Quantcast
ADVERTORIALS

Ωδή στην παγωμένη μπίρα το καλοκαίρι

Αποθεώνουμε την πρώτη γουλιά μπύρας μετά το γραφείο/στην παραλία/στο θερινό/στο σπίτι με τους φίλους


Διονύσης Παππάς · 5 Αυγούστου 2019

Δεν είναι απλά χαρά. Δεν είναι απλά απόλαυση. Δεν είναι απλά ανακούφιση. Είναι όλα αυτά μαζί, αλλά επίσης είναι σαν ένα feeling blessed από όποιον θεό μπορείτε να σκεφτείτε (και όλων αυτών που δεν σας έρχονται). Είναι η στιγμή εκείνη που πιστεύεις ότι υπάρχει ελπίδα, ότι υπάρχει φως στο τούνελ, ότι υπάρχει ένα αστέρι για μας (τυχερό). Είναι η στιγμή που ακόμη και η απάλευτη κούραση της καθημερινότητας φαίνεται σαν άξιζε τον κόπο.

Είναι φυσικά η στιγμή της πρώτης γουλιάς από μια παγωμένη ΑΛΦΑ Weiss. Μην παρεξηγηθούμε αγαπητές φίλες και φίλοι: Είναι γεγονός ότι η στιγμή που μπαίνεις στο σπίτι ψόφια ή ψόφιος από τη δουλειά, βγάζεις τα παπούτσια , πετάς την τσάντα με στυλ «πετάω ανθοδέσμη σε γάμο» και αράζεις στην πολυθρονάρα (αυτή που έχει πάρει μόνιμα ακριβώς το σχήμα σου, για να μην χρειάζεται να το ξαναβρεί κάθε φορά δηλαδή) με ένα μπυράκι πιο κρύο από το νερό στο Βοϊδομάτη, ΔΕΝ_ΠΑΙΖΕΤΑΙ.

Είναι η ολοκλήρωση στη ζωή. Είναι αυτό που αν το ήξεραν οι σαμάνοι της στέπας, οι μύστες της αρχαίας Περσίας, οι βουδιστές μοναχοί και οι Ινδοί γιόγκις, θα είχαν σταματήσει να ψάχνουν τη νιρβάνα.

Δεν είναι όμως μόνο αυτή η εκλεκτή στιγμή. Είναι πολλές ακόμη και τις ξέρουμε όλες και όλοι πολύ καλά: Τι να πεις για εκείνο το παγωμένο μπυράκι που σκάει μύτη για να γίνει καλύτερος σου φίλος στην παραλία όταν έχεις νταγκλάρει από την ηλιοθεραπεία, τις συνεχόμενες βουτιές ή τις ρακέτες στον ήλιο; Αυτό που η πρώτη δόση μπύρας γίνεται γευστικός συνδυασμός δυναμίτης με το αλάτι που έχει ξεμείνει πάνω σου που ακόμη και Τομ Κρουζ στο Cocktail θα έβγαζε τετράδιο να κρατήσει σημειώσεις.

Ή γιατί όχι σε ένα πιο εναλλακτικό setting. Όπως πχ στο θερινό σινεμά, όταν η πόλη μοιάζει με γάστρα αλλά ο ήλιος έχει επιτέλους πέσει και ο καύσωνας το σκέφτεται λίγο. Εκείνη η στιγμή ο χώρος είναι όσο πρέπει άδειος γιατί οι πολλοί έχουν πάρει αγκαλιά το ερκοντίσιον, η καρέκλα με μέτρο αναπαυτική (μη μας πάρει και ο ύπνος άμα δεν τραβάει η ταινία), οι τίτλοι αρχής πέφτουν και η ΑΛΦΑ Weiss με μια πρώτη γουλιά πάει να γίνει προέκταση του χεριού μας.

Αν και το πιο σημαντικό φυσικά, είναι οι δικές μας φάσεις. Γιατί στο κάτω κάτω της γραφής και τη δουλειά ξεχνάς, και το σινεμά περιττό είναι και ούτε καν μια παραλία δε χρειάζεσαι, όταν υπάρχει το βασικό: Η παρέα με τους κολλητούς. Μια βεράντα, ένας κήπος ή κι ένα σαλόνι. Φαγητό απέξω ή μαγειρεμένο, πατατάκια από το περίπτερο ή και τίποτα απολύτως. Μια παρέα που μπορεί να ξεμείνει σκασμένη στα γέλια ως το πρωί, σχεδιάζοντας διακοπές ή απλά κουτσομπολεύοντας. Ένα τσούγκρισμα, ένα «γεια μας» και μια γερή γουλιά μπύρα και δε χρειάζεται τίποτε άλλο.

Alfa Weiss 

Μια απλή γουλιά, μια δροσιστική δόση μαγείας. Και η ζωή είναι ωραία.

Best of internet