Ο Παναθηναϊκός μπήκε στους φετινούς τελικούς της Α1 με τη ταμπέλα του τελειωμένου που θα γίνει παιχνιδάκι στα χέρια του πανίσχυρου αιώνιου. Ωστόσο με την εικόνα τους στα δύο πρώτα παιχνίδια, οι «Πράσινοι» μόνο με εύκολο αντίπαλο δεν μοιάζουν. Όχι δεν έγιναν ξαφνικά καλή ομάδα, ούτε καν μέτρια, αλλά μέχρι στιγμής στέκονται στο ύψος των περιστάσεων. Ο coach Σερέλης έχει βρει τον τρόπο να είναι ανταγωνιστικός απέναντι στον Ολυμπιακό και χθες πήρε επιτέλους αυτό που στις λεπτομέρειες έχασε στα προηγούμενα παιχνίδια. Η νίκη του Παναθηναϊκού ήρθε με αίμα απέναντι σε έναν αντίπαλο που έπαιζε σε όλο το παιχνίδι χωρίς τον Σλούκα, στο μισό χωρίς Γουοκαπόπουλο και στο φινάλε του χωρίς Βεζένκοφ. Δεν έχει καμία σημασία. Πριν μερικές μέρες στο ΣΕΦ, ο Παναθηναϊκός έφτασε μια ανάσα από ένα μεγάλο διπλό απέναντι σε έναν υπερπλήρη Ολυμπιακό. Η νίκη του έχει τεράστια σημασία σε ψυχολογικό επίπεδο γιατί βάζει τέλος σε ένα βαρύ και μάλλον ντροπιαστικό σερί. Ο Ολυμπιακός εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα πάρει το πρωτάθλημα, όμως το τριφύλλι καταφέρνει να σηκώσει επιτέλους ανάστημα και να δώσει μια χαρά στους οπαδούς του λίγο πριν το τέλος ακόμη μιας κάκιστης σεζόν και λίγο πριν την αρχή της επόμενης που φαίνεται πως θα είναι αρκετά καλύτερη. Το 1-1 ήρθε φυσικά και με τη βοήθεια του ΟΑΚΑ που μετά από καιρό έσπασε τη σιωπή του και έσπρωξε την ομάδα προς τη νίκη. Ναι ακόμα και με μεθόδους που by the book καταδικάζονται, αλλά ας αφήσουμε τα σάλια. Όλοι ξέρουμε τι θα πει έδρα σε ντέρμπι αιωνίων. Ο Ολυμπιακός έχει παράπονα από τη διαιτησία κυρίως για την τραβηγμένη αποβολή του Γουόκαπ, όμως η ομάδα του Μπαρτζώκα δεν είναι ο εαυτός της μέχρι στιγμής στη σειρά και δίνει δικάιωμα στον αντίπαλο να πιστέψει ότι μπορεί.
