Την περσινή χρονιά η διαφορά μεταξύ των μπασκετικών Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού άνοιξε πολύ. Οι «Κόκκινοι» έφτασαν μέχρι το final four της Ευρωλίγκας και πολύ κοντά στον τελικό πριν ο Μίσιτς πάθει Κόμπι Μπράιαντ και τους στείλει σπίτι. Οι «Πράσινοι» από την άλλη, τερμάτισαν σε θέση που δεν θυμίζει σε τίποτα το ένδοξο παρελθόν και στη συνέχεια σκουπίστηκαν με 3-0 από τον Ολυμπιακό στους τελικούς της Α1 για τους παραδοσιακούς ή Basket League για τους πιο ευρωπαίους. Αυτό το ιστορικό χαμηλό ενεργοποίησε την ομάδα η οποία αναβάθμισε το ρόστερ της με σκοπό να παρουσιαστεί πιο ανταγωνιστική. Ο αντίπαλός βέβαια εξακολουθούσε να είναι αρκετά βήματα μπροστά, πράγμα λογικό καθώς μιλάμε για ένα στρωμένο και για ένα εντελώς καινούργιο σύνολο.

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε τη σεζόν με το πόδι πατημένο στο γκάζι, ενώ ο Παναθηναϊκός θύμιζε τα περσινά χάλια. Παρόλα αυτά στη συνέχεια οι διαφορές μειώθηκαν αρκετά. Η άνοδος των «Πρασίνων» με πρωταγωνιστή τον Μπέικον και η λογική κοιλιά του Ολυμπιακού έφερε πιο κοντά τις δύο ομάδες. Μάλιστα ο Παναθηναϊκός λίγο έλειψε να πάρει διπλό στο ΣΕΦ πριν μερικές εβδομάδες. Εκείνη η ήττα πόνεσε αλλά έδωσε πίστη ότι την επόμενη φορά στο ΟΑΚΑ θα μπει ένα τέλος στο αρνητικό σερί εννέα ηττών από τον μεγάλο αντίπαλο.

Οι συνθήκες ήταν ιδανικές. Εύκολο sold out, δίψα για εκδίκηση, Ολυμπιακός χωρίς Βεζένκοφ. Παρόλα αυτά είδαμε ένα ματς στο οποίο η μια ομάδα έπαιζε μπάσκετ και η άλλη ζήτησε από τον παίκτη με το μεγαλύτερο ταλέντο στο παρκέ να πάρει μόνος του το ματς. Ο Μπέικον ντύθηκε Χάρντεν, πήρε σουτ τραβηγμένα από τα μαλλιά, δεν την έδινε από το δεξί στο αριστερό και το κοντέρ σταμάτησε στους 30.  Από την άλλη όμως είχαμε έναν Ολυμπιακό που με τεράστια αυτοπεποίθηση και σιγουριά δεν άφησε ποτέ υπόνοιες ότι μπορεί να χάσει το ματς και σε στυλ Γουόριορς έδειξε ότι παραμένει μακράν καλύτερο σύνολο. Έχοντας έξι παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων έμοιαζε με Λερναία Ύδρα και πήρε τη 10^η σερί νίκη επί του αιώνιου αντιπάλου, ο οποίος μετά τη χθεσινή εικόνα μάλλον πρέπει να προβληματιστεί για την επιλογή του στην άκρη του πάγκου. Σχεδόν σε όλο το παιχνίδι η ομάδα έπαιζε ένα isolation με σουτ μόνιμα πάνω σε άμυνα και χωρίς την 30αρα του Μπέικον η διαφορά μπορεί να είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις.