Ένας κάπως ασυνήθιστος, πλην όμως πολύ ακριβής ορισμός του πολέμου είναι ο εξής: “O πόλεμος είναι μια κομπίνα. Πιθανόν η πιο παλιά, εύκολα η πιο κερδοφόρα, σίγουρα η πιο βάρβαρη. Eίναι η μόνη που έχει διεθνή εμβέλεια. Είναι η μόνη που τα κέρδη μετριούνται σε δολάρια και η ζημιά σε ζωές. Διεξάγεται για τα συμφέροντα των πολύ λίγων, εις βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας. Μέσω του πολέμου, λίγοι άνθρωποι φτιάχνουν μεγάλες περιουσίες.” Δε τον σκέφτηκε ο γράφων προφανώς. Ο υποστράτηγος και διοικητής του σώματος των Πεζοναυτών των ΗΠΑ Smedley Butler (δυο φορές παρασημοφορημένος με το Μετάλλιο της Τιμής, ναι το Medal of Honor) που το έγραψε σίγουρα κάτι θα ήξερε από πόλεμο, καθώς είχε συμμετάσχει σε αρκετούς, κάμποσοι εκ των οποίων ήταν για να τακτοποιήσει τα εμπορικά συμφέροντα των ΗΠΑ σε διάφορες ταλαίπωρες χώρες της Κεντρικής Αμερικής. [break height=50] Ιστορικά υπάρχουν άφθονα τέτοια παραδείγματα. Δεν ήταν πάντα τόσο χύμα όσο πρόσφατα (ε εσύ ο Άραβας, ενα ξαδερφάκι μου έχασε κάτι πετρελαιοπηγές την προηγούμενη εβδομάδα, για να δω αν οι δικές σου μοιάζουν), αλλά ένα σωρό πόλεμοι και άπειροι άνθρωποι σκοτώθηκαν για πολύ “υλικούς” σκοπούς αν μας εννοείτε, που δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με ελευθερία, δημοκρατία, δικαιοσύνη, εθνική υπερηφάνεια, ανθρωπιστικές αρχές και άλλα τέτοια που λέγονται συνήθως. [break height=50] Και επειδή συνήθως δε μπορείς απλά να πας να να βομβαρδίσεις μια χώρα (επειδή ξέρωγω ο κουμπάρος σου έχει μια εταιρεία που θα την ξαναχτίσει), πρέπει να εφευρεθεί ένας λόγος ή να σκάσει μια μούφα είδηση. Mερικές από τις οποίες ήταν τόσο προχειροφτιαγμένες που είναι σχεδόν αδύνατο να πιστέψει κανείς ότι δέχτηκαν άνθρωποι να πάνε να σκοτωθούν. Κάποιες από τις πιο εκλεκτές τέτοιες ειδήσεις θα απαριθμήσουμε εδώ: [break height=50] [do action=’list1′] O Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε από ψεύτικο περιστατικό Οι Ναζί ήταν γενικά απαίσιοι άνθρωποι, οπότε δε σοκάρεται κανείς που είπαν ψέματα για να ξεκινήσουν ένα πόλεμο που προκάλεσε εκατομμύρια νεκρούς και άφησε τη μισή Ευρώπη ερείπια. Είχαν ήδη μεγάλα σχέδια (και άσχημα) για ό,τι υπήρχε από τα σύνορα τους μέχρι τα Ουράλια, αλλά το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνουν ήταν να ξεμπερδέψουν με την Πολωνία. [break height=50] Πως ξεκινάς έναν πόλεμο με μια χώρα; Μερικά μέλη των SS μεταμφιεσμένοι σε πολωνούς αντάρτες απήγαγαν ένα φουκαρά πολωνό αγρότη, τον πήγαν μέχρι το γερμανικό έδαφος και μπούκαραν σε ένα σταθμό του ραδιοφώνου στη γερμανική πόλη Gleiwitz. Εκεί έβγαλαν ανακοίνωσαν στα πολωνικά ότι “Από εδώ και πέρα η συγκεκριμένη πόλη ανήκει σε πολωνικά χέρια”, το οποίο συμβάν μεταδόθηκε χωρίς να πολυεξεταστεί ιδιαίτερα, πρώτα από τα γερμανικά και μετά από τα ξένα μέσα όπως το ΒΒC. Μετά πυροβόλησαν και