Κοιτάξτε εδώ που τα λέμε μέσα στη ζωή ε, όσο να ‘ναι κάποια respect θα πάρεις και κάποια respect θα δώσεις (είναι σαν την κακή ανάσα προηγούμενου στο ασανσέρ, άμα σε βρει/σε βρήκε). Αλλά όχι, όντως, έτσι, πέρα απ’ το σοβαρά, αναρωτιέμαι: «Μήπως είναι στοιχείο του καπιταλισμού το respect;» – γιατί διακρίνω μέσα ένα στοιχειό Νεποτισμού. Π.χ. σέβεσαι κάποιον γιατί ο μεγάλος του αδερφός ή ο πατέρας του ήτανε γαμώ τα άτομα. Το ίδιο βέβαια μπορεί να ισχύει και για εσένα αν τυγχάνει να είσαι γιος φερ’ ειπείν καποιανού. Στο Νονό ο James Caan έχει τα respect από τον πατέρα του και στην αρχή στο γάμο σπάει την φωτογραφική από κάτι πράκτορες και τους πετάει και λεφτά – ότι και καλά πληρώνω κιόλας. Έχει λίγο και το στοιχείο του εξουσιάζειν το respect. Δηλαδή θέλω να πω ότι κάποιοι που είναι αποδεδειγμένα respect άτομα δεν τους φτάνει αυτό, αλλά τη βγάζουνε και στο τζάμπα, είναι όλη την ώρα στην παπάτζα, στο ψιλόαπυρόβλητο, χαλαρά… τέλος πάντων. Πάντως ένας πιο εύκολος τρόπος για να πάρεις το respect από το οποιοδήποτε μετερίζι σου είναι να δείχνεις ότι το θέλεις, ότι το ξέρεις, ότι σου αρέσει. Να κάνεις και λίγο τέχνη για τέχνη/ρισπέκτ για το ρισπέκτ: Βλέπε Ταραντίνο με νεονουαρική ποδολαγνεία και υπέρεπιτηδευμένους διαλόγους Βλέπε Εμάς με μια επιμονή σε μετά-μαρξιστικές μπαλάντες. Βλέπε την τελευταία σκηνή του Fight Club ( το τραγούδι ,το στυλ γενικά)…, οι «ανδρεικελιές» που λέμε. Υπάρχει όμως και το άλλο respect,του Σέρτζιο Λεόνε ας πούμε, που δεν προκαλεί και δεν εκβιάζει ποτέ (θα ήθελα να γράψω κάποια στιγμή ένα κείμενο για την τίμια και την εκβιαστική τέχνη). Γιατί ο Λεόνε βαθιά μέσα του ήξερε ότι παίρνει τα respect από ζωγράφους, από φωτογράφους, από μαλάκες, δηλαδή από κάτι ακόμα πιο ελιτίστικο/πιο αυστηρό και σου λέει “πάρτο καρκαλέξ”. Στην καρκάλα/στην καρκαλούμπα/στο καρκαλέτο. Δεν σου βάζει το αναπάντεχο, τον δράκο, το χόντρεμα, το κλείσιμο του ματιού στο θεατή, το Λαζοπουλικό το γλείψιμο (είμαι μαζί σου τρελέ / σε ξέρω και με ξέρεις). Ο Λεόνε σου λέει: « Έκανα κάτι εντελώς Κάρτα και εντελώς Ρέστα». Σου αρέσει; – Καλώς. Δεν σου αρέσει; – Κακώς. Το κουβαδάκι σου και σ’ άλλη παραλία μεσιέ. Γι’ αυτό είναι και η απόλυτη αναφορά από τους μεταγενέστερα respect . Κατανοητόν; Αυτά τα χάλαλαταχάλαλα των ασεβώνενε έτσι για αρχή και γενικά πιστεύω θα πάει καλά. (και κάτι για αυτούς που είναι στη ζούλα , στη γύρα , στα έτσι , «Ει ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών»)
