Οι περισσότεροι – όπως κι εμείς – γνωρίζουν και αγαπούν τον Τζ.Ρ.Τόλκιν για το Χόμπιτ και τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Αλλά υπάρχουν πολλά που οι οπαδοί της μυθοπλασίας του δεν ξέρουν. Με αφορμή την καινούρια ταινία Χόμπιτ που βγήκε στις αίθουσες αυτή τη βδομάδα, ψάξαμε και μάθαμε διάφορα άγνωστα στοιχεία για τον δημιουργό των πολυαγαπημένων φανταστικών ηρώων και κόσμων. Ορίστε κάποια από τα πιο ενδιαφέροντα: 1. Είχε μια τάση για δραματισμό Σαν γλωσσολόγος και ειδικός στα αρχαία Αγγλικά και την αρχαία σκανδιναβική λογοτεχνία, ο Τόλκιν ήταν επίτιμος καθηγητής στην Οξφόρδη από το 1925 μέχρι 1959. Ήταν ένας ακούραστος δάσκαλος, που έκανε 70 με 136 διαλέξεις το χρόνο (ενώ το συμβόλαιο του απαιτούσε μόλις 36). Αλλά το καλύτερο είναι το πως έκανε αυτές τις παραδόσεις. Παρόλο που ήταν ήσυχος και διακριτικός στις δημόσιες εμφανίσεις του, ο Τόλκιν δεν ήταν ο τυπικός, στεγνός και απόμακρος στην τάξη, όπως οι περισσότεροι συνάδελφοι του στην Οξφόρδη, συχνά ξεκινούσε τις διαλέξεις του εισβάλλοντας στην αίθουσα, φορώντας την αντίστοιχη πανοπλία της εποχής και απαγγέλοντας φωναχτά αποσπάσματα από το Beowulf. 2. Δε μοιράζονταν τον ενθουσιασμό σας για τα Χόμπιτ Ο Τόλκιν έβλεπε τον εαυτό του πρώτα σαν ερευνητήλόγιο και μετά σαν συγγραφέα. Τον ενοχλούσε πάντα το γεγονός ότι τα ερευνητικά του έργα ήταν άγνωστα στο ευρύ κοινό, που διάβαζε φανατικά τα μυθοπλαστικά του έργα. Η επιτυχία του Χόμπιτ και του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών τον εξέπληξε. Στην πραγματικότητα πέρασε χρόνια απορρίπτοντας και κριτικάροντας διασκευές της δουλειάς του, που πίστευε ότι δεν μπορούσαν να αποδώσουν την επική διάσταση της. Ήταν εξαιρετικά σκεπτικός απέναντι στους οπαδούς του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, τους οποίους θεωρούσε ανίκανους να εκτιμήσουν πραγματικά τη δουλειά του και πιθανότατα θα είχε τρομοκρατηθεί από τα πλήθη φανατικών των ταινιών που ντύνονται σαν τον Λέγκολας! 3. Λάτρευε την κανονική του δουλειά Για τον Τόλκιν το να γράφει μυθοπλασία ήταν απλά ένα χόμπι. Τα έργα που θεωρούσε πιο σημαντικά ήταν τα ερευνητικά, όπως το Beowulf: The Monsters and the Critics. 4. Ήταν αρκετά ρομαντικός (και έχει και μια ταφόπλακα να το αποδεικνύει) Στα 16 του, ο Τόλκιν ερωτεύτηκε την Ίντιθ Μπράτ, τρία χρόνια μεγαλύτερη του. Ο κηδεμόνας του, ένας Καθολικός ιερέας, τρομοκρατήθηκε που ο προστατευόμενος του έβλεπε μια Προτεστάντισα και απαγόρεψε στο αγόρι να έχει οποιαδήποτε σχέση με την Ίντιθ μέχρι να κλείσει τα 21. Ο Τόλκιν υπάκουσε, μαραζώνοντας για την Ίντιθ για χρόνια, μέχρι που τη συνάντησε τη μοιραία μέρα των γενεθλίων του. Διέλυσε τον αρραβώνα της με ένα άλλον άντρα, στράφηκε στον Καθολικισμό και παντρεύτηκαν. Έζησαν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής τους και με οδηγίες του Τόλκιν, ο κοινός τους τάφος φέρει τα ονόματα “Beren” και “Luthien”, μια παραπομπή στο βασανισμένο ζευγάρι εραστών, από τον φανταστικό κόσμο που δημιούργησε. 