το δύσμοιρο αγρότη και τον παράτησαν εκεί, άφησαν και κάτι κακόμοιρους από στρατόπεδα συγκέντρωσης (τους οποίους έντυσαν με γερμανικές στρατιωτικές στολές και τους εκτέλεσαν) σαν απόδειξη της πολωνικής εισβολής και το τσίρκο τελείωσε. [break height=50] Η αφορμή για όλο το μακελειό που ακολούθησε ήταν αυτό το περιστατικό που θυμίζει ΑΜΑΝ. To ότι στο τέλος του πολέμου είχαν διαλύσει και τη δικιά τους χώρα. [break height=50] [do action=’list2′] Ο πόλεμος – μασκέ Πέρα από το να γίνεις πλούσιος εσύ και οι φίλοι σου, ο πόλεμος βοηθάει πάρα πολύ στο να ξεχάσει μια χώρα πόσο της τη σπάει ο βασιλιάς/ο πρόεδρος/ η κυβέρνηση κλπ. Αυτό είχε στο μυαλό του το 1788 και ο τότε βασιλιάς της Σουηδίας Γουσταύος ο Γ’, τον οποίο η χώρα του δε χώνευε καθόλου, και αποφάσισε να ξεκινήσει ένα πόλεμο με τους Ρώσους. [break height=50] Το μυστικό σχέδιο σε αυτή την περίπτωση ήταν οι πράκτορες του Γουσταύου να πάρουν κοστούμια ρώσων στρατιωτών από το βεστιάριο της όπερας της Σουηδίας και να επιτεθούν με αυτά σε ένα δικό τους φυλάκιο. Η Εθνοσυνέλευση της Σουηδίας το έφαγε αμάσητο, και έτσι ξεκίνησε ένας ωραιότατος πόλεμος με το στρατό της Αικατερίνης της Ρωσίας, ο οποίος πόλεμος κόστισε τη ζωή σε 6000 ανθρώπους. [break height=50] Τελικά πάντως τα κοστούμια της όπερας ήταν γρουσουζιά για το Σουηδό βασιλιά. Δολοφονήθηκε το 1792 σε ηλικία 46 χρονών σε ένα μασκέ χορό από έναν αξιωματικό του στρατού. [break height=50] [do action=’list3′] Όταν οι ΗΠΑ απέκρουσαν γενναία τον εχθρό που δεν επιτέθηκε ποτέ Είναι το 1964 και το Βιετνάμ είναι χωρισμένο στο Βόρειο υπό τους κομμουνιστές που υποστηρίζονται από ΕΣΣΔ και Κίνα και στο Νότιο που είναι σε πολύ ασταθή κατάσταση και υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ. Οι Βόρειοι τα πηγαίνουν πολύ καλύτερα από λαϊκή υποστήριξη επειδή θέλουν να ενώσουν τη χώρα τους και οι Αμερικάνοι φοβούνται ότι θα το καταφέρουν και όλη η Γη θα γίνει κόκκινη. Μόνο που χωρίς να ανακατευτούν οι ίδιοι, όλα δείχνουν ότι οι σύμμαχοι τους θα χάσουν. Τι κάνεις λοιπόν εκεί πέρα; [break height=50] Τον Αύγουστο του 1964 υποτίθεται πως δυο πλοία του αμερικάνικου ναυτικού δέχονται επίθεση από σκάφη του Βόρειο Βιετνάμ λίγο έξω από τις ακτές του, ενώ το ένα υποτίθεται (το USS Maddox) πως είχε δεχτεί επίθεση και λίγες μέρες πριν. Τα πλοία απέκρουσαν τον οχτρό παλικαρίσια και σχεδόν αμέσως μετά ο Πρόεδρος Τζόνσον βρίσκεται μπροστά στις κάμερες για να δηλώσει ότι τα κομμούνια το παρατράβηξαν και θα το πληρώσουν. Πράγματι, σχεδόν αμέσως 64 αμερικάνικα αεροπλάνα βομβαρδίζουν το Β. Βιετνάμ ενώ ούτε μια βδομάδα μετά το Κογκρέσο του έδωσε ειδική άδεια για να διεξάγει όσο πόλεμο θέλει στην Ινδοκίνα με αποτέλεσμα η στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στη χώρα να εκτοξευτεί. [break height=50] …μόνο που σχεδόν αμέσως, αρχίζει να φαίνεται ότι ειδικά