνα. Η στιγμή που συναντάς παλιό συμμαθητή στο δρόμο Σκέφτεσαι τα δικά σου, περπατάς στο δρόμο, σιγοτραγουδάς από μέσα σου κάποιο τραγούδι με την ψεύτικη φωνή του Γιώργου Σαμπάνη, όταν ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά σου αυτός ο συμμαθητής που έχεις να τον δεις από το Λύκειο και βαριέσαι να τον χαιρετίσεις αλλά πρέπει γιατί έχει δει ότι τον έχεις δει, οπότε ας πάει το παλιάμπελο. Τελικά χαιρετάει αυτός πρώτα και λέει “γεια” και από την αμηχανία ο εγκεφαλός σου έχει φάει blue screen of death οπότε απλά απαντάς “μια χαρά, εσύ;”. Πριν προλάβεις να βρίσεις τον εαυτό σου συνειδητοποιείς ότι ο πρώην συμμαθητής τυχαίνει να περπατάει προς την ίδια κατεύθυνση με εσένα Όταν χάνεις τη μαμά σου στο σούπερμάρκετ και μετά τη μπερδεύεις με άλλη ράντομ κυρία Eίσαι στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, η μαμά σου σε σέρνει μαζί της στο σούπερμάρκετ για τα ψώνια της εβδομάδας και όταν πάει να αγοράσει λαχανικά εσύ έχεις πάει και χαζεύεις τις σοκολάτες και τα μπισκότα. Όταν φας με τα μάτια όλο το ράφι, επιστρέφεις στο ψυγείο με τα σέληνα και τα σέλερι αλλά η μαμά σου έχει εξαφανιστεί. Πριν προλάβεις να μπήξεις τα κλάματα βλέπεις μια ξανθιά κυρία να σέρνει ένα καρότσι, νομίζεις ότι είναι η μαμά σου, ακολουθείς το καρότσι από κοντά για κανά δεκάλεπτο, μέχρι που γυρνάει πίσω και συνειδητοποιείς ότι τόση ώρα ακολουθούσες τον Πέτρο Γαϊτάνο, τον Νίκο Χορταρέα το λάθος καρότσι. Όταν πέφτει το wifi Όλοι μας έχουμε βρεθεί στην κακιά στιγμή που ενώ συνυπάρχουμε πολιτισμένα με άλλους ανθρώπους στον ίδιο χώρο ενώ ο καθένας ασχολείται με το δικό του smartphone/tablet/laptop διαβάζοντας ή γράφοντας μαλακίες στο ίντερνετς, μέχρι που ξαφνικά το ίντερνετ σταματάει να λειτουργεί. Η συνέχεια συμπεριλαμβάνει μια κατάσταση στην οποία δεν ξέρεις ούτε τι να συζητήσεις με τους υπόλοιπους που βρίσκονται στο χώρο, δεν ξέρεις ούτε τι να πεις, ούτε τι να κάνεις με τα χέρια σου, αλλά τουλάχιστον επεξεργάζεσαι για πρώτη φορά το δωμάτιο και συνειδητοποιείς πχ ότι από το παράθυρο έχεις πανοραμική θέα όλης της πόλης.
