ΑΕΚ και Παναθηναϊκός κοντραρίστηκαν με το καλημέρα στα playoffs με φόντο μια θέση στην κορυφή. Το παιχνίδι που παρακολουθήσαμε σίγουρα δεν ξεχείλιζε από θέαμα, ωστόσο είχε αρκετό ψωμάκι. Για την ακρίβεια ήταν ένα ματς καρμπόν της προηγούμενης αναμέτρησης των δύο ομάδων στην Opap Arena. Ένας καλά στημένος Παναθηναϊκός που έπαιζε για δύο αποτελέσματα και μια ΑΕΚ που προσπαθεί αλλά δε βρίσκει τους χώρους να ξεδιπλώσει το γρήγορο παιχνίδι της. Στο προηγούμενο ματς βρήκε το γκολ που της έδωσε τη νίκη με τον Πινέδα, όμως χθες όχι. Ήταν φανερό πως η ήττα της προηγούμενης βδομάδας από τον Ολυμπιακό, κλόνισε την αυτοπεποίθηση της ΑΕΚ η οποία μέχρι τότε είχε μόνο νίκες στο νέο της γήπεδο. Το τελικό 0-0 είναι ένα καλό αποτέλεσμα για τον Παναθηναϊκό που δίκαια απορεί πως ο Άμπραμπατ δεν αποβλήθηκε. Ο Μαροκινός προσπάθησε σκληρά για να δει κόκκινη αλλά ο διαιτητής του το αρνήθηκε σε δύο περιπτώσεις που πραγματικά το άξιζε. Κατά τα άλλα το παιχνίδι σημαδεύτηκε από σκληρά μαρκαρίσματα (ένα εξ αυτών οδήγησε στην κόκκινη του Τσοκάι) και μια φάση στο τέλος όπου δόθηκε πέναλτι υπέρ της ΑΕΚ και πάρθηκε πίσω χωρίς ποτέ κανείς να καταλάβει τι δόθηκε τελικά. Ο διαιτητής δεν πήγε ποτέ στο VAR, έδωσε κατοχή στον Παναθηναϊκό, αλλά δεν καταλάβαμε ποτέ αν αυτό έγινε για φάουλ του Σιμάνσκι σε πρώτο χρόνο ή του Αραούχο σε δεύτερο. Γενικότερα ο Νταμπράνοβιτς που γέμισε με κάρτες τους πάγκους των δύο ομάδων, μάλλον έχασε τον έλεγχο του αγώνα και μας έκανε να προβληματιστούμε για την αξία του να σφυρίζουν τα ντέρμπι ξένοι διαιτητές. Μπορούμε και μόνοι μας να τα κάνουμε μαντάρα. Στα αξιοσημείωτα της αναμέτρησης δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε το αντίο των οπαδών της ΑΕΚ στον εμβληματικό Μίμη Παπαϊωάννου, σε μια στιγμή που αναπόφευκτα μας σηκώνει την τρίχα κάγκελο