η δεύτερη επίθεση μάλλον δε συνέβη ποτέ, ενώ και η πρώτη είναι πολύ αμφίβολη (για τη δεύτερη το παραδέχτηκε ο τότε υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Ρόμπερτ ΜακΝαμάρα). Λάθος ή σκηνοθετημένο, δεν είχε σημασία, καθώς η κυβέρνηση των ΗΠΑ ψηνόταν πολύ για πολεμούλη με τους κομμουνιστές και τώρα είχε τη δικαιολογία της. [break height=50] Μπορεί να πήρε 10 χρόνια, να σκοτώθηκαν 58000 αμερικάνοι στρατιώτες και 3 εκατομμύρια Βιετναμέζοι, αλλά δεν τους χάλασε. [break height=50] [do action=’list4′] Αλλάζεις λίγο ένα μήνυμα – κερδίζεις ένα πόλεμο Η Γερμανία κάποτε (μέχρι το 1871) δεν ήταν ενιαίο κράτος, αλλά μια πολύ πιο χαλαρή φάση από διάφορα κρατίδια. Το όνειρο του τότε καγκελάριου της Πρωσίας που ήταν ένα από αυτά, (που έγινε γνωστό ως σιδερένιος – δε μπλέκεις) του Ότο φον Μπίσμαρκ ήταν να τα ενώσει με το ζόρι και να κάνει τη Γερμανία μεγάλη ευρωπαϊκή δύναμη, και ήξερε ότι για να γίνει αυτό, θα χρειαζόταν ένας καλός πόλεμος όπου θα άλλαζε τα φώτα της Γαλλίας. Στην πρώτη ευκαιρία λοιπόν πήρε τον πόλεμο του, με τρόπο που θα έκανε τη Σωσώ από τα Εγκλήματα να κοκκινίσει. [break height=50] Όταν ο πρέσβης της Γαλλίας Kόμης Μπενεντέτι επισκέφτηκε το βασιλιά Γουλιέλμο της Πρωσίας για να συζητήσουν,ο Γουλιέλμος έδωσε ένα τηλεγράφημα στο Μπίσμαρκ σχετικά με τη συνάντηση για να το πασάρει στις εφημερίδες. Ο Μπίσμαρκ το πήρε και του άλλαξε τα φώτα, τροποποιώντας τελείως το ύφος του μέχρι το ευγενικό τηλεγράφημα να είναι βασικά ένα σκληρό diss προς τη Γαλλία, που σε όρους διπλωματίας τους έλεγε να πάνε στο διάολο και να μην ξαναγυρίσουν. Έτσι ο σιδερένιος καγκελάριος κατάφερε όχι μόνο να γίνει πόλεμος, αλλά να τον κηρύξουν και οι άλλοι. [break height=50] Τελικά η Γερμανία άλλαξε όντως τα φώτα της Γαλλίας και ενώθηκε σε ενιαίο κράτος την επόμενη χρονιά. [break height=50] [do action=’list5′] O oρισμός των fake news To 1898 οι ΗΠΑ ήταν η ανερχόμενη οικονομική και στρατιωτική δύναμη που ζητούσε νέα εδάφη και η Ισπανία είχε παρακμάσει. Από το 1895, που στην Κούβα που ήταν ισπανική αποικία είχε ξεκινήσει επανάσταση και οι Ισπανοί προσπαθούσαν να την τσακίσουν με εκτελέσεις και στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου οι Κουβανοί πέθαιναν από την πείνα, κάτι που είχε δημιουργήσει μεγάλη κόντρα με τις ΗΠΑ. [break height=50] Εδώ μπαίνουν οι Ράντολφ Χιρστ και Τζόζεφ Πούλιτζερ (αυτός με το βραβείο), εκδότες των ταμπλόιντ εφημερίδων New York Journal και New York World αντίστοιχα, κυριολεκτικά εφευρέτες της έννοιας “κίτρινος τύπος“, oι οποίοι ήταν και σε μόνιμη κόντρα μεταξύ τους για το ποιος θα πουλήσει περισσότερα φύλλα. Στην υπόθεση της επανάστασης στην Κούβα βρήκαν το τέλειο αντικείμενο: η γλαφυρή απεικόνιση των “κατορθωμάτων” των Ισπανών πούλαγε πολλά φύλλα, ενώ είχαν προσλάβει μέχρι και ένα διάσημο ζωγράφο της εποχής για να