Τι σου είναι η ζωή και πως τα φέρνει όλα τούμπα χωρίς να σε προειδοποιήσει; Από τις μπασκέτες των Σεπολίων και τα μονάκια με τα παιδιά της γειτονιάς, από την δύσκολη και φτωχική ζωή του μετανάστη στην Αθήνα, στα αστραφτερά φώτα του ΝΒΑ, πρωταθλητής με την ομάδα της καρδιάς σου, MVP σε τελικούς και ένας μπασκετικός κόσμος να παθαίνει φρενίτιδα στο άκουσμα του ονόματος σου. Και; Φτάνουν αυτά να καλύψουν το δυσαναπλήρωτο κενό της απώλειας του πατέρα σου; Σίγουρα όχι. Και για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο που αυτή η συνθήκη έτυχε να τον ‘βρει’ όσο αγωνιζόταν στον μαγικό κόσμο, θα αποτελούσε καθ’ομολογίαν του και έναν εύκολο λόγο να γυρνούσε πίσω στα Σεπόλια, να μην φορούσε ποτέ την φανέλα της Πόλης που πίνει νερό στο όνομα του, να έδινε πίσω ένα δαχτυλίδι και πόσα ατομικά βραβεία, αρκεί να μπορούσε να έχει το σημαντικότερο για εκείνον πράγμα στην ζωή. Το μέλος της οικογένειας που λείπει, τον πατέρα του. Ο πατέρας των Γιάννη, Θανάση, Κώστα και Άλεξ Αντετοκούνμπο υπέστη ανακοπή καρδιάς το 2017, στα 53 του χρόνια. Ο Τσαρλς Αντετοκούνμπο ήταν αυτός που είχε κολλήσει στους γιους του το «μικρόβιο» του αθλητισμού, αφού είχε υπάρξει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής στη Νιγηρία, από την οποία ήρθε στην Ελλάδα το 1991 μαζί με τη σύζυγό του, Βερόνικα. Σε όλη του την καριέρα, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έχει δείξει με όλους τους πιθανούς τρόπους πως πάνω απ’ όλα για εκείνον είναι η οικογένειά του. Εξάλλου, το πρώτο πράγμα που έκανε μόλις έληξε ο τελευταίος τελικός με τους Φοίνιξ Σανς, ήταν να τρέξει να αγκαλιάσει τη μητέρα του, Βερόνικα και τη σύντροφό του Μαράια, με το γιο του Λίαμ-Τσαρλς. Στη μεγάλη συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή Pick-n-roll της Cosmote TV, ο Έλληνας πρωταθλητής αναφέρθηκε στον πατέρα του και με τα λόγια του κατέστησε σαφές για ποιον λόγο είναι κάτι παραπάνω από ένας αθλητής. Σε ερώτηση για το τι ήταν διατεθειμένος να θυσιάσει, απάντησε χωρίς δεύτερη σκέψη λέγοντας τα εξής: «Τα πάντα για να έχω πίσω τον πατέρα μου! Δεν το σκέφτομαι καν! Πάρτε τα όλα! Πάρτε τα όλα πίσω. Θα γύριζα στα Σεπόλια να πουλάω cd για να έχω τον πατέρα μου». Σόρρυ, αλλά αυτός είναι ο Γιάνναρος!