5. Η σχέση του με τον C.S.Lewis δεν ήταν και τόσο τρομερή όσο πιστεύεται Ο συνάδελφος του Τόλκιν στην Οξφόρδη C.S.Lewis (συγγραφέας των Χρονικών της Νάρνιας) αναφέρεται συχνά ως ο καλύτερος του φίλος και έμπιστος. Η αλήθεια όμως είναι πως η σχέση τους ήταν ταραχώδης. Αρχικά ήταν πολύ κοντά ο ένας στον άλλο. Συγκεκριμένα η σύζυγος του Τόλκιν, Ίντιθ, ζήλευε, σύμφωνα με μαρτυρίες τη φιλία τους. Επίσης ο Τόλκιν ήταν αυτός που έπεισε τον Lewis να επιστρέψει στο Χριστιανισμό. Η σχέση τους ψυχράνθηκε γιατί ο Τόλκιν κατέκρινε τον σκανδαλώδη τρόπο ζωής του φίλου του (φλέρταρε με μια Αμερικανίδα χήρα εκείνη την περίοδο). Παρόλο που τα βρήκαν αργότερα, ο Τόλκιν δεν εκτίμησε ποτέ τα έργα του Lewis, τα οποία θεωρούσε παιδικά και προχειρογραμμένα. 6. Του άρεσε να φτιάχνει ομάδες Βασικά εννοούμε τις ομάδες δραστηριοτήτων μετά το σχολείο! Όπου πήγαινε ο Τόλκιν ασχολούνταν με τ δημιουργία λογοτεχνικών και μελετητικών ομάδων. Σαν καθηγητής στο Leeds University για παράδειγμα, έφτιαξε την ομάδα Viking και στην Οξφόρδη τους Inklings – μια ομάδα λογοτεχνικής συζήτησης. 7. Δεν πουλούσε φούμαρα όσον αφορά τις μάχες Ο Τόλκιν ήτα βετεράνος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Είχε βρεθεί μάλιστα σε κάποιες από τις πιο αιματηρές μάχες στα χαρακώματα. Οι κακουχίες του Φρόντο και του Σάμ στον δρόμο για τη Μόρντορ μάλλον πηγάζουν από τις μέρες του Τόλκιν στα χαρακώματα, κατά τη διάρκεια των οποίων κόλλησε χρόνιο πυρετό, που τον ανάγκασε να γυρίσει σπίτι του. Πολλοί από τους φίλους του σκοτώθηκαν στον πόλεμο, δίνοντας του μια σαφή γνώση της τραγωδίας που μεταφέρει στα γραπτά του. 8. Δημιουργούσε γλώσσες για την πλάκα του Φιλόλογος στο επάγγελμα, ο Τόλκιν εξασκούσε το μυαλό του δημιουργώντας καινούριες γλώσσες, κάποιες από τις οποίες (όπως αυτές των Ξωτικών, Quenya και Sindarin) χρησιμοποιούσε εκτενώς στα κείμενα του. Έγραφε ακόμη και ποιήματα με τις φανταστικές του γλώσσες. Επίσης προσπαθούσε να ανακατασκευάσει και να γράφει σε εξαφανισμένες γλώσσες, όπως τα μεσαιωνικά ουαλικά. Το ποίημα του “BagmÄ“ BlomÄ” (“Flower of the Trees”) μπορεί να είναι το πρώτο πράγμα που γράφτηκε στα Γοτθικά μετά από μια χιλιετία. 9. Έχει εκδοθεί τόσο εκτενώς μετά θάνατο, όσο και εν ζωή Οι περισσότεροι συγγραφείς είναι ικανοποιημένοι με τα έργα που παράγουν κατά μήκος της ζωής τους, όχι όμως ο Τόλκιν. Οι σημειώσεις του, μαζί με χειρόγραφα που ποτέ δε μπήκε στον κόπο να εκδώσει, έχουν εκδοθεί , με διάφορες τροποποιήσεις, σε δεκάδες τόμους μετά το θάνατο του, τα περισσότερα από το γιο του Κρίστοφερ. Παρόλο που το πιο γνωστο μετα θάνατο έργο του είναι το Silmarillion, άλλα έργα του είναι τα Τhe History of Middle Earth, Unfinished Tales, The Children of Hurin, και The Legend of Sigurd and Gudrun. 10. Δεν συμπαθούσε τους Ναζί όπως τον συμπαθούσαν αυτοί Τα έργα του Τόλκιν για τη γερμανική Ιστορία, γλώσσα και πολιτισμό, ήταν εξαιρετικά δημοφιλή στους κύκλους της ελίτ των Ναζί, που είχαν μανία με την επανακατασκευή του αρχαίου γερμανικού πολιτισμού. Αλλά ο Τόλκιν σιχαινόταν τους Ναζί και τον Χίτλερ και δεν το έκρυβε καθόλου. Σκέφτηκε να απαγορέψει τη μετάφραση του Χόμπιτ στα γερμανικά όταν ένας Γερμανός εκδότης του ζήτησε, σύμφωνα με το Ναζιστικό νόμο, να πιστοποιήσει ότι ήταν “Άρειος”. Αντί αυτού έγραψε μια καυστική επιστολή, όπου δήλωνε μεταξύ άλλων ότι μετάνιωνε που οι πρόγονοι του δεν ήταν Εβραίοι. sauce