ζωγραφίσει τα ισπανικά εγκλήματα. H αμερικάνικη κοινή γνώμη τα είχε πάρει άγρια με τους Ισπανούς. [break height=50] Το Φεβρουάριο του 1898 το αμερικάνικο πολεμικό πλοίο Maine που βρισκόταν στο λιμάνι της Αβάνας στην Κούβα, βυθίζεται με 260 νεκρούς μετά από ισχυρή έκρηξη που γίνεται στον καυστήρα του. Ενώ η κυβέρνηση των ΗΠΑ το πηγαίνει λάου λάου, οι εφημερίδες των Πούλιτζερ και Χιρστ έχουν ήδη αποφασίσει πως ήταν σαμποτάζ των Ισπανών και το παίζουν στα εξώφυλλά τους σε όλους τους τόνους, προκαλώντας οργή κατά της Ισπανίας στις ΗΠΑ. [break height=50] Στο τέλος η κυβέρνηση των ΗΠΑ αποφασίζει να κηρύξει τον πόλεμο στην Ισπανία και μέσα σε τέσσερις μήνες την έχει διώξει από την Κούβα, το Πουέρτο Ρίκο, τις Φιλιππίνες και τη Γκουάμ και όλα γίνονται προτεκτοράτα των ΗΠΑ. Όχι κι άσχημα για μια ψεύτικη είδηση, καθώς μετά από έρευνες διαπιστώθηκε ότι το πιθανότερο ήταν το Maine να βυθίστηκε από ατύχημα. Πάντως 61 χρόνια μετά, μια άλλη επανάσταση διώχνει τους αμερικάνους από την Κούβα, με τη σειρά τους. [break height=50] Έτσι πάνε αυτά. [break height=50] [do action=’list6′] Τα μωρά στις θερμοκοιτίδες και ο Σαντάμ Χουσεΐν Το φιάσκο του Ιράκ το 2003, το οποίο ακόμη πληρώνει η συγκεκριμένη χώρα και η μισή Μέση Ανατολή πολλοί το θυμούνται. Η εικόνα του Κόλιν Πάουελ να δείχνει στον ΟΗΕ τις “αποδείξεις” για τα (ανύπαρκτα τελικά) του δικτάτορα του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν, οι οποίες “αποδείξεις” ήταν η δικαιολογία για να εισβάλλουν οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ σε αυτή τη χώρα, είναι αρκετά πρόσφατη. Τα περισσότερα ΜΜΕ τότε το πίστεψαν το στόρι χωρίς να δυσκολέψουν ιδιαίτερα την αμερικάνικη κυβέρνηση. [break height=50] Δεν ήταν όμως η πρώτη φορά. Όταν ο Σαντάμ Χουσεΐν είχε εισβάλλει στο Κουβέιτ το 1990, πριν γίνει η εκστρατεία των ΗΠΑ ,της Βρετανίας και άλλων εναντίον του, μια κρυφή μάρτυρας είχε καταθέσει στην Γερουσία των ΗΠΑ για να καταγγείλει ότι οι διψασμένοι για αίμα στρατιώτες του Ιράκ είχαν πετάξει μωρά από τις θερμοκοιτίδες τους στο Κουβέιτ για να τις κλέψουν, αφήνοντας τα να πεθάνουν. Η μαρτυρία της γνωστής μόνο ως Nayirah έγινε πιστευτή, προκάλεσε αίσθηση και έπαιξε ρόλο στο να δικαιολογηθεί η επιχείρηση που έγινε γνωστής ως Καταιγίδα της Ερήμου. [break height=50] Φυσικά εντέλει ο Σαντάμ Χουσεΐν μπορεί να είχε κάνει διάφορα πράγματα, αλλά όπως φάνηκε αυτό δεν το έκανε. Ταυτόχρονα, η μυστική ταυτότητα της Nayirah αποδείχτηκε πως ήταν η κόρη του πρεσβευτή του Κουβέιτ στις ΗΠΑ, μια μάρτυρας με τουλάχιστον αμφιλεγόμενη αξιοπιστία, την οποία μέχρι το εδώλιο τη Γερουσία των ΗΠΑ την έφερε μια ειδική εταιρεία δημοσίων σχέσεων. Ανεξάρτητα από αυτό όμως, ο πόλεμος έγινε, επιβεβαιώνοντας εκείνη την παλιά φράση: [break height=50] Αυτή που λέει ότι “όταν κηρύσσεται ο πόλεμος, η αλήθεια είναι η πρώτη απώλεια“.
