Η αρχή έγινε το μακρινό 1896 με την Γαλλίδα Alice Guy-Blache και το έργο της La Fee aux Choux. Η συνεισφορά των γυναικών στην 7η τέχνη συνεχίζεται αδιάκοπα από τότε, όμως, στερεοτυπικά, πολλοί θεωρούν ότι δεν υπάρχουν αξιόλογες περιπτώσεις γυναικών δημιουργών και μέχρι το 2010 και την Kathryn Bigelow, καμία γυναίκα δεν είχε κερδίσει το Όσκαρ σκηνοθεσίας. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Γυναικών και θέλοντας να αναδείξουμε την παρουσία τους στα κινηματογραφικά δρώμενα σας παρουσιάζουμε 10 γυναίκες σκηνοθέτιδες, που δραστηριοποιούνται τα τελευταία χρόνια και απασχολούν το κοινό και τα φεστιβάλ με το έργο τους. Αναζητήστε τις και σχηματίστε την δική σας άποψη. Kelly Reichardt “Αν μπορούσα να κάνω ταινίες και μετά να τις προβάλω, χωρίς να πρέπει να αποκαλύψω κάτι για τον εαυτό μου θα ήταν για μένα η απόλυτη ευτυχία, που ονειρεύομαι. (…) Το να κάθομαι σε δωμάτιο ξενοδοχείου όλη μέρα. Το να μιλάω για τον εαυτό μου, ξανά και ξανά, όλη μέρα. Το να αφηγούμαι τις ίδιες ιστορίες, όλη μέρα. Δεν είναι το όνειρό μου. Δεν μου αρέσει να στολίζομαι. Δεν μου αρέσει να με βγάζουν φωτογραφίες. Δεν θέλω να μιλάω για μένα. Μου αρέσει η ιδιωτικότητά μου”. To Luben επιλέγει: Wendy and Lucy (2008) Miranda July Σχετικά με τους άνδρες σκηνοθέτες έχει δηλώσει: ” Έχουν γίνει ένα είδος μάρκας. Είναι πολύ πιο δύσκολο να το κάνεις αυτό, εάν είσαι γυναίκα. Αυτό είναι καίριο σημείο για την μακροβιότητα κάποιου (ως σκηνοθέτη)…όλοι αυτοί οι άνδρες είναι επίσης αυτοαναφορικοί. Δεν με πειράζει αυτό, αλλά με ενοχλεί το ότι δεν είναι πραγματικά υπό αμφισβήτηση, ενώ εγώ ή κάποια άλλη γυναίκα κρινόμαστε σαν εμμονικές με τον εαυτό μας. Οι άνδρες δεν κρίνονται με αυτό τον τρόπο. Ποτέ δεν πρόκειται να είναι ενοχλητικοί με το ίδιο τρόπο”. To Luben επιλέγει: Me and You and Everyone We Know (2005) http://www.youtube.com/watch?v=8Vm1oO2nAV4 Lynne Ramsay “Με ρωτούν πώς είναι να είσαι γυναίκα σκηνοθέτης και δεν δέχεσαι συχνά αυτήν την ερώτηση εάν είσαι άνδρας. Δεν επιχειρώ να απαντήσω καθώς δεν μπορώ να ορίσω τι είναι ακριβώς αυτό που φέρνω στον κινηματογράφο ως γυναίκα”. To Luben επιλέγει: We need to talk about Kevin (2011) http://www.youtube.com/watch?v=TGjjK5SMbJA Andrea Arnold “Με απασχολεί έντονα το γιατί οι άνθρωποι κατέληξαν έτσι”. To Luben επιλέγει: Fish Tank (2009) Maja Milos “Είμαι σίγουρη ότι θέλω να κάνω κοινωνικές ταινίες και να ασχοληθώ με την σεξουαλικότητα στις σχέσεις άντρα – γυναίκας, αυτό είναι κάτι που με εξιτάρει”. To Luben επιλέγει: Klip (2012) http://www.youtube.com/watch?v=nLJy69ir1KA Sofia Coppola “Ο τρόπος που δουλεύω είναι να φαντάζομαι αυτό που θέλω να δω”. To Luben επιλέγει: Lost in Translation (2003) Isabel Coixet “Να σου αρέσει να σκηνοθετείς, όχι το να είσαι σκηνοθέτης. Ο Robert Altman μου είπε κάποτε “Κοίτα και άκου”. Ποτέ δεν το ξέχασα αυτό”. To Luben επιλέγει: My life without me (2003) http://www.youtube.com/watch?v=fGqjRKtHI_A Catherine Hardwicke “Η καλύτερη συμβουλή που μπορώ να δώσω είναι να δουλεύεις πολύ σκληρά, να προσπαθείς να κάνεις την ταινία σου όλο και καλύτερη, να δέχεσαι συμβουλές και την κριτική. Προσπάθησε να εξελίξεις την δουλειά σου. Δούλεψε εθελοντικά. Δούλεψε σκληρά”. To Luben επιλέγει: Lords of Dogtown (2005) Susanne Bier “Η πρώτη μου δουλειά ως σκηνοθέτης ήταν να κάνω μία βαρετή ταινία. Δεν βρίσκω κάποια σύγκρουση ανάμεσα στην τέχνη και το εμπόριο, αλλά βρίσκω διαφορά ανάμεσα στην πλήξη και το εμπόριο. Νομίζω ότι μόλις αρχίσεις να δομείς πάνω σε ένα θέμα, τα πράγματα γίνονται πιο εκπαιδευτικά παρά συναισθηματικά και δεν νομίζω ότι αυτό δουλεύει. Αυτό που έχει σημασία είναι η παρουσίαση της σύγκρουσης ανάμεσα στους χαρακτήρες, η αφήγηση και η ψυχολογία. Με αυτόν τον τρόπο τα συναισθήματα λειτουργούν υπόγεια της όλης ιστορίας, και αυτό το βρίσκω συναρπαστικό”. To Luben επιλέγει: In a better world (2010) Lucia Puenzo “Ο προσωπικός μου στόχος είναι να συνεχίσω να λέω όποια ιστορία θέλω, χωρίς προκαταλήψεις, εκτός της δικής μου επιθυμίας”. To Luben επιλέγει: XXY (2007)
