Το Luben Guide είχε προειδοποιήσει (και προνοήσει με προσκλήσεις) για το μοναδικό live των Einstuerzende Neubauten στην Αθήνα. Για τους λίγους που δεν κατάφεραν να βρεθούν το βράδυ του Σαββάτου στο Gazi Music Hall για να δουν τους Γερμανούς με το βαρύ εξοπλισμό τους και τις υπεράνθρωπες τσιρίδες του Blixa Bargeld, μάλλον θα βρεθούμε στη θέση να πούμε “σας τα λέγαμε”. Όχι, δεν είναι ψησταριά Όσοι δεν είχαν καταφέρει να τους δουν το 2010 στο περιβόητο διήμερο live τους, ανυπομονούσαν για το live του Σαββάτου. Όσοι τους είχαν δει το 2010 ανυπομονούσαν ακόμη περισσότερο. Οι έξι Γερμανοί ανέβηκαν πάνω στη σκηνή και με πολύ καλά σχεδιασμένες κινήσεις υλοποίησαν αψεγάδιαστα το σχεδόν δίωρο setlist τους. Αφού ο Blixa Bargeld καλωσόρισε το κoινό του αναφέροντας ότι την τελευταία φορά που εμφανίστηκε στην Ελλάδα, έπεσε από τη σκηνή και έσπασε το πόδι του. Τώρα όμως στεκόταν μπροστά μας αρτιμελής με τον Hacke από δεξιά του και με σωλήνες, μεταλλικά σπιράλ, τροχούς, πιεστικά αέρα και ένα σωρό άλλα πράγματα από τον εξοπλισμό τους να τους πλαισιώνουν. Ο Blixa, ο οποίος εδώ και χρόνια έχει εγκαταλείψει το punk look που είχε το 80, πλέον στεκόταν πίσω από το μικρόφωνο έχοντας τον πλήρη έλεγχο των πάντων, της φωνής του, της τσιρίδας του και του κοινού. Μερικά “Will you shut up please” και δυο μπηχτές για τις φωτογραφίες με φλας ακούστηκαν από το στόμα του Γερμανού frontman σε ένα κατα τ’ άλλα ευλαβικό κοινό, το οποίο στις παύσεις του “Silence is Sexy” κρατούσε την ανάσα του. Ίσως κάπως έτσι να συνοψίζεται και η γενικότερη ατμόσφαιρα το live. Silence is Sexy αφ’ ενός, μιας και στα “greatest hits” οι Neubauten φαίνεται να απέφυγαν την πολλή φασαρία, ενώ ο ίδιος ο Blixa, επειδή νοιάζεται πριν από εμάς για εμάς είπε ότι θέλησε να βάλει στην setlist τραγούδια που δεν μας είχε πει το 2010. Κατέληξαν λοιπόν σε ένα πολύ ωραίο setlist με πραγματικά αγαπημένα τραγούδια, έλειπε όμως ένας κάποιος εκτροχιασμός που θα έκανε το live ακόμα πιο καβλωτικό, για να το πούμε επιστημονικά. Θα ήταν πολύ ευχάριστο pun να μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τη φράση “μια καλοκουρδισμένη μηχανή” για τους αγαπημένους Γερμανούς, αν και τα λαθάκια δεν έλειψαν. Ειδικώς στα Haus der Luge και The Garden όπου ο ολίγον εκνευρισμένος Blixa έδειχνε να χρειάζεται το αναλόγιο του περισσότερο, καθώς και στο Die Befindlichkeit Des Landes που υπήρξαν μικροεμπλοκές. Αυτά όμως ήταν λεπτομέρειες μπροστα στη γενική εικόνα που ήταν άριστη. Άρτια παιγμένα τραγούδια σε ένα χώρο με ομολογουμένως πολύ καλό ήχο σε μια μελετημένη εκτέλεση ενός υλικού που στη γένεσή του τουλάχιστον έμοιαζε τόσο ακατέργαστο, αλλά πλέον μετά από τόσα χρόνια είναι μελετημένο μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια (μιας και τέτοιος τύπος είναι ο Blixa). Σε πρώτη φάση εγκατέλειψαν τη σκηνή μόλις μας είπαν και το How Did I Die αφήνοντάς μας έτοιμους να κλάψουμε σε εμβρυακή στάση κάτω από το ντους, γιατί παρ’ ό,τι έπαιζαν παραπάνω από μια ώρα, ωστόσο ξεκάθαρα δε μας έφτανε. Επειδή μάλιστα είναι λίγο σαδιστές αλλά νοιάζονται παράλληλα για το κοινό τους, έκαναν άλλο ένα ανκόρ, για να κλείσουν όπως συνηθίζουν με το Redukt και να μπορέσουμε μετά να φύγουμε πιο ολοκληρωμένοι από το χώρο. Kαταλήγουμε ότι καιρό είχαμε να δούμε τέτοια συναυλία και ελπίζουμε να μην κάνουμε άλλο τόσο καιρό μέχρι να δούμε κάτι εξίσου καλό. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΤΣΑΚΑΣ
